Chapter 19: Credibility

"Nobody could change what is meant to be happen."

JESSY'S POV❤:

"Naiintindihan ko po." nakayuko na sagot ko sa malinaw na paliwanag ni tito.

"Mauuna na kami, hija." tipid ang ngiti na sambit ni tito, maging ang mga mata nito ay makikitaan ng tamlay at pagkabalisa.

Bago pa man sila makaalis ay agad akong tumayo para yakapin si tito.

He patted my head while i'm gently tapping his back.

Gayundin ang iginawa ko kay tita na nanatili ang pagluha at paulit-ulit na pagdutdot sa kaniyang telepono.

Maybe she's still trying to reach their daughters.

Agad namang yumakap pabalik sa akin si tita atsaka ako hinalikan sa pisngi.

"Jes, take care our them for us, please." i held tita's hands just to feel that it was moist and cold.

"I would tita, hahanapin ko po si franchessca,  she deserves an explanation, for sure po maiintindihan niya rin po ang lahat o when time comes." she hugged me again ngunit saglit lang ito.

She smiled at me kahit na alam kong pilit ito. I smiled back atsaka na sila tuluyang pumihit papatalikod.

Kumaway ako sa kanila ng malapit na sila sa pintuan papalabas. Gayundin ang ginawa ni tita kahit na matamlay ang buo nitong pangangatawan.

Tita Jazmine is getting thinner.

I massage my temples as I headed my way upstairs, directly in my room.

Nang tuluyan ng makapasok sa kwarto ay agad akong humilata sa kama.

Tears escaped from my eyes while reminiscing the whole story behind them.

I thought before tito didn't accept who they really are. Wheareas it's a total opposite. Tito's protecting them at all costs.

Ang pinakamasakit na part sa nangyayari sa pamilya nila ay ang katotohanan na hindi nila kayang intindihin ang isa't isa. But you can't blame any of them. Kasi lahat ng mga nararamdaman at saloobin ay tiyak malalim ang pinaghuhugutan.

Why is it hard to forgive someone? Why is it hard to believe in them once again? Lalo na at pamilya sila. Bakit hindi nalang nila muling ayusin ang kanilang samahan?

Ang hirap intindihin ng mga bagay-bagay. Kaya kung hirap na ako sa pag-iintindi pa lang sa sitwasyong ito, ay tiyak wala ito sa kalingkingan ng kanilang ipinagdaraanan at ipinipilit lampasan na pagsubok sa kani-kanilang mga buhay.

Maybe in time, nope, I hope someday they would understand it all.

FRANCHESSCA'S POV❤:

Napatungaga nung bigla kitang makita pagkalipas ng mahabang panahon

Kasalukuyang tumutugtog si sonson gamit ang gitara habang ang sintunadong mag-tiyahin naman ay sumasabay din sa kanta.

Highschool pa tayo nung una kang nakilala at tandang tanda ko pa noon pa may sobrang lupit mo na!

Binalot bigla ako ng guilt at kalungkutan. Para bang wala na akong karapatan na mabuhay sa mundo dahil sa muling pag-alis na ginawa ko.

Hindi ko lang alam kung pano basta biglang nagsama tayo

Di nagtagal ay napa-ibig mo ako

Muli akong napabuntong-hininga. At pilit pinalis ang mga isipin na matagal ko nang ikinikimkim.

Mula umaga hanggang uwian natin laging magkasama tayong dalawa

Mapaglaro akong sinulyapan ni son samantalang inangkala ko naman ang braso ko sa likod niya.

Parang kahapon lang nangyari sa'kin

ang lahat

Tila isang dulang medyo romantiko ang banat!

Sumabay na ako sa pagkanta nila habang ang magtiyahin naman ay napatili atsaka ako isiniko ng katabi kong si winniebells.

Ngunit ng napag-usapan, bigla na lang nagkahiyaan

Mula noon hindi na tayo nagpansinan

At bakit ko ba

Pinabayaan,

Mawala nang hindi

Inaasahan.

Parang nasayang lang

Nawala na,

Wala nang nagawa

Panay ang plano,

Ngunit panay ang urong

At inabot

Na ng dulo ng taon! (taon)

Graduation natin nung

Biglang nag-absent partner ko

Tadhana nga naman!

Naging magpartner tayo!

Eksakto na ang timing!

Planado na ang sasabihin!

Ngunit hanggang huli,

Wala akong nasabi!

Matapos ang kanta ay bumaling sa amin si tita jeya na kasalukuyang nasa tabi ni son, nanatiling nakangisi.

"Kayo ha, wala bang something fishy sa inyo?" maintrigang tanong ni tita na agad nakapagpahalakhak sa aming dalawa ni son.

"Ayan tita? Eh mas lalaki pa sa akin yan eh! Hahahhaha!" komento na son at agad ko naman siyang binatukan habang patuloy pa rin ang pagtawa.

"Eh bakit parang iba ka makatingin, Iverson?" muling sumilay ang mapang-asar na tinginan ni tita atsaka kami binalingan dalawa.

"Kayo ha! Pero wag bagay kayo ah! Infairness!" bumubungisngis na pumalakpak ito.

"He! Tita! Tigilan mo kami ah!" naka-ismid na sagot ko rito.

Muli siyang napatawa ng bahagya.

