ส่วนที่ 4 บทที่ 037-1

บทที่ 37-1 ศพที่พิสูจน์ไม่ได้

มือข้างนั้นคือมือของฉินเจิง เซี่ยฟางหวาถูกเขากุมมือไว้ ครั้งนี้ไม่ได้ถูกดีดออกเหมือนก่อนหน้านี้

ลมปราณวิ่งเพ่นพ่านในร่างกายเขาราวกับซ่อนตัวสงบนิ่งชั่วพริบตา ไร้การเคลื่อนไหวอีก

“ลุกเองได้หรือไม่” เซี่ยฟางหวาลอบถอนหายใจออกมา เอ่ยถามเขาด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“เจ้าดึงข้าหน่อย” ฉินเจิงบอก

เซี่ยฟางหวาพยักหน้า กระตุกมือดึงเขาขึ้นมา เขาลุกลงจากเตียงเชื่องช้าแล้วหันไปมองบนเตียง

ทรวงอกของฉินอวี้ยังมีเลือดไหลออกมา อาภรณ์เปื้อนเลือดเป็นวง มือที่ยื่นออกมาก่อนหน้านี้ดึงกลับไปแนบลำตัวตั้งแต่เมื่อไรก็มิทราบ เขานอนบนเตียงนิ่งโดยที่ผินหน้ามองมา

“เจ้ากระตุ้นคำสาปใจเดียว ดึงตัวเองพ่วงเข้ามาด้วย คิดจะทำสิ่งใดกันแน่” ฉินเจิงยิ้มเย็น

ฉินอวี้หรี่ตาลง ไม่ตอบคำถามเขา หากแต่หยุดสายตาบนใบหน้าเซี่ยฟางหวา “นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะใช้วิธีนี้ทำลายคำสาปใจเดียวกัน”