ส่วนที่ 5 บทที่ 012-1

บทที่ 12-1 แต่งงานออกเรือน

ต่อให้เป็นบุตรีกำพร้าในตระกูลเซี่ยสายแยก แต่การเกิดมาในตระกูลเซี่ย เดิมก็มีฐานะสูงศักดิ์

เยี่ยนถิงมองเซี่ยฟางหวา ผงกศีรษะเล็กน้อย “แน่นอน ข้าคิดไว้ก่อนแล้ว และเข้าใจดีมาก ต่อให้ข้าแต่งหญิงงามเป็นอนุอยู่ในเรือนหลังอีกหลายคน ก็มิสู้ผู้เป็นที่รักคนนั้น บุตรีกำพร้าของตระกูลเซี่ยแห่งหนานหยางก็มิใช่คนไม่มีฐานะ ย่อมมิอาจเอาเปรียบนางได้”

“นางแม้เกิดมาในตระกูลเซี่ย แต่บุตรีกำพร้าตระกูลเซี่ยแห่งหนานหยางแต่งกับท่านโหวน้อยเยี่ยนที่มีอนาคตหาที่สุดมิได้แห่งจวนหย่งคังโหวเช่นเจ้า ก็เป็นการเอาเปรียบเจ้าอยู่ดี” เซี่ยฟางหวาพูด “เจ้าต้องไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนก่อน”

“ขอแค่ข้าไม่รู้สึกเอาเปรียบก็พอ” เยี่ยนถิงมีแววตาสงบ “โลกอันกว้างใหญ่ไพศาล ยากจะหาผู้เป็นที่รักได้ ไม่ว่าคนมากน้อยวิจารณ์อย่างไร แต่พวกเขาก็มิใช่ปลา ไหนเลยจะรับรู้ถึงความสุขของปลา*[footnoteRef:1]ได้” [1: *มิใช่ปลา มีหรือจะรับรู้ถึงความสุขของปลา หมายถึง ความสุขหรือทุกข์เป็นของตัวเอง ไม่ใช่คนอื่น

]

“หย่งคังโหวกับฮูหยินเล่า เจ้าคุยกับพวกเขาแล้วหรือ” เซี่ยฟางหวามองเขา