ส่วนที่ 1 บทที่ 096-4

บทที่ 96-4 ชอบ

ฉินเจิงไม่กล่าวอะไรพลางทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ จากนั้นก็ออกแรงขยี้แขนตัวเองพลางก่นด่าด้วยความโกรธ “เป็นสตรีประสาอะไร! นิสัยแย่จริงๆ! ข้าไปชอบนางได้อย่างไร”

เมื่อเซี่ยฟางหวามาถึงห้องครัวเล็ก หลินชีก็กำลังทำอาหารอยู่ เขาหันมามองนางแวบหนึ่งก่อนจะมองเยื้องไปข้างหลังนางอย่างระมัดระวัง

“เขามิได้มาด้วย มิต้องกังวล!” เซี่ยฟางหวาทำให้ฉินเจิงงุ่นง่านขึ้นมาได้จึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง เมื่อเห็นหลินชีมีท่าทางเช่นนี้จึงอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “เจ้ากลัวเขาทำไม”

“แม่นางทิงอิน ท่านไม่กลัวเขาหรือ? ใครบ้างจะไม่กลัวคุณชายรอง? ท่านดูเมื่อครู่สิ พอเสี่ยวเฟิ่งเสียงกับหัวหน้าคณะเฉียนคนนั้นได้ยินว่าคุณชายรองเรียกหาก็ตกใจอย่างกับอะไรดี ต่อให้บ่าวมีความกล้าหาญเต็มร้อยก็ไม่กล้ามองตาเขา” หลินชีถอนหายใจออกมาพลางจำใจกล่าว

“เขามิได้กินคนสักหน่อย” เซี่ยฟางหวากล่าว