Chapter 17

Amoy bulok.

That's how he must describe the place where he is now. There's a dim light coming from the small light bulb above him kaya hindi madilim, hindi rin masyadong maliwanag, sapat na upang maaninag niya ang mga luma at sira-sirang silya at mga cobwebs.

Where is he now?

Hindi lang lalamunan niya masakit, pati na din ang kaniyang buong katawan. Sinubukan niyang gumalaw pero 'di niya magawa. That's when he realized that he's being tied in the chair.

Una niyang naisip ang tumakas kaya ipinalibot niya ang paningin sa kabuuan, puro maruruming dingding lang ang nakikita niya. He can't find any windows. Damn. How can he escape.

Lalo siyang nagpanic upon remembering the last scenario in his head.

Damn again. The hospital is on fire, nagtatakbuhan palabas ang mga tao doon. Sinubukan niyang hanapin ang kaniyang mag-ina pero di niya nakita. Agad kumalabog ang dibdib niya. No it can't be. Hindi niya mapapatawad ang sarili nya pag may mangyaring masama sa mga ito. He must save Mikkadaise and their child!

Wala siyang ibang iniisip kundi ang kaligtasan ng dalawang pinaka importanteng tao sa buhay niya.

Nagmamadali siyang pumasok sa loob ng ospital nang harangan siya dalawang malalaking tao. May mga balbas pa ang mga ito and there's dangerous looking in their eyes. Ayaw niya itong pansinin at humanap ng ibang dadaanan pero talagang sinadya siyang harangan ng mga ito. Nagsimula na siyang mairita. He have no time for this.

"Anong kailangan n'yo?"

He bravely asked while his hand tighten the grip of the bag he's holding, controlling his patience at the same time worry for his fate.

"A-anong kailangan n-n'yo..."

Ulit niya nang nararamdaman niya ang paglapat ng matalim na bagay sa kaniyang leeg. A syringe, dahilan kung bakit bigla niyang nabitawan ang dala niyang bag. And he suddenly feels cold. Nanghihina siya bigla at parang hindi makagalaw, like he was being paralyzed.

"A-anong..."

He can't even utter a single word. Tanging ang utak niya lang ang may natitirang lakas para mag-isip. Mag-isip na dapat hindi siya maging mahina. Na hindi siya dapat makuha ng mga ito, ni hindi niya alam kung sino at ano ang pakay nila sa kaniya. Na dapat siyang lumaban... May taong umaasa sa kaniya.

But then, hanggang doon lang 'yon. Wala siyang sapat na lakas para pumalag, lumaban at tumakas sa mga ito. Wala talaga siyang lakas, nanghihina siya, maybe it's because of that syringe. Fuck. Anong gagawin niya.

"Pare, lasing ka 'ata, halika, ihahatid sa kung saan ka nararapat."

He can only cussed in his head. Damn. He can hear their evil laughs. May dumating na isa pang lalaki at pinagtulungan siyang ipasok sa puting van na kararating lang.

And when they're inside, his little hopes vanished nang tumama ang isang matigas na bagay sa kaniyang batok and then nawalan siya ng malay.

After that, he just find himself in this dirty place, para itong bodega sa kalat. Tahimik ang paligid and he take that as an opportunity to escape.

Ginalaw-galaw niya ang katawan para lumuwag ang mahigpit na tali sa kaniyang kamay.

Putek. He tried remembering kung may nakaaway ba siya. Damn those fuckers.

"Oh you're awake."

Umangat ang kaniyang paningin sa papalapit na yabag at sa pinanggalingan ng boses na iyon. Agad na nagsalubong ang kaniyang mga kilay nang unti-unti niyang naaaninag ang kabuuan nito.

Who is she?

He's really surprised upon realizing that she's a girl, well, talagang hindi niya inaasahan na babae ang makikita niya sa lugar na ito.

That lady is tall, lalo na at nakasuot ito ng 4 inches stilleto. Pantay din ang balat nito, and she's wearing slutty red dress that hugs her curves. Pero wala lang sa kaniya ang kasexyhan nito. The fact that he can't even move that much sa sobrang higpit ng pagkakatali niya sa upuan. He even feels so damn exposed, where the fuck is his shirt? Argh!

"S-sino ka?"

"Ang ganda ko naman siguro para maging sinuka hmmm."

She then just looked at him from head to toe saka ngumisi. The kind of smile that can makes your tiny hair stands. Kinikilabutan pa siya sa paraan ng paglapit nito sa kaniya. Damn. Ganito na ba talaga sa kapogi para magahasa?

Fuck. Pati utak niya, hindi na masyadong gumagana.

