ส่วนที่ 5 บทที่ 124-2

บทที่ 124-2 ถอนทัพร้อยลี้

ตอนฟ้าสว่าง กองทัพหนานฉินสละค่ายออกจากค่ายทหารม่อเป่ย ถอนทัพไปร้อยลี้

กองทัพเป่ยฉียึดครองค่ายทหารม่อเป่ยของหนานฉินแล้ว

ทั่วทั้งเป่ยฉีส่งเสียงโห่ร่องด้วยความดีใจ ต่างพากันยกย่องพระมาตุลาน้อยที่เก่งกาจทั้งบุ๋นบู๊ เป็นผู้มีปัญญาความสามารถโดดเด่นแห่งยุค

หนานฉินกลับตกตะลึง ราษฎรพากันตื่นตระหนก

ยังไม่ถึงเวลาว่าราชการยามเช้า พวกอิงชินอ๋อง เสนาบดีฝ่ายซ้าย หย่งคังโหวและขุนนางราชสำนักทุกคนก็มารวมตัวที่หน้าจวนเสนาบดีฝ่ายขวา

หลี่มู่ชิงเดินออกมาจากจวนอย่างไม่กระวนกระวาย ราวกับยังไม่ทราบข่าวพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ของหนานฉินอย่างไรอย่างนั้น ลักษณะไม่ต่างอะไรจากวันก่อนๆ บนใบหน้าเขาไม่มีแม้แต่ความตื่นกลัวลนลาน

พวกอิงชินอ๋องเห็นหลี่มู่ชิงออกมาแล้วก็มองหน้ากัน สืบเท้าขึ้นหน้าพร้อมเพรียง

“ใต้เท้าหลี่ ฝ่าบาทได้ส่งข่าวมาบ้างหรือไม่?” เสนาบดีฝ่ายซ้ายเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อน

“ยังไม่ส่งข่าวมาเลย” หลี่มู่ชิงส่ายหน้า

“หมายความว่าฝ่าบาทยังเสด็จไปไม่ถึงม่อเป่ยหรือ?” หย่งคังโหวลนลาน “กองทัพเราถอยออกมาร้อยลี้ ใต้เท้าหลี่ทราบข่าวหรือยัง?”