ส่วนที่ 2 บทที่ 084-1

บทที่ 84-1 ความโกรธที่แท้จริง

ขณะผู้ดูแลเมืองผิงหยางทำหน้าสลด คนเฝ้าประตูก็เข้ามารายงานว่าคุณชายเฉิงหมิงแห่งจวนราชเลขากรมการคลังและคุณชายซ่งฟางแห่งจวนราชเลขากรมพิธีการมาขอเข้าพบ เขาดีอกดีใจรีบเอ่ยถามคนเฝ้าประตู “คุณชายสองท่านนี้ไม่ใช่ว่าถูกลักพาตัวไปรึ? เหตุใดถึงมาที่นี่ได้"

เขายังไม่ได้ยินทหารส่งข่าวกลับมาว่าหาตัวพบแล้ว!

คนเฝ้าประตูย่อมไม่รู้เรื่อง ผู้ดูแลเมืองผิงหยางไม่มัวคิดมากรีบออกไปหน้าประตูจวนด้วยตัวเอง

เขาฝ่าสายฝนมายังหน้าประตูจวน เมื่อเห็นเฉิงหมิงกับซ่งฟางจริงๆ ก็รีบเชื้อเชิญทั้งคู่เข้ามาข้างใน

เฉิงหมิงกับซ่งฟางเดิมแค่อยากมาแจ้งให้ทราบแล้วกลับไปยังเยียนจือโหลว ตอนนี้เห็นผู้ดูแลเมืองผิง

หยางกระตือรือร้นอย่างยิ่งก็ได้แต่เดินตามเขาเข้าไปในจวน

ผู้ดูแลเมืองผิงหยางพาทั้งสองมายังห้องรับรอง สั่งคนให้ยกน้ำชามาต้อนรับแล้วเอ่ยถามทั้งสองว่ากลับมาอย่างปลอดภัยได้อย่างไร

ทั้งสองมองหน้ากัน ครุ่นคิดชั่วครู่ เป็นเฉิงหมิงที่ตอบขึ้น “พิษในตัวองค์ชายแปดยังขับออกไม่หมด ตอนนี้ไข้ขึ้นสูงจนน่ากลัว อีกฝ่ายคงกลัวว่าองค์ชายแปดจะเป็นอะไรไปเลยเกิดวิตกกังวล ดังนั้นจึงปล่อยเรากลับมา”