ส่วนที่ 2 บทที่ 085-2

บทที่ 85-2 ตราประทับ

เซี่ยฟางหวาตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เมื่อออกมาจากห้องก็พบฉินชิงยืนรอตรงหน้าประตู นางจึงเลิกคิ้วใส่

เห็นชัดว่าฉินชิงมารออยู่นานแล้ว เมื่อเห็นนางออกมาก็รีบแย้มยิ้มแล้วเอ่ยเรียก “พี่ฟางหวา!”

เซี่ยฟางหวามองฉินชิง เมื่อวานบาดแผลเขาทรุดหนัก มีไข้สูง นอนบนเตียงด้วยสติเลอะเลือน เช้านี้แม้ดูแล้วอ่อนเพลียกว่าในยามปกติ แต่กลับมีชีวิตชีวามาก โดยเฉพาะใบหน้ายิ้มเบิกบานอย่างยิ่ง นางเอ่ยถาม “มีธุระใดหรือ”

“ขอบคุณพี่ฟางหวามากที่ช่วยข้าอีกแล้ว!” ฉินชิงขอบคุณก่อนอย่างมีมารยาท

เซี่ยฟางหวาเงียบ ไม่พูดจา

“พี่ฟางหวา ข้าอยากเลี้ยงข้าวท่านเป็นการขอบคุณที่ช่วยชีวิตข้ามาสองครั้งแล้ว” ฉินชิงเกาศีรษะอย่างทำตัวไม่ถูก

“ไม่เป็นไร!” เซี่ยฟางหวาไม่คิดว่าเขามารอนานขนาดนี้เพราะอยากเลี้ยงข้าวขอบคุณตนเลยส่ายหน้าปฏิเสธ

“ข้าอุตส่าห์มารอท่านตั้งแต่เช้าตรู่” ฉินชิงทำหน้าสลด กล่าวเสียงเบา

“หากเจ้ารู้สึกดีขึ้นแล้วก็เดินทางกลับเมืองหลวงเถิด!” เซี่ยฟางหวากล่าว