ส่วนที่ 5 บทที่ 131

บทที่ 131 ขบคิดอย่างหนัก

คนที่ผู้ช่วยเมืองเสวี่ยเฉิงส่งไปขัดขวางเหยียนเฉินแม้จะขัดขวางไม่อยู่ แต่ก็ถ่วงเวลาได้บ้างเช่นกัน

เหยียนเฉินกลับถึงเป่ยฉีช้ากว่าที่คาดการณ์ไว้ครึ่งวัน

ทว่าเมื่อเขากลับถึงเป่ยฉี ด่านอวี่เหรินก็ถูกหนานฉินยึดไปแล้วเมื่อครึ่งชั่วยามก่อน

ครั้นเห็นด่านอวี่เหรินถูกเปลี่ยนเป็นธงหนานฉิน ใบหน้าของเหยียนเฉินก็ปรากฏความหนักหน่วง เขาพลิกกายลงม้า ทันใดนั้นม้าใต้ร่างก็ล้มลงส่งเสียงสะเทือน กระอักน้ำลายจนตาย

ถึงแม้ควบม้าตายไปสองตัวก็ยังช้าไปหนึ่งก้าว ด่านอวี่เหรินกลายเป็นอาณาเขตหนานฉินไปแล้ว

เขากระจ่างแจ้งดีว่าเมืองเสวี่ยเฉิงไม่ได้ส่งทหารมาช่วยหนานฉิน

ทว่าหนานฉินยังบุกโจมตียึดด่านอวี่เหรินได้ภายใต้ทหารของตนเอง

เท่าที่เขารู้มาลำพังแค่ทหารของหนานฉินย่อมทำไม่ได้ คำอธิบายเพียงหนึ่งเดียวคือหนานฉินมีกองทัพสนับสนุนจากที่อื่น

เขามองธงหนานฉินบนด่านอวี่เหรินชัดเจนเนิ่นนาน ก่อนตะโกนขึ้น “ใครก็ได้”

“คุณชาย” มีคนขานรับแล้วปรากฏตัวขึ้น

“ตอนนี้สถานการณ์เป่ยฉีเป็นอย่างไรบ้าง?” เหยียนเฉินถามเสียงเข้ม

“รัชทายาทถอนทัพไปถึงเนินอวี้เสียแล้วขอรับ” ผู้นั้นตอบ