CHAPTER 22

Lincoln's Point of View

"L-lincoln" iyak ng isang pamilyar na boses na tila nagmumula sa ilalim ng tubig na unti-unting nawawala.

Paulit-ulit na panaginip. Gabi-gabing ginagambala ng mga boses sa uko ko. Pare-parehong senaryong hindi mabago-bago.

I was about to reach her hands when suddenly the water turns into red liquid that made my eyes dilated.

Blood,everywhere. 

I groan as i try searching for her.

Again and again.

"S-skyler!" Napabalikwas ako sa pagkakatulog habang humahangos na napahawak sa ulo ko.

It's that dream again.

It's been 5 years since Skyler left us.

Makalipas ang araw nang umalis siya sa bahay ay hindi na siya bumalik pa.

We tried tracking her location but we can't.

Nalaman din ito nila Sir Raymond at Tita Yumi na ikinalungkot nila.

Na-suspinde ako sa trabaho ng halos isang buwan dahil sa nangyari.

Dahil sa kapabayaan ko.

Kasalanan ko naman lahat eh, kung hindi ko inuna si Audrey, kung hindi ko inuna yung cover namin bilang employee ng hive ay hindi mangyayari ang lahat ng ito.

5 years, 5 years na siyang wala pero nananatili pa rin siya ..dito sa puso ko.

Nananatiling buhay sa isipan ko.

Lahat ng alaala sariwang-sariwa pa na para bang kahapon lang ang lahat ng nangyari.

Wala ka man sa tabi ko Skyler ikaw pa rin ang iniisip ko habang nakatitig sa kalangitan na puno ng bituin.

I know you're looking at them too babygirl.

I beg you please come back.

Dahil sa panaginip na iyon ay hindi na ako nakatulog pa kaya lumabas na ako sa terrace ng bahay naming magkakapatid.

Not the old mansion but our own modern mansion.

Umupo ako sa upuan sa labas at tinitigan ang mga bituin na kumikinang sa kalangitan.

What about audrey?

Hindi na siya makakalapit sakin.

Nang sabihin ko na si Audrey ang nanggugulo samin kina Sir Raymond at Tita Yumi ay inilayo nila ito sakin.

Nang malaman namin na may sakit din ito sa utak ay pinadala na namin sa isang mental hospital.

Wala nang asungot ngayon pero wala naman yung babaeng mahal ko.

The money? Nakuha pa rin naman namin kahit nawala si Skyler, utang na loob pa rin samin ng mag-asawang Wilson ang pagbantay sa anak simula nang mag-fifteen ito.

Pero isa lang ang priority ko ngayon, i need to find Skyler.

My fiancè.

-FLASHBACK-

*4 years since skyler left*

"S-sir, hindi ko po talaga alam kung saan pumunta si S-skyler, We've tried everything to track her but sorry to d-disappoint you Sir. We can't" i uttered as i look down on the floor.

Narinig ko naman ang paghampas ni Sir at sabay yuko ni Sir. Raymond sa desk nito na ikinapikit ko na lang.

"Lincoln, you need to find her as soon as possible. Your father wanted to have an agreement" he said habang hinihilot ang sentido niya.

My eyes dilated na para bang hindi ako makapaniwala na hindi niya ako sinermonan.

Wait, agreement? With my father?

"I-im sorry sir, come again" i ask him one more time na ikinasama ng tingin niya sakin.

Napangiwi naman ako sa inakto niya.

Gusto ko lang makasiguro sir.

"You came from a Coleman clan, a noble family yet skilled. Didn't you know that your clan is known from being proficient at everything." He explain as i shook my head.

Napataas na lamang ang isa niyang kilay sa sagot ko.

It's true.

"So you don't know?" Tanong nito na ikinakunot ng noo ko at umiling muli.

What agreement is he talking about?

"Hmm, maybe it's time for you to know"

"To know what sir?"

"Nah lincoln, from now on you'll call me tito or tito raymond. Suit yourself" sabi nito na ikinataka ko ng sobra.

Mas lalong napangunot ang noo ko dahil dito.

"Well since na ikaw ang pinakamatanda sa mga anak ni Leo. Me and your father decided to arrange a marriage for you and Skyler. Well it's for a good cost." Sabi nito na nakahigit ng hininga ko.

Arrange a marriage? You mean-- fuck! Hindi niyo po alam kung gaano ako kasaya.

"Mas lalong mapapalago at mapapalakas ang pwersa ng parehong kompanya kapag nangyari ito." Nakangiting sabi niya at tumayo sa pagkakaupo sa kanyang swivel chair at nilapitan ako.

Tinapik nito ang balikat ko at nginitian ko.

Tila nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa sinabi nito.

"Find her, i want you for my daughter. You're a well disciplined man, maybe you have missteps, but remember marami ring taong nagkakamali" Sabi nito habang tinatapik-tapik ang balikat ko na nakapagbigay sa akin ng pag-asa para hanapin si Skyler.

