454 คาดไม่ถึง

บทที่ 454 คาดไม่ถึง

หลังฝนสารทฤดูผ่านไป อากาศก็หนาวเย็นขึ้นมาไม่น้อย

หลี่เม่านายทวารเฝ้าประตูเมืองทิศตะวันออก กลับมิได้ควบม้ากลับเรือนเหมือนดังเก่าก่อน แต่เปลี่ยนจากชุดทางการเป็นเสื้อผ้าที่มักจะสวมใส่อยู่บ้าน ควบม้าไปยังนอกเมือง

ผู้คนที่สัญจรไปมาบนถนนมีไม่น้อย แต่ยิ่งใกล้ประตูเมืองมากขึ้นเท่าใด คนก็ใช่ว่าจะน้อยลงแต่กลับยิ่งเพิ่มขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เสียงจอแจเบื้องหน้าราวกับตลาดนัด ทั้งเสียงเรียกลูกค้าก็ดังขึ้นไม่หยุด

“เหตุใดที่นี่จึงมีตลาดนัดด้วยเล่า ห่างจากเมืองไปไม่ใกล้แต่ก็ถือว่าไม่ไกล ยิ่งไปกว่านั้นมุ่งไปทางตะวันตกอีกสามลี้ก็เป็นตลาดนัดแล้วนี่”

ผู้คนสัญจรที่ฉงนสงสัยมีไม่น้อย ทั้งสนใจใคร่รู้ทั้งไม่เข้าใจ

“มุ่งไปทางตะวันตกสามลี้มีสุสานเม่าหยวนอยู่ด้วยน่ะสิ” มีคนเอ่ยแก้ข้อสงสัย

คำนี้ทำให้คนผู้นั้นยิ่งตกใจขึ้นไปใหญ่

ไม่เพียงแต่จะมีตลาดนัด ยังมีสุสานอยู่อีกด้วยหรือ!

คนเป็นในยามนี้ไม่หลบเลี่ยงคนตายกันเช่นนี้แล้วรึ

ในขณะที่เขายังคงตกใจอยู่ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังขึ้นจากด้านข้าง เป็นเสียงร้องไห้ดังลั่นอย่างโศกเศร้า