ส่วนที่ 5 บทที่ 042-1

บทที่ 42-1 ตรวจสอบถึงที่สุด

อิงชินอ๋องได้ยินเช่นนั้นก็นำฉินห้าว ชายารองหลิว หลูเสวี่ยอิ๋งและอื่นคนๆ ออกไปรับเสด็จ

พระชายาอิงชินอ๋องมิได้ออกไปรับเสด็จด้วย นางเป็นห่วงเซี่ยฟางหวาจึงอยู่ในห้องกับนาง

วันนี้ฉินอวี้มิได้นั่งราชรถหยก หากแต่ขี่ม้าออกจากวัง ด้านหลังตามมาด้วยทหารองครักษ์กองหนึ่ง

ครั้นมาถึงหน้าจวนอิงชินอ๋อง เขาไม่แม้แต่จะลงจากม้า แต่ควบม้ากระโจนผ่านประตูเข้าไปภายในจวน

เสี่ยวเฉวียนจื่อวิ่งกระหืดกระหอบตามมาด้านหลัง ทำทันแค่ตะโกนเสียงดังว่า “ฝ่าบาทเสด็จแล้ว” ก็พบว่าฉินอวี้เข้าไปในเรือนชั้นในแล้ว และหายไปจนไม่เห็นเงา

พวกอิงชินอ๋องเพิ่งออกจากเรือนหลักก็พบฉินอวี้ควบม้ามาถึงแล้ว ต่างผงะตกใจ

“ฝ่าบาท…” ฉินห้าวตั้งสติได้ก่อน คุกเข่ากับพื้นทันที

ชายารองหลิวกับพวกหลูเสวี่ยอิ๋งก็รีบคุกเข่าลงเช่นกัน

ฉินอวี้ดึงเชือกบังเหียนหยุดหน้าทางเข้าเรือนหลัก พลิกกายลงจากม้า โบกมือให้พวกฉินห้าวแล้วว่า “ตามสบาย” ก่อนถามอิงชินอ๋องด้วยเสียงร้อนลน “ท่านลุงใหญ่ ฟางหวานางเป็นอย่างไรบ้าง”