145 พูดตรงๆ

บทที่ 145 พูดตรงๆ

ฟังไม่เข้าใจ...

“แม่นาง ข้าขายหน้ายิ่งนัก” ใบหน้าของแม่นางเฉินสิบแปดดูเศร้าโศกเล็กน้อย นางก้มหน้าโค้งคำนับ

“ข้ามิได้หัวเราะเยาะนะ” เฉิงเจียวเหนียงเอ่ย “เจ้าพูดเยอะไป ข้าฟังไม่เข้าใจ”

แม่นางเฉินสิบแปดเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มอย่างขมขื่น

“แม่นางเฉิง จริงๆ แล้วข้าก็ไม่เข้าใจเช่นกัน” นางเอ่ย

เฉินตันเหนียงและสาวใช้ต่างเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ ส่วนเฉิงเจียวเหนียงอาจจะประหลาดใจหรืออาจจะไม่ เพราะไม่ว่าอย่างไร สีหน้าของนางยังคงสงบนิ่งดังเดิม

“คำพูดเหล่านั้น ข้าฟังและท่องจำมาจากท่านปู่ ท่านพ่อและท่านอาจารย์ แต่ไม่ใช่ว่าพวกท่านทั้งหลายบอกว่าดี ข้าถึงคิดว่ามันดี แม้ข้าจะไม่เข้าใจ แต่มันเขียนได้ดีจริงๆ” แม่นางเฉินสิบแปดเอ่ยพลางมองไปที่เฉิงเจียวเหนียง

คำพูดนี้ พูดไม่ถูก เมื่อทุกคนบอกว่าดี จะแย่ได้อย่างไร หากตนคิดว่าแย่สิ ถึงจะแปลก

แม่นางเฉินสิบแปดไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี คำพูดที่ใช้อธิบายจึงมีอย่างจำกัด

บางทีนางไม่ควรรีบมา ควรเตรียมตัวให้พร้อมกว่านี้สักสองสามวันจะดีกว่า

“ลายมือของข้า ไม่ค่อยดีนัก” เฉิงเจียวเหนียงพูดพลางส่ายหน้า