บทที่ 27 ห้องหญิงสาว
เซี่ยฟางหวารู้สึกหายใจลำบากและไม่อยากรับใช้ฉินเจิงในห้องอีกต่อไปจึงเดินออกมาข้างนอก
ตอนกลางวัน ดอกเหมยของเรือนลั่วเหมยมองแล้วคล้ายกับทะเลเมฆสีแดง สีสันงดงามอย่างยิ่ง
เซี่ยฟางหวายืนอยู่หน้าประตู มองดอกเหมยทั่วทั้งลานและหายใจเข้าออกอย่างแผ่วเบา ฐานะของนางในตอนนี้เกรงว่าจะเป็นที่รู้จักไปทั่วเสียแล้ว โดยเฉพาะยิ่งฉินเจิงมีเหตุผลครอบคลุมฐานะของเขา หากจะหนีไป เกรงว่าจะต้องลำบากมากกว่าที่หวางอิ๋นเคยประสบมาก่อนหลายเท่า
แต่จะมีวิธีใดอีก แม้แต่ตัวนางเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำผิดพลาดตรงไหนกันแน่
“แม่นางทิงอิน!” เสียงใสตะโกนดังมาจากข้างนอก
เซี่ยฟางหวาเงยหน้าขึ้น เห็นเพียงหญิงรับใช้สองคนต่างคนต่างยกกระถางต้นเซียนเค่อไหลเข้ามาในเรือนลั่วเหมย คนหนึ่งอรชรอ้อนแอ้น อีกคนอ้วนท้วมสมบูรณ์ หน้าตาของทั้งคู่ต่างดูดี อายุประมาณสิบเจ็ดสิบแปดดูมีน้ำมีนวลเป็นอย่างยิ่ง
เซี่ยฟางหวารู้ว่าทั้งสองคงจะเป็นคนที่พระชายาอิงชินอ๋องส่งมาจึงเดินไปต้อนรับ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com