ส่วนที่ 4 บทที่ 095-2

บทที่ 95-2 ความปรองดองของฉินเซี่ย

การต้มยาและนำไปแจกจ่ายมีขั้นตอนอย่างเป็นระเบียบ บทสนทนาส่วนตัวของฉินอวี้กับเซี่ยอวิ๋นจี้จึงมิได้ถูกแพร่งพรายออกไปถึงหูคนที่สาม

เซี่ยม่อหานมาถึงหน้าห้องเซี่ยฟงหวา พวกซื่อฮว่าออกมาต้อนรับแล้วทำความเคารพพร้อมเพรียงกัน “ท่านโหว”

“น้องยังไม่ฟื้นหรือ” เซี่ยม่อหานถาม

“คุณหนูยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นเลยเจ้าค่ะ เมื่อคืนเราป้อนยาให้สองครั้ง น้ำอีกสองสามครั้ง ล้วนดื่มเข้าไปทั้งหมด” ซื่อฮว่าตอบ

“ข้าจะเข้าไปดูหน่อย” เซี่ยม่อหานกล่าว

พวกซื่อฮว่าหลีกทางให้

เซี่ยม่อหานเข้ามาข้างใน กลิ่นยาลอยคลุ้งทั่วทั้งห้อง เซี่ยฟางหวานอนอยู่บนเตียงโดยปิดม่านเอาไว้ เขาเดินมาที่หน้าเตียงแล้วเลิกม่านออก พบเพียงใบหน้าขาวซีดของเซี่ยฟางหวา ลมปราณอ่อนแออย่างยิ่ง หมดสติหลับลึก เขามองพักหนึ่งก็ปล่อยม่านลง กล่าวบอกซื่อฮว่า “ดูแลให้ดี อย่าเอาแต่ป้อนยากับน้ำ ตอนนี้ยามเฉินแล้ว ต้มพวกข้าวต้มเหลวหรือน้ำข้าวต้มมาป้อนนางด้วย”

“เจ้าค่ะ” พวกซื่อฮว่ารับคำ

“ข้ากลับไปพักผ่อนที่ห้อง ถ้าน้องฟื้นแล้วเรียกข้าด้วย” เซี่ยม่อหานกล่าวอีก