330 ญาติพี่น้อง

บทที่ 330 ญาติพี่น้อง

หยางชูรู้สึกกระตือรือร้นกับภารกิจอันยิ่งใหญ่ในการกำจัดพวกโจร

ก่อนอื่นพวกเขาไม่สามารถบุกเข้าไปจัดการโดยตรงได้ โจรเหล่านี้ฉลาด ทันทีที่กองทหารมาถึงพวกเขาก็จะเข้าไปในภูเขา และแบ่งกลุ่มกระจัดกระจายเพื่อซุ่มยิงลับหลัง กองทัพซีเป่ยถึงได้ไม่ประสบความสำเร็จในการปราบปรามพวกเขาหลายครั้ง คราวนี้พวกเขาจัดการพวกโจรได้สำเร็จเพราะพวกเขาไม่โง่ที่จะไปหาพวกมันถึงหน้าประตู หากเป็นเหมือนกองทัพซีเป่ยเข้าไปในภูเขาเพื่อปราบโจร ผลที่ได้จะยิ่งแย่ลงเพราะมีจำนวนคนที่น้อยลง

หยางชูคิดถ้าเช่นนั้นพวกเขาควรทำตัวเป็นโจรแล้วโจมตีจากภายในไม่ดีกว่าหรือ

อืม...เอาตามนี้เนี่ยแหละ!

………….

เงาโดดเดี่ยวใต้แสงจันทร์เสียงกู่ฉินดังขึ้นแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยความเหงา ช่างทำให้ผู้ฟังรู้สึกเศร้าใจผู้พบเห็นน้ำตาคลอ

ทันใดนั้นก็มีเสียงขลุ่ยดังขึ้นราวกับห่านป่าที่บินข้ามผืนน้ำกระพือปีกรอบสายน้ำในสระใสทำให้บรรยากาศไปในทิศทางที่มีชีวิตชีวาขึ้น หลายครั้งที่ไม่สามารถดึงเสียงกู่ฉินกลับมาได้ นิ้วดีดหนึ่งครั้งเสียงก็ก้องไปไกล จากนั้นก็หยุดลง