ส่วนที่ 2 บทที่ 087-2

บทที่ 87-2 อวิ๋นหลาน

เซี่ยอวิ๋นหลานมีท่าทีประหลาดใจเล็กน้อย ราวกับไม่คิดว่าสตรีผู้ดูอ่อนแอบอบบางจากเนื้อแท้จะแข็งกร้าวเช่นนี้ แต่นางเกิดมาในจวนจงหย่งโหว สิ่งที่สายเลือดตระกูลเซี่ยสืบทอดต่อกันมาหลายร้อยหลายพันปีคือความหยิ่งทะนงตนจึงไม่ถือว่าน่าแปลกใจมากนัก เขาพยักหน้าคล้ายเห็นด้วย “เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล เอาแบบนี้เถิด! ข้าจะไปพบคุณชายรองเจิงที่จวนผู้ดูแลเมืองผิงหยางเอง ดูว่าเขามีความคิดอย่างไร”

“ข้าไม่ไป คนของข้าไม่ไป ท่านเองก็ไม่ต้องไป คนของท่านเองก็ด้วย” เซี่ยฟางหวาหันกลับมา เอ่ยห้ามด้วยความโกรธ “เขาขอจะแต่งงานกับข้าอย่างหน้าด้านๆ ตอนนี้กลับมาใส่ความข้า ทำไมข้าต้องพาตัวเองไปขอร้องหรือเอ่ยถามเขาด้วย พี่อวิ๋นหลาน ตระกูลเซี่ยของเราหยิ่งทะนง ข้าไม่อยากไปขอร้องเขา”

“แล้วเจ้าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปเลยรึ” เซี่ยอวิ๋นหลานมองนาง

“ถึงอย่างไรข้าก็อยู่โดยไม่รู้เรื่องมาสองวันแล้ว ข้าไม่สนหรอกว่าจะต้องอยู่นานกี่วัน” เซี่ยฟางหวาเบือนหน้า