ส่วนที่ 3 บทที่ 098-2

บทที่ 98-2 ที่แท้เป็นเช่นนี้

“เสนาบดีฝ่ายซ้ายและขวาเป็นขุนนางผู้จงรักภักดี เจ้าพวกคิดว่าอย่างไร” ฮ่องเต้ทรงเห็นว่าทั้งหมดพากันเงียบโดยไม่ส่งเสียงใด แม้แต่อิงชินอ๋องผู้มีอำนาจรองลงมายังไม่เอ่ยขึ้น พระองค์จึงมองไปยังเสนาบดีฝ่ายซ้ายและขวา

“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีฝ่ายซ้ายมองเสนาบดีฝ่ายขวาก่อนก้าวออกมา

“อืม” ฮ่องเต้พยักพระพักตร์ “เสนาบดีฝ่ายขวาเล่า”

เสนาบดีฝ่ายขวาก้าวออกมาด้วยความระมัดระวัง “ฝ่าบาททรงตรัสถึงเรื่องนี้ในราชสำนัก แสดงว่าทรงไตร่ตรองมาถี่ถ้วนแล้ว กระหม่อมคิดว่า…” หยุดชั่วครู่แล้วย้อนถามกลับ “ฝ่าบาททรงมีองค์ชายไม่มาก แม้องค์ชายสามกับองค์ชายห้าไร้ความสามารถ แต่ใช่ว่าจะใช้ประโยชน์ไม่ได้เลย หากให้พวกเขาไปเฝ้าสุสานราชวงศ์ ผู้ใดจะช่วยฝ่าบาทดูแลบริหารราชสำนักเล่าพ่ะย่ะค่ะ”

“ยังมีองค์ชายสี่กับองค์ชายแปดอยู่ไม่ใช่หรือ” ฮ่องเต้ตรัสตอบ

“องค์ชายสี่มีพรสวรรค์ก็จริง แต่องค์ชายแปด…ยังเด็กเกินไปหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีฝ่ายขวาทูลถาม

“เราจำได้ว่าตอนพี่อายุเท่าฉินชิงก็เริ่มเรียนรู้การบริหารราชสำนักแล้ว” ฮ่องเต้มองไปยังอิงชินอ๋อง “ใช่ไหมท่านพี่”