บทที่ 144 ขอคำแนะนำ
ช่วงต้นเดือนสอง เมืองหลวงยังคงหนาวเย็น หิมะยังคงโปรยปรายไม่หยุด
บ่าวรับใช้บ้านตระกูลโจวกำลังยุ่งอยู่กับการกวาดหิมะบนพื้นถนน
เสียงไอดังขึ้นเป็นระยะลอยออกมาจากห้องของฮูหยิน ยามเปิดประตูกลิ่นยาก็โชยมากระทบจมูก
“ฮูหยินเจ้าคะ” แม่นมคุกเข่าคำนับพร้อมกับยื่นนามบัตรให้ “บุตรสาวสองคนของอำมาตย์เฉินขอพบแม่นางเฉิงเจ้าคะ”
สาวใช้กำลังป้อนยาให้แก่ฮูหยินโจวบนเตียง ฮูหยินโจวยกมือกดที่หน้าอก
“หากมาหานาง ไม่ต้องมาบอกข้า” นางเอ่ยด้วยเสียงแหบแห้ง
สาวใช้รีบตอบรับและออกไปอย่างรีบร้อน
“ตอนนี้เดือนแรกก็ผ่านไปแล้ว อาการป่วยของนายใหญ่เฉินก็หายเป็นปกติแล้ว ยังจะปล่อยให้นางอยู่ต่อไปทำไม ส่งนางกลับไปเถอะ” ฮูหยินโจวเอ่ยแล้วมองไปที่นายใหญ่โจว
“ถามแล้ว นางไม่ไป” นายใหญ่โจวพูดอย่างเฉื่อยชา
“นี่เป็นบ้านของเรา ไล่นางไป” ฮูหยินโจวเอ่ยอย่างเกรี้ยวโกรธ
“ไล่หรือ” นายใหญ่โจวพูดพร้อมกับมองไปที่ฮูหยิน “เจ้าเชื่อหรือไม่ว่า หากเราบอกไปว่าจะไล่นางไป ประเดี๋ยวก็ลือกันให้ทั่วว่านางหายป่วย ตายแล้วฟื้นแล้ว”
ฮูหยินโจวกัดฟัน
นายใหญ่โจวแสยะยิ้มและลูบเคราสั้นของตน
“ความคิดเด็กๆ ใครก็ดูออก” เขาเอ่ย
Support your favorite authors and translators in webnovel.com