Prologue

I remember everything!

2007, Ako si Kao 6 years old.

"Huy Kobe taya ka!" Sabi ni Kai

"Kao halika takbo!" Sabay hila sa akin ni Ken.

Pagod na kaming lahat at bigla kong naisip magtanong.

"Best friends forever?" Tanong ko.

"Best friends forever!!!" Sigaw ng lahat!

Pero nga bakit kami tinawag na 4K?

"Aling Linda ito 4K dagdag mo sa pera mo pauwing probinsya." Sabi ng mama ni Ken.

Tumakbo si Ken papunta sa aming tatlo sabay tanong.

"Kao totoo bang uuwi na kayo sabi ni yaya Linda?" Tanong ni habang malungkot.

"Oo daw sabi ni nanay Linda!" Lungkot kong sagot.

"Alam niyo yung 4K? Narinig ko kasi si mommy." Tanong niya.

"Dadday!" Sabay tanong ni Ken, "Ano po yung 4K?"

Tapos napaisip yung papa ni Ken at sinabing "4K Ken, Kao, Kobe and Kai!"

And dun na nagstart yung 4K.

2010

We see each other since nagbalik kaming manila. Pero pansamantala lang nag trabaho ulit si mama sa kanila since nagsubstitute lang si mama saglit.

Nagkitakita kami ulit and then sabi ng tatay ni Ken ang ganda siguro kung lahat kayo engineer at sa USTe din magtapos.

Since then our parents talk to us na someday magkikita din kami sa USTe dahil uuwi si Kobe ng America, Canda naman si Kai si Ken magii-stay sa Baguio, kami naman sa Marikina.

No more communication.

2020

I remember everything!

We we're meant to see each other again!

Pero bakit ngayon ko lang naalala?