Chapter 2

"Lea!" Sigaw ni Aiden kaya naman sinabunutan ko siya dahil sa lakas nang boses nya.

"Shut up!" Halos pabulong ko sambit

"Kung hindi kayo marunong manahimik ay maaari na kayong umalis dito sa kwarto ko." Malalim na sambit ni Jack kaya naman umalis na lang si Aiden at padabog na sinara ang pinto.

"Busy?" Tanong nito na ka agad kong tinanguan.

"Nakakainis." Sambit ko nang may blanko sa itsura. Tumunog naman ang kanyang pagngisi at balak ko sanang sabunutan nang umiwas ito agad.

"In denial." Halos pabulong nito na ikina nuot nang noo ko.

"Wala akong aaminin." Pasiring ko at humiga sa kama niya habang nakatutok siya sa laptop niya.

"You love him." Halos matulala siya sa laptop nya nang sabihin nya iyon. Tumingin ako sa ceiling and try to remember when I start to confused.

"Love him? Maybe yes, or maybe no."

"Pwede ka niyang traydurin." Agad na singit niya kaya napa bangon ako.

"I know." Pilit na iniisip kung magagawa ba niya iyon.

Halos dati ay hindi pumasok sa isip ko ang Pag-ibig na iyan. But I think this is not about 'Love' This is about my love for being sister or brother to Zaiu.

"I am not in-denial. I love him for being friend -brother."

"Yeah right." Natatawang sambit nito at nang tumunog ang Relo ko ay dali dali na akong lumabas at hindi na nakapag paalam pa kay Jack.

Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan papunta sa Modernong bahay at nang makarating ay nag door bell ako at pinagbuksan naman ako nang katulong.

"Where's Daven?" Sambit ko sa kanila.

"Nasa itaas po Ma'am." Tumango na lamang ako at umakyat nang taas upang puntahan siya.

Nang makapasok sa kwarto ay ayun na naman ang pressure nang dugo niyang palaging tumataas.

"Why you're so late!?" Pasigaw nito. Masyado na akong nasanay sa kanya. Dahil sa galing din niyang pag papanggap na maging mabait sa akin kapag nasa mansyon sila ay hindi mahahalata nang kaibigan ko ang tunay na kulay nang kapatid niya.

"Because I have-"

"Shut up! Hindi ko sinabing magpaliwanag ka." Inis na sambit nito at pabatong binigay sa akin ang naka sulat tsaka ko iyon binasa.

'You can't escape from me'

Nangunot ang noo ko nang iyon lang ang naka lagay. Nagtataka man dahil wala naman siyang natatanggap na Death Threats sa kanya. Nang mag angat siya nang tingin sa akin ay naka kunot pa rin ang noo nito.

"What?!" Pasigaw na naman nya.

"Hindi mo kailangan sumigaw." Tamad na sambit ko at umalis na nang kwarto nya.

Araw araw at oras oras ay ganito ang pakikitungo niya sa akin. Hindi ko malaman kung ano ba ang aking kasalanan. But I have no time para mag isip kung bakit siya ganoon.

Nang malapit nang mag ala-sais ay bumisita ako kay Zaiu. Zaui Luis is a 21 yr old like me. And He is my Best friend after all.

Kumatok ako sa pinto nila at agad naman niya akong pinag buksan. Ngumiti ito at naghahanap nang yakap mula sa akin kaya naman niyakap ko ito nang napaka higpit.

"I miss you." Bulong nito.

"Miss you too." Sumandal ako sa dibdib nya at parang gusto ko na lang matulog at bisig nya.