ส่วนที่ 5 บทที่ 011-1

บทที่ 11-1 ลั่วเหมยรับแขก

ตอนที่ฉินเจิงกลับมา เซี่ยฟางหวาก็ตื่นแล้ว และกำลังนั่งสะลึมสะลือบนเตียงด้วยความเกียจคร้าน

ด้านนอกมีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในเรือนลั่วเหมย พลางสนทนากันอย่างคึกครื้น ฝีเท้าค่อนข้างยุ่งเหยิง เซี่ยฟางหวามองไปนอกหน้าต่าง ถึงพบว่าฟ้ามืดลงแล้ว นางหลับไปเกินครึ่งวัน ชั่วเวลานั้นความงัวเงียก็อันตรธานหายไปทันที

ซื่อฮว่าเดินเข้ามาในห้อง แหวกม่านประตูพลางเอ่ยถามเสียงเบา “คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ”

“ตื่นแล้ว” เซี่ยฟางหวาพยักหน้า ก่อนลงจากเตียง “ยามใดแล้ว”

“ยามโหย่ว*[footnoteRef:1]สามเค่อ**[footnoteRef:2]แล้วเจ้าค่ะ” ซื่อฮว่าเดินมาริมเตียง ยื่นมือประคองนาง “ท่านหลับไปครึ่งวันเต็ม” [1: *ยามโหย่ว ช่วงเวลา 17:00 น. – 19:00 น.] [2: **สามเค่อ หนึ่งเค่อเท่ากับ 15 นาที ดังนั้นสามเค่อเท่ากับ 45 นาที

]

“ไฉนถึงหลับไปนานขนาดนี้” เซี่ยฟางหวาไร้เรี่ยวแรงอยู่บ้าง