ส่วนที่ 3 บทที่ 026-1

บทที่ 26-1 อาวรณ์

ทุกคนเคร่งขรึมลงทันที

เซี่ยม่อหานมองทุกคนแวบหนึ่งแล้วลุกขึ้นเดินออกมาหน้าประตูเพื่อเอ่ยถามซื่อซู “เจ้าถามหรือยัง ฝ่าบาททรงอยากพบอวิ๋นจี้ด้วยเรื่องใด”

“ข้าถามแล้ว แต่อู๋กงกงไม่ตอบขอรับ” ซื่อซูตอบ

เซี่ยม่อหานย่นหัวคิ้ว หันไปบอกเซี่ยอวิ๋นจี้ “เจ้ารออยู่ตรงนี้ก่อน ข้าจะออกไปถามดู หากฝ่าบาททราบฐานะที่แท้จริงของเจ้าแล้ว ยามนี้เจ้าก็ไม่ควรเข้าวัง”

เซี่ยอวิ๋นจี้พยักหน้า

เซี่ยม่อหานข้ามธรณีประตูออกจากห้องโถงหรงฝู

“เรื่องเมื่อวาน ใช่มิอาจปิดบังองครักษ์ลับของฝ่าบาทได้หรือไม่?” เซี่ยฟางหวาหันมาถามฉินเจิง

ฉินเจิงส่ายหน้า กล่าวอย่างเฉยเมย “ข้าไหนเลยจะลงมือโจ่งแจ้ง? ท่านพ่อไปชุ่ยหงโหวบ่อยๆ แม้ข้าชอบกวนโมโหเขา แต่ก็รู้ดีว่าเขาไปทำอะไรที่นั่น เขาก็แค่ไปสอดส่องชุ่ยหงโหลวเพื่อตรวจสอบเรื่องบางเรื่องเท่านั้น ชุ่ยหงโหลวก็มีคนของฝ่าบาทอยู่เช่นกัน แต่หากชุ่ยหงโหลวถูกพวกเขาตรวจสอบพบอย่างง่ายดายแบบนี้คงไม่อยู่อย่างมั่นคงมาได้หลายปีแน่นอน ไม่จำเป็นต้องเรียกหาเพราะเรื่องเมื่อวานหรือเรื่องฐานะของอวิ๋นจี้ถูกเปิดเผยเสมอไป”