Dahil dito ay nabuo ang loob ko na hanapin si Skyler at ibalik sa amin.

I'll get you skyler at ipaparamdam kong muli sayo na hindi lang ikaw ang nagmamahal kundi pati ako.

Na ipapadama ko sayo na parehas lang tayo ng nararamdaman.

"Sir- este T-tito" tawag ko dito na ikinatango niya.

Still nervous in front of him.

"I won't disappoint you this time" determinadong sabi ko na nakapag pangiti sakanya ng sobra.

Lumapit ito sa isang table kung saan nakalagay ang mga alak nito at shot glass.

Kumuha ng isang light liquor at nagsalin.

Tinanggap ko ang inabot nitong baso at nagtoast.

"For my son-in-law, goodluck on finding Skyler. Cheers" he said as we toast our glasses to each other.

I swear you're mine now skyler.

My soon-to-be-wife.

-END OF FLASHBACK-

Napabugtong-hininga ako at tumitig muli sa kalangitan.

Yung iba ko nga palang kapatid na may sarili ng buhay pwera kay Mark na wala pang-lovelife.

Ayan tuloy, parehas kaming napagiwanan dito sa mansion.

Yung apat may sarili ng buhay at bahay.

Akala ko hindi na magbabago yung mga yun, nabihag din yung mga mata sa isang babae.

Atleast, alam kong nagbago na yung mga kapatid ko.

Syempre ako pasimuno dati pero, wala na may Skyler na ako.

Good boy na, sakanya lang bad boy.

Skyler is a type of a girl that can be hurt but still can look at you and smile.

All i think about is Skyler as i close my eyes and let the cold breeze of air mess with my hair.

***

Skyler's Point of View

"You know what? I got my hopes up" i whispered as i hold in the rope of the swing while he is standing in front of me.

"About what?" He ask and smiled.

Those smile, na para bang mahahawa ka at mapapangiti din.

Like a virus.

"About you actually loving me back" i said and stomp my feet to stop me from swinging the swing in a slow tempo.

Kapansin-pansin ang pagdaan ng lungkot at sakit sa mga mata nito.

After that everything turned black.

Pagkamulat ng aking mga mata ay nasa madilim nanaman akong parte ng aking panaginip.

Whispers everywhere, cycle inside my head.

Para akong nasa isang madilim na paligid habang naririnig ang kakaibang mga tunog at salita.

Pauli-ulit na mga salita.

Napahawak ako sa ulo ko na para bang nababaliw na hindi mo malaman.

"Ahh!" Sigaw ko habang hawak-hawak ang dibdib ko dahil sa bilis ng tibok ng puso ko.

Panaginip nanaman.

5 years had passed at si Noah lang and his grandparents ang katuwang ko sa buhay.

Hindi ko nilapitan sina mama at papa. Gaya nga ng sinabi ko ay lalayuan ko sila.

Wala naman akong kapatid eh, wala akong kapatid na puro sinungaling.

Inis na napabangon ako habang iniisip ang isang bagay.

"W-what if--" napailing na lang ako sa naisip ko at napabugtong-hininga na lamang.

Ano ang iniisip ko?

Iniisip ko na baka nagkamali lang ako, na baka mahal naman talaga ako ni lincoln at wala ng bahid ng kasinungalingan ang mga ito.

Pero hindi ko magawang magtiwalang muli sakanya.

Habang nakatitig sa kawalan ay naramdaman ko na lang na nabasa ang pisngi ko.

Heto nanaman, umiiyak sa kawalan.

"Hmm.. s-skyler? Skyler!" Narinig kong papasigaw ni Noah na para bang hinahanap ako.

 "Noah i'm here" i said at binuksan ang side lamp ng kama.

Don't get us wrong, magkahiwalay kami ng kama.

Ako sa right side at yung kama naman niya ay nasa left side malapit sa pintuan ng terrace.

He started to sleep with me nang mawala ako sa paningin niya.

That time i just want to be alone.

Akala niya daw eh kung saan na ako nagpunta.

H-he's caring. A good man.

"S-sorry i thought you left again" he said at bumalik na sa pagkakatulog.

Nababugtong hininga na lamang ako dahil dito.

I stood up at nagayos na kahit maaga pa.

I double checked the time.

It's 4:50 am in the morning here, sinuot ko ang usual outfit na pang-jogging ko.

A fit leggings and a top sports bra and my black rubber shoes.

Nang makababa ako ng kwarto, sa hagdanan pa lang ay nakita ko na ang grandparents ni Noah na sumasayaw ng isang slow tempo dance.

They're so sweet, sana all.

Nang mapansin ako ay binati ko sila ng goodmorning at sinabing magjo-jogging lang sandali at sasabay na ring kumain mamaya ng almusal.

