ส่วนที่ 5 บทที่ 071-1

บทที่ 71-1 วิญญาณฟ้าดิน

รอบด้านมืดสนิท ผืนธรณีสะเทือนถล่มโดยไม่หยุดพักดั่งอสนีบาต

มีเพียงแสงสีดำกลางมือของเซี่ยฟางหวาที่ส่องแสงแสบตา

ราวฝ่าขึ้นมาจากนรกสิบแปดชั้น ดาบคมทะลวงเหล็กดำแต่ละชั้น พกพาความคมแหวกสวรรค์ชั้นเก้า

โดยไม่ลังเลหรือออมมือเลยแม้แต่น้อย

แรกเริ่มเจิ้งเซี่ยวหยางเป็นห่วงฉินเจิงก่อน ต่อมาถูกการสั่นสะเทือนจากวิชาของเผ่าภูตผี ท้ายสุดกลับนับถือเซี่ยฟางหวาแล้ว

ทุบหม้อจมเรือล้มอานุภาพของฟ้าดินเช่นนี้ มิใช่ทุกคนจะมีกำลังอันดุดันเฉียบขาดในการทำลายค่ายกลสิ้นชีพแบบนี้

ในขุมนรกเขาไร้นามปีนั้น นางฝึกฝนขึ้นมาได้อย่างไร มิต้องคิดก็ทราบ

มิน่าฉินเจิงถึงชอบนาง ฉินอวี้ก็ชอบนาง ยังมีกี่คนมากน้อยที่เลื่อมใสศรัทธาในตัวนาง?

ว่องไวเทียบเคียงความเร็วแสง ว่องไวเท่าเสี้ยวความคิดทั้งหมดของเจิ้งเซี่ยวหยาง

ยามฝ่าทะลวงกำแพงเหล็กชั้นสุดท้าย แสงในมือเซี่ยฟางหวาพลันสลัวลง

ชั่วขณะสุดท้าย นางกัดริมฝีปากอย่างแรง พลังทั้งหมดกลางฝ่ามือถูกซัดสู่ด้านบน เหนือศีรษะถ่ายทอดเสียงฟ้าถล่มดังก้องขึ้นในฉับพลันก่อนปรากฏทางออก แสงสว่างเหมือนตอนกลางวันลอดผ่าน นางกัดริมฝีปากนำทั้งสองมุ่งสู่พื้นดิน