ส่วนที่ 7 ตอนที่ 15

ตอนที่ 15 ใต้เท้าแห่งทะเลแสงสว่าง

แสงไฟในสวนส้มจี๊ดอบอุ่นว่าที่อื่นในเมืองหลวงมากนัก อาจจะเป็นเพราะว่าดวงไฟทั้งหมดล้วนถูกหุ้มเอาไว้ด้วยเปลือกส้มก็เป็นได้

สวีโหย่วหรงยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เอามือสองข้างไพล่หลังมองไปยังดวงไฟเปลือกส้มเหล่านั้น ไม่รู้ว่ากำลังคิดเรื่องใด

เมื่อมองเห็นเบื้องหลังของนาง ม่ออวี่จู่ๆ ก็นึกถึงจักรพรรดินีเหนียงเหนียงขึ้นมา

หลายปีเรานั้นจักรพรรดินีชื่นชอบที่จะยืนอยู่บนแท่นกานลู่เพื่อมองเมืองหลวง และชอบเอามือทั้งสองข้างไพล่หลังเช่นกัน

ม่ออวี่เกิดความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

บนโลกนี้จะมีจักรพรรดินีเหนียงเหนียงขึ้นมาอีกคนใช่หรือไม่

นางเอ่ยถาม “เหตุใจเจ้าจึงอยากพบเฉินหลิวอ๋อง เจ้าอยากทำการณ์ใด”

สวีโหย่วหรงไม่ได้หันกลับมา นางเอ่ย “รำลึกความหลังเท่านั้น”

เสียงของม่ออวี่เอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “ต้องไปรำลึกกันที่สำนักฝึกหลวงเลยหรือ อย่างนั้นเหตุใดเจ้าต้องสังหารเหมยชวน”

“ตามนิสัยของถังซานสือลิ่วแล้ว เข้าคิดว่าเขาจะให้เหมยชวนมีชีวิตต่อไปหรือ”

สวีโหย่วหรงเอ่ย “ข้ามิใช่คนของสำนักฝึกหลวง และก็ไม่ใช่คนของพระราชวังหลี เหมาะที่จะลงมือมากกว่า