ส่วนที่ 5 บทที่ 118-1

บทที่ 118-1 เข้าห้องสตรี

พระราชโองการของฉินอวี้อุดปากของทั้งสองคนไว้

เจิ้งเซี่ยวหยางมองฉินอวี้อย่างตกตะลึงตาค้าง ฝ่าบาทช่างเด็ดขาดเกินไปแล้ว! เรื่องใหญ่ขนาดนี้เพียงออกพระราชโองการหนึ่งองค์ก็จบเรื่องแล้ว

หลี่มู่ชิงชะงักไปครู่หนึ่งก่อนแล้วก็เข้าใจ แย้มยิ้มกล่าวเสียงอ่อนโยน “หากฝ่าบาทเสด็จไปม่อเป่ยเพียงลำพังก็น่าเป็นห่วง ขุนนางในราชสำนักมีมากมายเพียงนี้ ควรนำคนติดตามไปด้วยสักคนสองคน”

“เจ้าก็อยากไปด้วย?” ฉินอวี้มองเขา ไม่รอคำตอบก็ส่ายพระพักตร์เด็ดขาด “เจ้าไปด้วยไม่ได้ ถ้าเจ้าไปแล้วใครจะดูแลบ้านเมืองแทน? มอบให้คนอื่นเราไม่วางใจ”

“กระหม่อมได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาทเช่นนี้ถือเป็นวาสนานับหมื่น กระหม่อมย่อมไม่ไปด้วย แต่ฝ่าบาทใช่ควรพิจารณานำคนไปด้วยหรือไม่?” หลี่มู่ชิงยิ้มบาง

“เจ้าว่านำใครไป?” ฉินอวี้ขมวดพระขนง

“เรื่องเสบียงอาหารไม่ต้องลำบากใต้เท้าเจิ้งหรอก ข้าหาคนอื่นมาดูแลแทนได้ นำใต้เท้าเจิ้งไปเถิด” หลี่มู่ชิงแนะนำ

เจิ้งเซี่ยวหยางมึนงงไปครู่หนึ่ง ชี้จมูกตัวเอง “เจ้าว่านำข้าไป?”