ตอนที่ 4-2 ปะทะ
“ต่อให้เขายึดอำนาจทางทหารไปได้แล้วจะเป็นอย่างไร?” เซี่ยฟางหวาแค่นหัวเราะ “หากจะต้องเปลี่ยน ช้าเร็วก็ต้องเปลี่ยน แต่ที่เปลี่ยนไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจเปลี่ยนได้” เมื่อขาดคำ นางก็เอ่ยเสียงเยือกเย็น “เขาไร้นามโดนข้าทำลายไปแล้ว ล่มสลายสูญไป เกราะป้องกันชิ้นสำคัญของราชสำนักโดนข้าทำลายลงแล้ว เมื่อเทียบกับอำนาจสั่งการกองทัพม่อเป่ยแล้ว ก็เหมือนว่าราชสำนักชนะเพียงศึกเล็กๆ ก็เท่านั้น”
ซื่อฮว่าและคนอื่นๆ มองเซี่ยฟางหวา
“แล้วมิหนำซ้ำ อำนาจสั่งการทหารแห่งม่อเป่ยนั้นเข้ายึดครองได้ง่ายๆ หรือ? ต่อให้เขายึดไว้แล้วจะนำกลับมาได้ง่ายดายเช่นนั้นเลยรึ?” เซี่ยฟางหวายิ้มเย้ยที่มุมปาก “ต่อให้ฝ่าบาทมีราชโองการให้เขากลับเมืองหลวง ข้าก็จะให้เขาโดนถลกหนังกลับมา”
ซื่อฮว่าและอีกสามคนนึกหวั่นใจขึ้นมาทันที
เซี่ยฟางหวายื่นมือหยิบผ้าคลุมหน้ามาคลุมลงบนศีรษะ ก่อนจะเอ่ยกับทั้งสองคน “ไปเถอะ อย่ามัวชักช้าเลย พวกเราควรไปกันได้แล้ว!”
ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกัน
เซี่ยฟางหวาและสาวใช้อีกสามคนเดินออกจากห้อง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com