Kapitulo 8

Kapitulo 8

Wedding

Hindi ako mapakali sa kaka-ayos sa damit ng kapatid ko. It's his wedding day, I'm happy for him. He's wearing a creative black tie. A black tuxedo jacket pair with black tuxedo trousers, a black vest swathed his body, a white dress shirt inside of his vest, white handkerchief on his tuxedo pocket, black bowtie, a black cummer band entwined his waist, cufflinks and studs, and a black leather shoes.

He's so handsome today. Mukha siyang hollywood actor. Well, alangan namang siya lang, pati rin ako 'no.

I wore a black midi dress where suited for my skin tone color. I put a little blush on and a mascara for my long eyelashes whose not needed for wearing toupees.

"You look so... handsome man," sabi ko sa kaniya habang sinusuklayan siya.

"You too, you look so gorgeous. Well, halata namang dahil lang iyon sa make-up," sabi niya sabay tawa.

Sinamaan ko siya ng tingin habang nakatingin naman siya sa akin ng nakaka-asar. That's Ryleigh Lopez, palaging

nang-aasar.

"You're so bad, kung dahil lang sa make-up ang ganda ko bakit ako hinahabol ng mga lalaki aber?" tanong ko sabay pameywang.

"You're so serious sis, you know and everyone knows how pretty you are. Kaya nga natatakot ako para sa 'yo eh. Baka bigyan mo na naman ng chance 'yong gagong iyon."

Hindi ako galit 'pag ganiyan si Ryleigh. Kasi alam kong

pino-protektahan lang niya ako. 'Yong panahon na iniwan ako ni Shan, nandiyan si Ryleigh para sa akin. Pero no'ng nawala na siya, para akong mag-isa. Hindi kasi ako makapag open-up kay na daddy at mommy.

Buti na lang at dumating si Dariel. Hindi ko na naramdaman na mag-isa lang ako dahil nandiyan siya sa tabi ko.

"There you go. Ang gwapo mo po talaga. Pa picture po," pang-aasar ko.

Sinamaan niya ako ng tingin sabay kagat sa aking kaliwang batok. Kinagat ko rin siya sa leeg, akala niya ha. Bampira na kung bampira.

Nagmura siya pero tinampal ko ang kaniyang bibig. Gusto ko ako lang ang magmura, ayokong pati rin siya.

"Fuck it! Ang ganda mo, sis. You're jaw angled properly halatang dala lang ng make up," sabi niya sabay tawa.

"Sige mang-asar ka pa. Pasalamat ka araw ng kasal mo ngayon kundi baka kanina pa kita binatukan," inirapan ko siya at inayos ang bow tie niya.

Habang inaayos ko iyon ay nagulat ako nang bigla niya akong niyakap. I miss his hugs. His hugs comfort me when I have a problem. Pero this day, lahat ng iyon ay unti-unting mawawala dahil ikakasal na siya at magkakaroon na siya ng sarili niyang pamilya.

"I love you, sis. Thank you for everything you had done to me. I am so lucky for having a pretty and a caring sister in the world. Now, this is the day to draw away from you sis. Pero 'wag kang mag-alala, dadalawin pa rin naman kita 'pag may oras ako."

Hindi ko na napigilan ang mga butil ng luhang tumulo galing sa aking mga mata. Bumitaw siya at pinunasan ang luha ko. He smiled at me and that smile was my favorite smile I'd ever seen.

"I love you too, Ry. Salamat dahil nandiyan ka sa tabi ko. Even I'm older than you, I feel like you're in the opposite age between us. Parang ikaw ang matanda sa ating dalawa. You always protect me from dad and to those many troubles I had before. Thank you so much Ry. Live happy with your wife and siblings."

I saw him dripping in tears. Iyakin talaga kahit minsan. Lumapit ako sa kaniya at pinunasan ang mga luhang kumalat sa mukha niya.

"'Wag ka ngang umiyak. You look so wasted. Sige ka, baka mag back-off si Lysa sa 'yo. Fix yourself man. I'll be happy if you're taking your vows later. You'll be having a beautiful and a kind wife bro," sabi ko sabay pisil sa matambok niyang pisngi.

"Fuck! You're so grumpy sis. You see? It became red. How do you fix it?" pagmamaktol niya.

"Ikaw ha, I noticed you're using the 'F' word. Pwede ba, 'wag kang gumamit niyan. That is not good tho. At saka mawawala rin naman iyan pamaya-maya," sagot ko.

"Bakit? Ikaw lang ba pwedeng gumamit no'n?" sarkastiko niyang tanong.

"Oo, dahil I'm a fucking goddess."

