ส่วนที่ 1 บทที่ 050-5

บทที่ 50-5 ปกปิด

เยี่ยนถิงกลับยืนนิ่งตรงหน้าประตูพลางมองมา แล้วกล่าวกับฉินเจิง “เมื่อเช้าราชสำนักตัดสินเรื่องของฉินอวี้แล้ว ฮ่องเต้กล่าวถึงความเดิมว่าได้เนรเทศฉินอวี้ออกไปจากเมืองเพื่อให้เขาไปเผชิญหน้ากับคุกจิ่วถังแห่งเขาไร้นามก่อนจึงค่อยกลับมาฟื้นคืนฐานะของตนเอง แต่บัดนี้เขาไร้นามถูกทำลายลงไปแล้ว เขาก็ไม่มีคุกใดให้ไปเผชิญอีก นับว่าต้องรับชะตากรรมจากเขาไร้นามไว้ครึ่งหนึ่ง และต้องรับโทษจากความผิดที่ก่ออีกครึ่งหนึ่ง จึงจะฟื้นคืนฐานะองค์ชายสี่กลับมาได้ แต่บัดนี้ต้องเกณฑ์ทหารอยู่ในกองทัพม่อเป่ยแทน”

ฉินเจิงพยักหน้า เขาคาดการณ์ไว้ก่อนแล้วจึงไม่ได้แปลกใจ

“เสนาบดีฝ่ายซ้ายกับขุนนางกลุ่มหนึ่งต่างเห็นด้วยกับการตัดสินใจของฮ่องเต้ พระราชโองการก็ออกมาแล้ว ฮ่องเต้ส่งคนสนิทข้างกายให้นำพระราชโองการไปยังม่อเป่ยโดยการขี่ม้าเร็วเดินทางทั้งวันทั้งคืน ปีใหม่คงถึงกองทัพป้องกันพรมแดนม่อเป่ยพอดี” เยี่ยนถิงกล่าวอีก “ครั้งนี้ไม่รู้ว่าเขาจะได้กลับมาเมืองหลวงอีกเมื่อใด ฮ่องเต้ไม่ได้กำหนดวันเอาไว้ อาจจะหนึ่งปี สองปี หรือสาม ห้า เจ็ด แปดปีก็เป็นได้”