ส่วนที่ 1 บทที่ 063-4

บทที่ 63-4 รังแก

ใบหน้าของฮูหยินหย่งคังโหวแดงก่ำพลันเปลี่ยนเป็นขาวซีด ขาวซีดเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ได้แต่ยอมปล่อยให้ทั้งสองเดินออกไปเพราะอึ้งจนกล่าวไม่ออก

“ท่านแม่ พวกเราเองก็ตามพี่ฟางหวาไปเถอะ” เซี่ยอีเข้ามาประคองแขนฮูหยินหมิง

ฮูหยินหมิงเหลือบมองฮูหยินหมิ่นจากเรือนใหญ่ของตระกูลเซี่ยแวบหนึ่ง ก่อนจะแอบย่นคิ้วเล็กน้อย สายเลือดตระกูลเซี่ยแอบขัดขากันก็เพียงพอแล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสาธารณชนเราคือตระกูลเซี่ยเหมือนกัน นางพุ่งเป้าไปยังความเจริญรุ่งเรืองของเซี่ยฟางหวากับจวนจงหย่งโหวราวกับลืมไปแล้วว่าตัวเองก็เป็นคนของจวนเซี่ยเช่นกัน จึงได้แต่ยอมให้เซี่ยอีประคองตามเซี่ยฟางหวาและคนอื่นๆ ไป

“เราเองก็ไปเถอะ” หลี่หรูปี้มองไปยังจินเยี่ยนจวิ้นจู่ แม้นางจะรู้สึกไม่พอใจกับการที่เซี่ยฟางหวาต้องแต่งงานกับฉินเจิง แต่เพราะได้รับการอบรมสั่งสอนมาในตระกูลขุนนางแห่งจวนเสนาบดีฝ่ายขวาทำให้นางมีนิสัยหยิ่งทะนงพอตัว ไม่อยากลดตัวลงไปคลุกคลีกับคนที่ใช้วาจาเสียดสีผู้อื่น