"Anong kailangan mo?"

"Dapat ba akong magsinunggaling o dapat bang magsabi na lang ako ng totoo?"

Umakto itong parang nag-iisip pero ang mga mata nito ay nananatili sa kaniyang collarbone pababa. She even bit her lips. Pucha. Parang manyak. Nandidiri siya. Gusto niyang masuka.

"Sino ka ba talaga? Bakit mo 'to ginagawa? Anong kasalanan ko sayo? Kung kidnap for ransom to, well para sabihin ko sayong, nagkakamali ka ng taong kinidnap dahil wala akong pera."

Sunod-sunod na tanong n'ya. Tinaasan lang siya ng kilay nito. And suddenly her reaction turns to something different this time. Hindi na ito mukhang nakashabu o manyak. Her face is now filled with darkness aura.

"Ang dami mong satsat but dahil sa mabait ako. Iisa-isahin ko ang mga katanungan mo. Total hindi ka rin naman magtatagal." Naglakad ito ng pa-ikot sa kaniya. "Let's start for introduction."

Sinundan niya lang ito ng tingin habang pasekretong ginagalaw-galaw ang mga kamay sa likuran.

"I'm Mitchell with no last name. Call me M for short. And I'm the fiancé of one only, Blaze Alvarez. The sole heir of the Alvarez empire..."

"At ano namang kinalaman ko don?"

"Well, malapit ka lang namang nahanap ni tito Salvado. At kapag nangyari 'yon, may kahati na sila Blaze ko sa lahat ng bagay. Ari-arian at mapupunta sayo ang spot light na matagal ng linagtratrabahuan ni Blaze. For sure, malulungkot siya.

For once, binanggit naman nito ang pangalang Blaze, who the fuck is he? At ano ba talagang kinalaman niya sa mga ito. He didn't even know them. Damn it!

"And you know, I can't let that happen. Lahat ng hadlang sa kaligayahan ni Blaze ay kalaban ko. Hahahahaha."

Kinikilabutan siya sa umalingawngaw na halakhak nito. Para kaseng katunog ng isang demonya.

"Alam mo, hindi ko pa rin maintindihan—"

"Ang bobo mo talaga! Ikaw, War Alvarez ay si Blare Alvarez, ang nawawalang anak ni Salvado Alvarez! Kapatid mo si Blaze Alvarez. Pucha. Gets mo na ba?!"

Ano? Siya si Blare Alvarez? Ama niya si Salvado Alvarez? Kapatid niya si Blaze Alvarez? What the fuck!

"What are you talking about?!" Nagsimula na siyang mainis. "Panong naging Blare Alvarez ang pangalan ko, ah."

"Grr... Ba't 'di mo kaya subukang intindihin muna ang lahat bago ka magreact jan!"

Naguguluhan pa rin siya. Parang ang tagal ma process sa kaniyang utak ang lahat.

"Ang slow mo e 'no... Sanggol ka ng makidnap ka sa isang sindikato— oops, Yung sindikato pala ng daddy ko yun. So ayun, nung natanggap ni dad ang pera, nagsilabasan ang mga pulis, my gosh, set up pala iyon. Buti na lang at naitakas ka sa mga tauhan ni dad at dinala sa bahay ampunan wahahahah.

Doon ka lumaki at wala na dapat kaming pakialam sayo. But lately I found out that tito Salvado, found you already like O M G, they are now on the way to you, and I can't let that happen. Baka katulad sa mga pelikula kong napanood ang mangyayari na magiging kawawa si Blaze sa huli. Dahil dumating ka na, sayo na lahat ang spotlight. Ano na lang ang mararamdaman ni Blaze... So charan! Papatayin na lang kita bago pa mangyari yon para solve na agad ang problema."

Nakayuko lang siya. Hindi niya alam kung nagsasabi ba ito ng totoo o ano. His mind is clouded with different thoughts but none of them digest directly.

Nakarinig siya ng ring sa selpon kaya napaangat ang kaniyang paningin kay Mikee or what so ever her name is na ngayon ay may kausap sa telepono. Nakatalikod ito sa kaniya kaya sinikap niyang mapaluwag ang tali. Binuhos niya lahat ng natitirang lakas. Habang ginagawa niya iyon, wala siyang ibang iniisip kundi si Mikkadaise fuck. Sana okay Lang ito. Ano na kayang kalagayan nito.

"Yes, Mrs. Osorio... What?! Ayoko! Okay fine!..."

