ส่วนที่ 5 บทที่ 035-2

บทที่ 35-2 เลือกได้

ครั้นบะหมี่หยางชุนสองชามตกถึงท้องหมดแล้ว เจิ้งเซี่ยวหยางลูบท้องพลางกล่าวขอบคุณป้าอ้วน “บะหมี่นี้อร่อยจริงๆ ลำบากป้าแล้ว”

“คุณชายรองอย่าเกรงใจเลย” ป้าอ้วนยิ้มเบิกบาน “ระหว่างที่ท่านอยู่ในจวนอ๋อง ถ้าอยากกินเมื่อไรก็มาหาข้าได้ทุกเมื่อ”

“ได้เลย มิใช่แค่ตอนอยู่ในจวนอ๋องเท่านั้น จากนี้เกรงว่าข้ายังอยู่ในเมืองอีกนาน” เจิ้งเซี่ยวหยางหมุนตัวออกจากครัวใหญ่

ป้าอ้วนเก็บชามและตะเกียบอย่างอารมณ์ดี

เจิ้งเซี่ยวหยางออกมาจากครัวใหญ่ก็เรอออกมาเสียงหนึ่ง ถามเด็กรับใช้ว่า “เจ้าง่วงหรือไม่”

เด็กรับใช้ส่ายหน้า “คุณชายรองยังมีคำสั่งใดอีกหรือ”

“เมื่อวานมาถึงอย่างกะทันหัน ยังไม่ได้เดินเล่นบนถนนในเมือง เจ้าพาข้าออกไปเดินเล่นหน่อย”

เจิ้งเซี่ยวหยางบอก

เด็กรับใช้มองท้องฟ้าแวบหนึ่ง ทิศตะวันออกแม้เพิ่งมีแสงสีขาวเริ่มปรากฏขึ้น แต่ยังอีกนานกว่าฟ้าจะสว่างเต็มที่ เขากล่าวขึ้นทันที “คุณชายรอง เดินเล่นบนถนนยามนี้ ร้านค้าไหนๆ ล้วนยังไม่เปิดร้าน บนถนนไม่มีใครเลย”

“เพราะไม่มีคนข้าถึงอยากไปเดินเล่น จะได้ไม่ไปชนรถม้าตระกูลใดเข้าอีก หรือทำร้ายใครเข้าอีกหน” เจิ้งเซี่ยวหยางกล่าว