Ngumuso siya at pinisil ang ilong ko. It's kinda hurt but it's okay, it's his wedding day. Pumasok ang stylist ni Ryleigh at 'yong wedding organizer. Sinabihan siya ng wedding organizer na live ang kasal nila at makikita ito ng buong lungsod ng Cebu at sa mga social media.

"Oh my god, live ang ceremony mamaya? So... makikita sa social media?" tanong ni Jarmine nang sabihin ko sa kaniya ang narinig ko.

"Yup, kaya you better prepare girl," sabi ko sabay kindat.

"I need to tell Dariel about this. Hindi pwede 'to, baka makita ito ng mga magulang ko. Baka isipin nila nagkabalikan kami ni Dal."

"'Wag na," sabi ko habang sinusuot ang stilletos ko.

"At bakit naman?" nameywang siya.

Nang masuot ko ay tumayo ako at pumunta sa salamin para tignan ang kabuuan ko. My waist isn't that fat at all. The curve is still there.

Hinarap ko siya. "Dahil alam na niya."

Napa nga-nga siya sa sinabi ko. Pagkatapos kasing malaman ni Shan na live ang ceremony ay sinabi niya kay Dariel ito. They're friends simula noon pa lang.

Ilang oras rin nang makarating kami sa simbahan. Pagkababa namin ni Jarmine ay sumalubong sa amin ang dalawang drones. Nakita ko ring maraming pres ang naroon. Huminto kami ni Jarmine para ma kunan kami no'ng photographer.

"Ang engrande naman ng kasalang ito. May drone pa, sana ako din," sabi ni Jarmine habang naglalakad kami papasok ng simabahan.

Umuna kami kasi mamaya pa raw susunod ang mga boys.

Mag-aayos pa raw sila para sa ka-partner nila. Partner ko si Shan habang partner naman ni Jarmine ang magaling kong pinsan.

Nang makapasok kami sa loob ng simbahan ay sinalubong kami ng mga bride's maids. Marami kaming bride's maids, I think we're all twenty. Malaki ang simbahan and it's painted cream white.

"Nandiyan na daw ang groom," sabi no'ng isa sa bride's maid.

Bumukas ang pintuan at nakita ko si Ryleigh na gwapong-gwapo sa suot niya. Kinindatan niya ako nang mahagip ako ng mga mata niya. Pumunta siya doon sa altar at doon maghintay sa bride.

Makalipas ang dalawang isang oras ay sinabihan na kami ng organizer na mag ready na kami kaya pumunta kaming lahat sa labas. Dumating na ang mga boys at ang ga-gwapo nila sa mga attire nila.

No'ng tumunog 'yong background music ay bumukas ang pinto at isa-isa kaming naglakad sa red carpet kasama ang partner namin. Nauna sila Jarmine at Dariel. Nakahawak si Jarmine sa balikat ni Dariel habang naglalakad.

Nang kami na ni Shan ay humawak ako sa balikat niya at tipid na ngumiti. Naglakad kami sa red carpet habang nakahawak ako sa balikat niya. Napansin kong kinakabahan si Ryleigh kaya nginitian ko siya at naibsan naman 'yong kaba niya.

Nang matapos na ang lahat except sa maid of honor at bride ay umiba ang background music and I feel solace the way the sounds of violin going inside to my ears. Napatingin kami doon sa malaking kahon na umilaw nang dahil sa projector.

Nakita kong nakarating na ang bride at huminto ito sa tapat ng simbahan. Naunang bumaba ang maid of honor na nakasuot ng pulang off shoulder gown. After the maid of honor ay nakita kong bumaba na ang bride. Everyone in this room were yelling.

Dahan-dahang humakbang ang bride paakyat ng simbahan. There some few steps lang naman. Bumukas ang pintuan at naunang naglakad ang maid of honor. Nakatingin lang ako kay Lysa. He wore a white gown with a diamond peers every side of it. I wonder magkano iyon.

Nang maka-upo ang maid of honor ay dahan-dahan namang humakbang ang bride. Hindi pa man siya nakakalayo nang sabay na pumunta ang magulang niya sa kaniya. Nakahawak siya sa balikat ng mga magulang niya at nagpatuloy sa paglalakad.

Natatawa ako kay Ryleigh, hindi ko alam kung natutuwa ba siya o nalulungkot. He's now crying for a superb reasons. Napansin naman ni Shan na palihim akong tumatawa sa gilid niya.

"Hey, why are you laughing?" tanong niya habang nakadungaw sa akin.

"Nothing, I'm just... happy for my brother. Why you're asking?" tanong ko pabalik sa kaniya.

"Nevermind," sabi niya at tumuwid sa pagkakatayo.

