ตอนที่ 461 จุดสิ้นสุดของนิกายกวงหยาง
นี่ก็เป็นระยะเวลานานมากแล้ว ที่ตลอดทั้งนิกายไม่มีสิ่งใดหลบรอดไปจากการสายตาของหวังหงษ์เต๋า
แต่ตอนนี้ จู่ๆ ก็ดันมีฉีหยานคนที่สองปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน?
ทันทีที่คิดได้ถึงจุดนี้ แม้กระทั่งคนอย่างหวังหงษ์เต๋าเองก็ยังเกิดความหวาดกลัวขึ้นในจิตใจ
แน่นอน ว่าเขามิได้หวาดกลัวฉีหยาน แต่เขาหวาดกลัวในสิ่งที่ไม่รู้จักต่างหาก
เพราะสิ่งที่ไม่รู้จัก นั่นหมายถึงตัวแปรที่ไม่อาจควบคุมได้
หวังหงษ์เต๋าอดไม่ได้ที่จะเหยียดมือไปยังเบื้องหลัง และคว้ากุมด้ามจับกระบี่ประจำกายของตนเอาไว้
มันเป็นกระบี่ที่เขาพกติดตัวตลอดเวลา
ในอดีตที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่เฉียนซานเย่ถูกสังหาร เขาก็เคยแสดงอาการคว้ากุมด้ามจับกระบี่ ที่อยู่เบื้องหลังแบบนี้เช่นกัน
ในช่วงนานปีที่ผ่านพ้น น้อยคนนักที่จะมีความสามารถมากพอที่จะให้เขาชักกระบี่ยาวออกมาอีกครั้งได้
ในช่วงเวลาที่ผ่านมาตลอดทั้งห้าร้อยปี มีเพียงฉีรั่วหยาคนเดียวเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ฉีรั่วหยามันก็ได้ตายไปแล้ว
ตกตายลงภายใต้คมกระบี่ของตนเอง
หวังหงษ์เต๋ากุมกระบี่ในมือ ขณะที่หัวใจของเขาค่อยๆ สงบลง
แล้วเจ้าตัวก็เริ่มใช้สมองตริตรอง
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者