"Ay bakla ka! Jokenings lang biii!" nakangising nag-peace sign pa ito na parang bata.

"Parang hindi talaga ako nag-eexist dito." maarteng sambit ni winniebells sa tabi ko.

Agad naman kaming napahalakhak sa mga sinabi niya.

"Ang drama talaga!  Nahiya ang soap sayo opera sayo,bakla ka!" pambabara ni tita jeya dito na muling ikinahalakhak namin.

Muli siyang inikutan ng mga mata ni winniebells.

Agad kong ibinaling ang paningin kay sonson. Tiyak magegets nito ang nais kong ipahiwatig sa iisang tingin lang.

Nakangisi naman itong tumango atsaka muling ipinatugtog ang gitara.

Napangisi ako ng malawak dito.

N

oong bata ka pa si Darna ang ginagaya

Napansin ko rin ang mas lumawak na ngisi ni tita jeya. Ganito pala dapat para center of attention si winniebells.

Minsan nama'y nagbi-bistida

Maging sa laruan manika ang napag-tripan

Ayaw mo ng baril-barilan.

'Di ka nila sinasali

Hindi ka raw tunay na lalaki.

Nakabusangot na ng todo si winniebells at mukhang segundo na lang ang itatagal ng pasensya nito.

Gusto ng tatay mo na ika'y mag-sundalo

Pero babae ang puso mo

Kahit lunurin ka wala ring napala sila

Nung sabi mong ika'y sirena.

Sirena. Isa rin sa mga kinanta namin sa kaniya yan ni son nung malungkot siya. Kaya ayun, napaiyak namin.

'Wag kang mag-alala

Matatanggap ka rin nila.

Ganoon kasi kami dati, kapag malungkot ang isa sa amin, aalamin namin ang dahilan at pupursigihin namin na ilabas iyong lungkot na iyon sa pamamagitan ng pagkanta.

At kahit na ano pa ang gusto mo

Basta wala ka bang tinatapakan na tao

Ituloy mo lang ito!

Ang mahalaga ikaw ay masaya

'Wag mong intindihin ang sasabihin ng iba

Sila ang may problema!

Nakatulala na ngayon si winniebells. Siya ang pinaka-emosyonal sa amin. Di naman namin siya masisisi dahil kung bigat at hirap lang ang pag-uusapan ay wala ang mga ipinagdaanan namin sa kanya.

Walang pumapansin sa natatangi mong galing

Mas madalas ka pang laitin

Di na kami nagtaka ng unti-unti ng pumatak ang mga luha niya habang nakatingin lang sa kawalan, tila napakalalim ng iniisip.

Pinapakita mo na may silbi ka sa mundo

Ngunit walang rumirespeto.

Lagi na lang iisipin

Sila na lang ang unawain.

At kahit na ano pa ang gusto mo

Basta wala ka bang tinatapakan na tao

Ituloy mo lang ito!

Ang mahalaga ikaw ay masaya

'Wag mong intindihin ang sasabihin ng iba

Sila ang may problema!

Wag kang mag-alala

Matatanggap ka rin nila.

At kahit na ano pa ang gusto mo

Basta wala ka bang tinatapakan na tao

Ituloy mo lang ito!

Ang mahalaga ikaw ay masaya

'Wag mong intindihin ang sasabihin ng iba

Sila ang may problema!

At kahit na ano pa ang gusto mo

Basta wala ka bang tinatapakan na tao

Ituloy mo lang ito!

Ang mahalaga ikaw ay masaya

'Wag mong intindihin ang sasabihin ng iba

Sila ang may problema!

Silang lumalait, silang mahilig manakit

Silang 'di pupunta sa langit

Silang 'di pupunta sa langit

"Hoy tama na nga yan! Api ninyo na ang bulilit ko ha!" maarteng sabi ni tita atsaka tumayo sa inuupuan nito para yakapin si winniebells.

Inilapag ni sonson ng panandalian ang gitara at pinalibutan namin ng yakap ang nakakabilib na nilalang na ito. Mahihiya ang salitang grabe sa hirap ng pinagdaraanan nito, hanggang ngayon, salot pa rin ang turing sa kaniya ng mga magulang niya.

Magmula noon kung hindi latay ang makikita sa katawan nito, ay hindi mabilang ang mga pasa na nakapalibot dito. Walang awa siyang binubugbog ng tatay niya maski may pasok siya.

Ang nanay naman niya ang walang-awang nagsusunog ng balat niya gamit ang puyos ng sigarilyo.

Nalaman lang namin ang lahat noon dahil nung pumasok siya ng eskwelahan ay puros sugat, latay at sunog ang kaniyang katawan.

Ikwinento niya ang lahat sa amin at itinakas siya ng kaniyang tita sa napariwari at walang-awang pamilya nito.

Laki sa probinsya si winniebells at buti na lamang ay may mga tiyuhin din siya roon. Ayun ang dahilan kung bakit muli siya bumalik sa probinsya nila, ikinupkop siya ng isa sa mga tiyuhin niya sa probinsya at doon nagpagaling ng mga natamong malalang sugat at nagpatuloy ng kaniyang pag-aaral.

~~~

SONGS IN THIS CHAPTER:

Alumni Homecoming- by Parokya Ni Edgar

Ituloy mo lang- by Siakol

(1454 words)