Nang makalapit na ang bride at ang mga magulang niya sa gawi ng kapatid ko ay yumakap si Lysa sa dad niya na may binulong pa para ngumiti siya. Kasunod no'n ang pagyakap niya sa mommy niya.

Pumunta si Ryleigh sa gawi ng magulang ni Lysa at nagmano sa dad niya. Nakita ko ang pagka gulat nang niyakap siya nito. Sunod na nagmano siya sa mommy ni Lysa na hinalikan pa siya sa pisngi.

Hinawakn ng daddy ni Lysa ang mommy niya at sabay silang pumunta sa gilid. Inilahad naman ni Ryleigh ang braso niya sa kay Lysa. Kinuha naman iyon ni Lysa at  sabay silang tumawa.

Nang nasa altar na ang dalawa ay agad silang tumayo sa likod nang pag-uupuan nila. Kinilabit ako ni Jarmine na nasa tabi ko. Kahit kailan talaga panira talaga siya ng moment ko.

"Ano ba?" tanong ko.

"Nagugutom ako," pabulong niyang sabi.

"Nagugutom ka? Bakit ngayon pa? Alangan namang aalis tayo sa mismong gitna ng seremonya. Kahit kailan talaga napaka P mo," sabi ko.

Ngumiti siya. "Oh well, P stands for pretty, right? Don't mentioned it. Matagal ko ng alam iyon."

"Hindi, P stands for panira. Panira ka ng moment," sabi ko sabay ngisi.

"Ikaw rin napaka P mo."

Kununot ang noo ko. "P stands for prestigious, right?"

"Hindi, P stands for pilosopo. Napaka pilosopo mo. Mamaya na nga lang ako kakain," aniya sabay irap.

"Psh..." saway ng magaling kong pinsan sa amin.

Tumuwid ako sa pagkakatayo at ibinaling ang paningin sa kapatid ko at sa magiging asawa niya. No'ng nakilala ko si Lysa, botong boto na talaga ako para sa kaniya. Wala kasi siyang arte.

"Masig upo ang lahat," anunsiyo no'ng pare.

Sinunod rin naman namin ang sinabi no'ng pare. Umupo kaming lahat. Katabi ko si Shan at seryosong nakatingin sa harap. Hindi na ako nakinig sa sinasabi ng pare dahil nakatingin lang ako sa kaniya.

Sana na realize mo kung ano ang sinayang mo. Hindi lahat ng bagay ay maaaring maibalik sa dati. Kagaya ng baso, kahit na pag dikit-dikitin ang mga mumog no'n ay may cracks pa rin na 'di na maibabalik sa dati. Kapag ang baso'y nabasag, hidi na mababalik muli.

Pero kapag ang puso'y nabasag ay maaari pang mabuo muli. Isang taong nagwasak sa pusong kay tigas pa kay sa bato ay maaari pa ring mabuong muli.

"Sometimes I feel torn and upset sa sarili ko. Gusto kong magtanong kung bakit nangyari sa atin iyon but that's conclude me to rise and fight the battles. Mahirap, pero kailangan. Masakit, pero kailangang tiisin. Alam kong hindi madaling mapunta sa araw na ito, pero ang tanging alam ko lang ay madali para sa ating dalawa ang magbago at magpakatotoo. You changed me Lysa, everything changed because of you," rinig kong sabi ni Ryleigh.

Nag taking of vows na pala. Ang tagal ko na rin palang nakatitig sa mukha ni Shan. Itinuon ko na lang ang paningin sa harap. I saw Lysa crying. Maski ako iiyak rin ako 'pag nandiyan na ako sa harap ng altar at kasama ang mahal ko.

"Umulan, bumaha, bumagyo. Lahat ng iyon ay nalagpasan natin. Para tayong isang langgam. Kahit maliit hinaharap pa rin ang lahat ng malalaking alon. Kahit na maliit, pilit na bumabangon para mabuhay ng payapa. Kahit gaano pa man ka laking unos ang darating ay hindi ito hadlang sa mga taong nagmamahalang tulad natin. I love you so much Ryleigh, I'll give everything to you. You were the sun to my life that bringeth light to my flesh and soul. I love you so much," sabi ni Lysa.

Naiiyak ako sa sinasabi nila. Ganiyan ba talaga 'pag ikakasal. Humuhugot? Nang in-anunsiyo na ng pare na maghalikan sila ay agad tumulo ang batalyong luha sa aking mga mata. My eyes swollen already.

Pero natigil ako sa pag-iyak nang nagsalita si Shan. Hindi ko insahan ang mga lumabas sa kaniyang bibig. Hindi ko alam kung nagbibiro ba siya o hindi.

"'Wag kang umiyak, kasi tayo naman ang susunod niyan."