ส่วนที่ 4 บทที่ 110-1

บทที่ 110-1 ความน่าเกรงขามของฮ่องเต้

ฉินอวี้มองเซี่ยฟางหวา พลันหัวเราะออกมา

เซี่ยฟางหวาตวัดตามองเขา

ความโกรธมลายหายไป เอ่ยขึ้นด้วยความอบอุ่น “มาหาเจ้าย่อมมีประโยชน์ เจ้าเอ่ยประโยคเดียว ข้าก็จะทำตามความคิดเห็นของเจ้า”

“หากขัดกับผลประโยชน์ของแผ่นดินหนานฉินเล่า” เซี่ยฟางหวาเลิกคิ้ว

“เจ้าจะทำหรือ” ฉินอวี้ชำเลืองมอง มิรอนางตอบก็แย้มยิ้มเอ่ย “ถึงแม้ขัดกับผลประโยชน์ของแผ่นดินหนานฉิน ข้าก็หาได้สนใจไม่”

เซี่ยฟางหวาไม่เอ่ยคำใด

ด้านนอกหย่งคังโหวมาถึงหน้าทางเข้าแล้ว เห็นซื่อฮว่ากับซื่อม่อยืนเฝ้าอยู่ก็ประสานมือต่อทั้งสอง กล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ “แม่นางทั้งสอง คุณหนูฟางหวาคงยังมิพักผ่อนกระมัง”

“ยังเจ้าค่ะ” ซื่อฮว่ากับซื่อม่อส่ายหน้า

“ถ้าอย่างนั้น…” หย่งคังโหวลังเลครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวเสียงเบา “รบกวนแม่นางทั้งสองเข้าไปรายงาน บอกว่าข้ามีเรื่องอยากขอร้อง”

ซื่อฮว่ากับซื่อม่อมองหน้ากัน เห็นท่าท่าทางระมัดระวังของหย่งคังโหวแล้วจึงเอ่ยเตือนเสียงต่ำ “ฝ่าบาทก็อยู่ด้วยนะเจ้าคะ”

“ฝ่า…ฝ่าบาท…ก็อยู่ด้วยหรือ” หย่งคังโหวผงะตกใจ

ทั้งสองพยักหน้าตอบ