The Girl Who Got Resurrected

So, here I come. I'm gonna update again after 1 year of hiatus.

*****

The little girl froze in her bed when she saw the scythe. The hallowed eyes, the boney feet made her look pitiful. She was sitting on her bed looking at the grim reaper with no fear in her eyes.

The girl smile to him that only innocent child has. "I want to go but my mommy will be sad. So, am I coming with you, Mister? Or can I go back to my mommy?" she said while looking at him innocently.

The little girl giggle as she held the grim reaper's hand. But the grim reaper reached for her hourglass that was just about to run out and turn it upside down.

"Go back home, little girl. Maybe, I will come for you a bit later. Now, live, as if I'm visiting you tomorrow. I wish that you rejoice for the rest of your life. It makes me happy when you celebrate life as you grow closer to death," the grim reaper told her before it left.

Tuluyang nagising ang batang babae at bumungad sa kanya ang mommy niya na umiiyak sa kanyang tabi. Her mother cried because of happiness while the doctor sighed in relief on the other side. That is the day she has beaten brain cancer.

"M-Mommy..."

xxx

"Gusto kong makita ang asawa ko! Nasaan siya?! Ryan! Ryan!"

"Ma, huwag mo ng hanapin si papa. Nandito naman po ako!"

"No! I want to see your father, Kasha! Hanapin mo ang papa mo. Sabihin mong ialis na niya ako dito. Ayoko dito, anak."

"M-Ma..."

Tuluyan ng umalis sa kwartong yaon si Alex nang magsimulang tumulo ang mga luha ni Kasha. Hindi niya mapigilang maawa sa kaibigan.

Kanina lang nila nalamang biglang nahimatay daw ang mama nito habang nasa bahay nila Alex silang tatlo. Dinala daw ito sa hospital kaya doon na sila dumiritso. At pagkarating nila'y walang malay pa ang mama ni Kasha hanggang sa magising ito at ayon nga, nagwawala at palaging hinahanap ang asawa nito habang pinipigilan ni Kasha at ng mga nurse. Nandoon din ang doctor nito.

Napaupo na lamang sa may upuan sa labas ng kwarto si Alex habang bagsak ang dalawa niyang balikat.

"Kasha's mother has a mental disorder."

Agad napaangat ang tingin ni Alex sa nagsalita, it's Jean who sit beside her. Hindi man lang niya namalayang lumabas din ito.

"What do you mean?"

"Nalaman ko lang 'to kanina. Matagal na talagang may mental disorder ang mama niya and at the same time, suicidal din ito. I really pity her. Akalain mong sobrang tumiis dito sa mama niya si Kasha. Tinutulak siya palagi ng mama niya palayo sa kanya but she still stay by her side. Lagi nitong bukambibig ang papa niya keysa sa anak nito."

"Alam naman nating hiwalay ang mga magulang ni Kasha. Noong naghiwalay ang mama at papa niya, nalulong sa bisyo ang mama niya. Kaya mas lalong lumala pa ang sakit nito sa utak at palagi na lang nagkakasakit." Napansin naman ni Alex na napahikbi na si Jean habang sinasabi sa kanya ang tungkol sa mama ni Kasha. Mataman lang itong nakikinig dito. Masakit rin para sa kanya na ganoon ang nangyayari pala sa buhay ni Kasha. But she's tough, they know.

"Sa ngayon, malala ang kondisyon ng mama niya. Kasha needs us Alex. S-She really needs us."

Agad na niyakap ni Alex si Jean nang magsimula na naman itong umiyak. She hate seeing her bestfriends crying in front of her. Sa isip niya'y wala man lang siyang magawa upang matulungan ang mga ito. Hindi niya lang alam kung bakit nangyayari ito sa mga kaibigan niya, sa kanila.

Napasyahan ni Alex na bumili muna ng makakain nilang tatlo sa labas. Tumawag sa kanya kanina si Than na nagtanong kung ayos lang ba siya o kung gusto ba nitong puntahan siya sa hospital.

"No need, Than. I'm fine, really. Baka mamaya pa ako uuwi kaya diyan mo na lang ako hintayin sa bahay. So, bye. May bibilhin pa kasi ako," she answered.

"Okay. Just take care. I love you."

Napangiti na lamang ng wala sa sarili si Alex dahil sa narinig mula kay Than. Kailan ba siya masasanay na hindi kiligin sa mga sinasabi ni Than sa kanya? Sasagot pa sana siya dito pabalik ngunit agad na nawala na sa linya ang kausap. She chuckle.

"Oh my. He's really a shy type inlababu grim reaper," she whispered to herself.

Pagkatapos niyang bumili ng pagkain ay agad na siyang bumalik sa kinaroroonan ng mga kaibigan. Habang naglalakad siya sa pasilyo ng hospital, napansin niya sa isa sa mga kwarto doon na bumukas at lumabas ang isang ginang na sa tingin niya ay pamilyar sa kanya.

"Oh. It's you again," anang ginang sa kanya habang nakangiti. "Ikaw hindi ba iyong malapit matamaan ng bola ng anak ko. Sorry for that scenario," anito habang may kislap sa mga mata nito.

Tanging ngiti lang ang iginanti dito ni Alex. She remember her now.

"May nangyari po bang masama sa anak ninyo?" nag-aalalang tanong niya naman nang maalala niyang may sakit nga pala ang anak nitong babae. Tapos nandito pa ang ginang sa hospital.

"Actually, yes. But thanks to our God, hindi niya pinabayaan ang anak ko. He even give my daughter a second chance, second life." May tumulong luha sa mata nito habang sinasabi niya iyon.

"C-Can I see her?" she asked. Hindi niya alam pero gusto niyang makita ang anak nito. She couldn't believe it. It feels like a warm hand embraced her heart when she heard the news.

"Sure, come."

Sumunod siya sa ginang at pumasok sa pinaglabasan nitong kuwarto. She saw the little girl she'd met before sitting on her hospital bed. Kita niya sa mukha nito ang kasayahan at ang pagiging healthy lalo na't wala na itong sakit. She beaten the brain cancer.

"Hi," she greeted shyly.

"Hello," she replied back while smiling widely.

"You seems fine, little girl. Makakalaro ka na ulit."

"Yes, Ate. So can I play with you too sometimes?"

Lumapit si Alex sa batang babae. She caressed her cheeks that makes the little girl closed her eyes and feel the warmth of Alex's hand.

"Sure, why not? Sabihin mo lang kung kailan mo gustong makipaglaro," she said sincerely. "But first, you need to rest muna para magkaroon ka ng maraming energy. Eat healthy foods, too."

Napamulat na ang batang babae. "Iyan din po ang sabi ng doktor sa akin kanina. I promise Ate, I'll do what you and my doctor said." Humagikhik pa ito.

Umalis na rin doon si Alex. Nakangiti siyang bumalik sa kwarto ng mama ni Kasha. Pero nawala ang ngiti niya nang maalalang malubha rin pala ang sakit ng mama ni Kasha. She heaved a sighed before she knocked the door and enter.

Naabutan niya ang dalawa niyang kaibigan na nakabantay sa mama ni Kasha. Ang mama nito ay nakatulog na rin dahil may ininject ditong pampakalma at pampatulog.

"Here, bumili ako ng pagkain. Kailangan niyo munang kumain lalo ka na Kasha."

Tanging ngiti lang ang iginanti ni Kasha saka sumunod kay Jean at kumuha na rin ng pagkain.