ส่วนที่ 5 บทที่ 132-2

บทที่ 132-2 คนแปลกหน้าห้ามใกล้

เซี่ยฟางหวาหันมองตาม เพียงพบว่าแผ่นหลังของเซี่ยอวิ๋นหลานเยือกเย็นเหมือนอากาศในฤดูใบไม้ผลิ บรรยากาศรอบตัวยังคงเจือไอเย็นบางๆ ราวกับทำให้สายลมที่พัดมาจากทุกทิศจับตัวเป็นน้ำแข็ง นางไม่อาจเข้าใจความหมายในถ้อยคำจากฉีอวิ๋นเสวี่ยชั่วขณะ

พี่อวิ๋นหลาน...

เขาจำอะไรไม่ได้เลยหรือ? แม้แต่ฉินเจิงกับนางก็ไม่รู้จักแล้ว?

“องค์หญิงอวิ๋นเสวี่ยดูต่างจากที่ได้พบในหนานฉินก่อนหน้านี้ หรือว่าได้เพลิงในเขาเทียนเจียบำรุงร่างกายแล้ว?” ฉินเจิงเลิกคิ้วมองฉีอวิ๋นเสวี่ย

“ท่านอ๋องน้อยไปเอาคำพูดนี้มาจากไหน? เขาเทียนเจียเป็นทะเลเพลิง อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่สัตว์สักตัวยังไม่เห็น ไหนเลยจะบำรุงร่างกายได้” ฉีอวิ๋นเสวี่ยพินิจมองฉินเจิงตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ก่อนมองไปยังเซี่ย

ฟางหวา แย้มยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “เป็นพระชายาน้อยต่างหากที่ได้รับการบำรุงอย่างดี เด็กในครรภ์คงสามเดือนกว่าแล้วกระมัง”

เซี่ยฟางหวาได้ยินทั้งสองคุยกัน จึงหันไปมองฉีอวิ๋นเสวี่ย

เทียบกับความเยือกเย็นของเซี่ยอวิ๋นหลาน ฉีอวิ๋นเสวี่ยคล้ายเป็นเปลวเพลิงกลุ่มหนึ่ง ชุดกระโปรงสีแดงสดของนางก็คล้ายกับเมฆแดงที่ขอบฟ้าเช่นกัน