Napatigil siya saglit sa ginagawa. Napako ang kaniyang tingin kay M, bigla siyang nakaramdam ng kaba dahil sa narinig. She mentioned 'Mrs. Osorio' at hindi niya mapigilang maglakbay ng kaniyang diwa. Does she mean 'Mrs. Osorio' as in mama ng kaniyang kasintahan? May kinalaman ba ito? Damn.

"Ok, fine! Ako nga ang nagsunog ng ospital okay!"

Napakuyom siya ng kamao... Galit ang nangingibaw sa kaibuturan niya. Is she talking about the fire in the hospital?! Pati yun kagagawan nito?! Fuck. This is so fucking unfair! Wala naman siyang kasalanan ah.

Sa sobrang dami ng kaniyang iniisip hindi niya namalayan na nakawala na pala sa siya sa tali. Agad siyang tumayo, napangiwi pa siya sa sakit ng katawan. Matagal siguro siyang nawalan ng malay kaya namamanhid siya. Pero hindi biya iyon ininda. Habang busy pa si M sa telepono, dahan-dahan siyang naglakad papunta sa nag-iisang pintuan.

Sinilip niya muna ang labas para makasigurong walang bantay, at nung wala siyang nakitang tao, nilakihan niya ng konti ang pagbukas ng pintuan.

"Move or you'll be dead."

Doble ang kaba niya ngayon pero pinanatili niya ang katigasan sa kaniyang mukha.

Hinarap niya babae na ngayon ay naglalakad papalapit sa kaniya habang tinutukan pa rin siya ng baril nito. He just calm his nerves, he breath deep at mabilis na inagaw ang baril kay M. Alam niyang kaya niya ito dahil isa lamang itong hamak na babae. And he's not afraid of guns, sanay siyang makakita ng mga iyon. Dati kaya siyang membro ng isang underground fraternity.

"Fuck you akala mo makakatakas ka na, ah! Goons!!!"

Patuloy pa rin sila sa pag-aagawan ng baril nang isang putok ang umalingawngaw sa paligid. Kasabay ng iyon ang pagdaloy ng mainit na likido sa kaniyang kaliwang braso.

Nabigla siya doon. Kaya hindi siya agad nakagalaw. Isang putok pa Ng baril at pagtama ng bala sa kaniyang binti ang nagpukaw sa kaniya sa realidad na natamaan siya ng bala. Napaluhod siya dahil bigla na Lang siyang nawalan ng lakas.

Mga yabag ng paa ang agad na pumunta sa kaniya at agresibong humawak sa kaniyang mga bisig. Sapilitan siyang pinatayo ng mga ito habang todo pagpalag lang ang nagawa niya.

"You really want to meet your dead end immediately huh."

Puno ng galit ang kaniyang mga mata na nakipagtitigan sa babae. Habol pa ang kaniyang hiningi dahil sa pagpupuyos ng matinding damdamin.

"Wala akong kasalanan sayo."

"Alam ko."

Agarang sagot nito kasabay ang pagdiin ng mga kamay nito sa sugat niya sa kaliwang braso dahilan kung bakit siya napadaing sa sobrang sakit.

"Hahahahahaha. Pero wala ka ng magagawa dahil ito na ang kapalaran mo." She just smirk. "At isa pa, sa tingin ko naman mas gugustuhin mo pang mamatay kaysa mabuhay sa katotohanang wala na ang asawa't anak mo. Hahahhahaha."

"No..."

Ayaw niyang maniwala ngunit naging taksil ang kaniyang mga luha. Nag uunahan pa ang mga ito sa pagpatak.

Hindi niya kaya, tama nga ito, mas gugustuhin niya na lang na mamatay kaysa mabuhay nang wala ang mga taong dahilan kung ba't gusto niyang mabuhay.

Napa igik siya nang sinikmuraan siya ng lalaking sugo ng demonyita sa kaniyang harapan. Sunod-sunod. Hanggang sa malasahan niya na ang sariling dugo. Hinang-hina na siyang lumaban. Ayaw niya na.

Buong maghapon siyang sinuntok, pinahirapan ng mga taong yon. Binuhusan pa ng alcohol ang sugat niya. Sinubukang lunurin sa isang balde ng tubig, pero hindi niya nagawang magmamakaawa sa mga ito. Ni wala na ngang sigaw sa sakit na kumawala sa kaniyang mga bibig.

Habang ginagawa nila ang pagpapahirap sa kaniya, wala siyang ibang iniisip kundi ang mukha ni Mikkadaise at ng kanilang baby. They did not deserve this. Fuck.

Ni hindi na siya nag-abalang intindihin ang bawat paghapdi ng kaniyang mga sugat. Basta gusto niya na lang mawala.

Para makatakas sa lahat...

Preciousjean88