หลังจากวันนั้นฉันก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเขาจนกระทั่งวันแต่งงานของเราคือพรุ่งนี้
"พี่ธุมเกตุ น้องขอคุยอะไรด้วยหน่อย"
ทางด้านธุมเกตุ
ตั้งแต่วันนั้นที่กลับมาจากร้านก๋วยเตี๋ยวนางก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่แตะเนื้อต้องข้าและยังเลี่ยงการเจอหน้าข้าอีกด้วย ในตอนนั้นข้าแอบปวดหัวใจนิดๆ ไม่รู้ทำไม แม้การที่นางทำแบบนี้ข้าจะได้เจอน้องสายพิณบ่อยก็ตาม แต่ภายในใจลึกๆแล้วข้าไม่รู้สึกดีใจเลยแม้แต่น้อย หรือข้าจะเปลี่ยนใจไปจากน้องสายพิณแล้วจริงๆ การที่จู่ๆนางเรียกข้าไปคุยเช่นนี้ข้าเองก็รู้เสียวสันหลังวาบทัน
ทางด้านจันทร์เจ้า
ณ ห้องนอนจันทร์เจ้า
"พี่น้องเรียกพี่มามีอันใดรึ" ยังมีหน้ามาถาม!! อุตส่าห์ให้เวลาสารภาพบาปตั้งนาน สุดท้ายก็จะไม่สารภาพใช่ไหม!!
"น้องตัดสินใจแล้ววันนี้น้องจะพูดความในใจทั้งหมด"
"ได้ ข้าก็จะพูดเช่นกัน"
"น้องชอบพี่ ชอบพี่มากๆ ชอบจนไม่อยากให้พี่มองใคร อยากอยู่ข้างในสองคนกับคุณอ่ะ! พี่เข้าใจป่ะ! แต่พี่มีคนรักอยู่แล้วแล้วจะมาทำดีกับน้องทำไมวะ น้องก็มีหัวใจแล้วใยพี่ไม่แล!! แต่น้องไม่โกรธหรอกนะถ้าพี่จะไม่รักน้อง แต่น้องโกรธที่พี่มาทำดีเพื่อหวังผลกับน้อง แล้วก็ไม่ยอมสารภาพว่าพี่มีคนในใจอยู่แล้ว! พี่คิดว่าน้องโง่มากหรอ!"
"น้องใจเย็นๆ ฟังพี่อธิบายก่อน"
"นี่มันกี่อาทิตย์แล้วที่น้องรอพี่มาอธิบาย"
"ได้! ใช่! น้องสายพิณคือคนที่พี่รัก พี่แต่งงานกับน้องก็เพราะแม่ของเรา!! แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้พบน้องได้ใกล้น้องจู่ๆไม่รู้ทำไมมันเหมือนทำให้พี่ รู้สึกดี รู้สึกอยากปกป้อง รู้สึกอยากดูแล และ..รู้สึกรัก.."
เพี้ยะ!!
"ผู้ชายโลเล สองใจ หน้าไม่อาย เมื่อครู่บอกว่ารักคนหนึ่งยังไม่ทันจบประโยคก็มาบอกรักอีกคนหนึ่ง พี่เห็นใจของผู้หญิงเป็นอะไรอ่ะ ของเล่นหรอ!"
"คือพี่.."
"สุดท้ายแล้วคนหนึ่งไม่รักก็หลง ส่วนอีกคนก็ของตาย ฉันไม่น่ารักพี่ตั้งแต่แรกเลย ส่วนงานแต่งไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวฉันจะไปบอกแม่ให้ยกเลิกเอง" ฉันปาดน้ำตาที่อาบแก้มและรีบเดินไปเปิดประตู แต่ไม่ทันได้เปิดก็ถูกแรงมหาศาลเหวี่ยงลงที่เตียง และขึ้นคร่อมฉัน
"พี่จะทำอะไรฉัน"
"พี่ก็จะพิสูจน์ไงว่าพี่หลง รัก หรือเห็นน้องเป็นของตายกันแน่" ทันใดนั้นเขาก็เริ่มซุกไซร้คอของฉัน ฉันเลยถีบคนตัวสูงออกจากร่างกาย
ตุ๊บ!
"น้องถีบพี่ทำไม!" แล้วฉันก็เตะซ้ำอีกสองสามที
"น้องมีชีวิตมีจิตใจ อย่ามาทำสถุล ต่ำๆแบบนี้!" แล้วฉันก็เตะก้านคอสลบไปอีกหนึ่งที
ฉันรู้สึกเสียใจมาก คนที่ฉันเคยรักเคยนับถือ สุดท้ายก็กลายเป็นแค่ผู้ชายที่เห็นแก่ตัวคนหนึ่ง..