ส่วนที่ 4 บทที่ 069-2

บทที่ 69-2 ค่ายกลโบราณ

หลังพระชายาอิงชินอ๋องออกมาได้แล้วก็มองไปยังเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยหมอกหนาแผ่ปกคลุม ยังคงมองสิ่งใดไม่เห็นดังเดิม

“พระชายาน้อยมีพรสวรรค์มาก อย่าว่าแต่สตรีเลย ถึงเป็นบุรุษทั่วไปก็ยังสร้างค่ายกลเช่นนี้มิได้” ชุนหลันกล่าวด้วยความนับถือ

พระชายาอิงชินอ๋องพยักหน้า “สมัยก่อนอวี้หวั่นก็มีพรสวรรค์เช่นนี้ แต่เทียบกับฟางหวาแล้วยังด้อยกว่าบ้าง กะแล้วว่าศิษย์ย่อมเก่งกว่าครู่ เพียงแต่น่าเสียดาย…” นางพูดถึงตรงนี้ก็หยุดลง ยกมือสั่งย้อนกลับไปทางเดิม

ชุนหลันกับผู้คุ้มกันจวนติดตามประกบพระชายาอิงชินอ๋องทั้งด้านข้างและข้างหลัง ไม่นานเสียงกีบเท้าม้าก็ค่อยๆ ดังห่างออกไปไกล

เซี่ยฟางหวายืนนิ่งมองค่ายกลที่นางสร้างด้วยตัวเอง หมอกหนาทึบแผ่ปกคลุมดุจตาข่ายที่สานต่อเนื่องกัน แน่นเสียจนลมผ่านเข้าออกมิได้ นางมองไม่เห็นคนที่อยู่ในหมอก คนฝั่งนั้นก็มองไม่เห็นนางเช่นกัน

นางยืนนิ่งเนิ่นนาน ไม่มีทีท่าว่าจะเดินทางต่อ

“คุณหนู” ซื่อฮว่ากับซื่อม่อมองนางด้วยความเป็นห่วงพลางส่งเสียงเรียก

“เราเดินทางกันต่อเถอะ” เซี่ยฟางหวาละสายตาแล้วผินหน้ามอง

“แล้วค่ายกลนี้…” ซื่อฮว่าถามเสียงเบา