"Take care sweetheart" Noah's lolo bid me goodbye as i ran.

New York sure is beautiful.

I stopped for a second to turn on my music and pluck my earphone to my ears.

Nagjo-jogging man ay pinatugtog ko ang bruises ni lewis capaldi.

'Counting days, counting days

Since my love up and got lost on me'

Tila bumabalik lahat ng mga alaala na pinagsamahan namin ni lincoln nang marinig ko ang unang berso ng kanta.

Nang makita ko ang kanto ay lumiko ako dito at pinagpatuloy ang pagtakbo.

' And every breath that I've been takin

Since you left feels like a waste on me'

Tumigil ako sa pagtakbo at umupo muna sa isang gilid.

Natatawa ako sa isip ko nang biglang lumabas sa labi ko ang katagang mga ito.

"I wasted my time loving you while you wasted them for others" i said as i sip from my energy drink.

' I've been holding on to hope

That you'll come back when you can find some peace'

I'm not that stupid to know that i'm the only flower in his garden.

I've already told that to myself before.

' I've been told, I've been told to get you off my mind

But I hope I never lose the bruises that you left behind

Oh my lord, oh my lord, I need you by my side'

Tila parang tinamaan ako sa tugtog sa parteng ito.

Yeah, sinubukan ko siyang iwasan pero hindi ko pa rin nagawa.

Kasabay ng chorus ay ang pagsikat ng araw sa lugar na kinakatayuan ko.

' There must be something in the water

'Cause everyday it's getting colder

And if only I could hold ya

You'd keep my head from going under'

Ramdam ko ang pagpatak ng pawis kasama ang pagpatak ng luha mula sa aking mga mata.

It's your love I'm lost in

Your love I'm lost in

Your love I'm lost in

And I'm tired of being so exhausted

Your love I'm lost in

Your love I'm lost in

Your love I'm lost in

Even though I'm nothing to you now

Even though I'm nothing to you now

"I love you even though i'm nothing to you now" inis na sabi ko at tumakbo na paalis.

As my watch track my heartbeat na pabilis na ng pabilis.

I hate you lincoln!

It's been 5 years pero hindi pa rin kita makalimutan.

Dumating na ako sa punto na sinubukang mahalin si Noah pero hindi ko pa rin magawa.

Kase nga mahal kita!

Lincoln, you drugged me by your love

Noah knows na hanggang magkaibigan na lang kami and he accepted that.

Pero kung magawa ko mang mahalin siya ay tatanggapin niya ako at maghihintay siya kahit ilang taon pa.

Wala sa kawalan na napangiti ako nang masilayan ko ang bulto ni Noah na naghihintay sakin sa labas ng bahay.

His grandparents owns a big bungalo.

I smiled as he tilted his head at kumaway.

Hingal na nakarating ako doon, inabot ko naman ang binibigay niyang face towel.

"Thanks" i said at ipinunas ito sa mukha ko.

"Masyado kang nagpapagod" he said na ikinangiwi ko naman at napangiti matapos nito.

He always care, na ikinagui-guilty ko kasi hindi ko maibalik ang mga yon sakanya.

"Sa susunod kasi samahan moko" sabi ko na ikinatawa niya na lang.

Akala ko magiging pagkakamali ang papunta ko sa states pero hindi.

Nakapagtapos ako ng pagaaral dito with a high degree course.

At ngayon ay isa na akong may-ari ng malaking branch ng 'Couture de lys'

Sounds familiar? Kinuha ko lang yung huling pangalan galing sa island namin, pero imbis na gayahin ko ay ginawa kong katunog nito.

Yep, i never thought na may passion pala ako sa mga damit.

Dahil dito ay ako rin ang nagsisilbing model nito.

That's why i need to stay in shape.

As we got inside the house ay kumain na kami ng almusal.

"Skyler hija, ayaw mo pa rin bang kausapin ang parents mo?" Tanong ni lola na nakapagpatahimik sakin sa gitna ng hapag kainan.

Napansin naman ito ni Noah.

"M-ma, maybe next time na lang natin pag-usapan ang tungkol diyan" nahihiyang sabi ni Noah na ikinatango naman ng lola nito.

"How about the couture de lys hija? How's the store?" Tanong naman ni lolo na ikina-angat ng ulo ko.

Now that's the question i can answer.

"Maayos naman po ang takbo, marami-rami na po yung mga bumibili simula nung ilabas yung mga bagong commercial videos na minodel ko" i said as i sip from my cup of tea.

"Aba bukod sa matalino't masipag pa eh, may model pa pala tayong kasama sa bahay" tuwang sabi ni lola na ikinatawa na lamang naming lahat.

See my life here is fine, far away from lincoln and the others.

Far away from my past.

Simula nang tumapak ako dito, i started to move on and then suddenly i cared even less.

I'm not the old Skyler anymore.

END OF CHAPTER 22