Chapter 23 Without label

Jion entered the room and removed his shirt showing his perfect abs. inihagis nito ang tshirt sa kalapit na silya bago nahiga sa kama. He didn't close the door completely, then after few minutes Althea walk in the room, she close the door and removed her clothes before she climbs in and lay beside Jion, she started kissing his neck. When he woke up, he learn what was happening. He pushed Althea and rose down from the bed, he didn't give her time to speak, he just walk away while holding his head then he open the door and there was Yra standing outside the room.

Speechless si Yra habang hawak pa rin niya ang cellphone ni Jion, hindi siya makapaniwala sa ginawa niyang katangahan! May pag daan pa siya sa bintana at paglambitin sa puno, kamuntik na siyang namatay dahil kinulang sa hangin ang baga niya sa pagtakbo! Yun pala naman ay walang nangyari sa dalawang ito.

Kung nakinig lamang sana siya! Kung hinayaan lamang sana niya itong magpaliwanag hindi na sana naya dadanasin ang ganoong hirap, Sinaktan niya ang sariling kalooban dahil lamang sa hindi siya marunong tumanggap ng paliwanag!.

Hiyang hiya siya kay Jion, pinagbintangan niya ito ng pagtataksil kahit wala naman silang relasyon! Hiyang hiya rin siya sa kanyang sarili dahil sa mga pinaggagawa niya. Ibinalik niya kay Jion ang cellphone nito, hindi man lang niya ito kayang tingnan sa mata.

"Do you believe me now?" muli nitong hinawakan ang kamay niya.

"I'm sorry," nakatungo si Yra kaya hindi niya nakita kung paano pigilin ni Jion ang sarili sa pagngiti habang pinapanood siya. "hindi ako dapat umarte ng ganoon! Nakakahiya talaga!"

"Don't worry, naiintindihan ko naman ang nararamdaman mo!" binitiwan nito ang kamay niya at inilapit sa kanya ang mukha nito, iniangat ni Jion ang kanyang baba. "you act that way kasi nasaktan ka. At hindi ka masasaktan kung hindi mo ako mahal!"

Tinitigan niya ang mga mata nito, tatanggi pa ba si Yra sa nararamdaman niya? pero hindi muna sya aamin, ano sya bale? kailangan si Jion muna ang umamin bago sya! "Is it okey with you!" hindi niya kayang sabihin ang katagang hinihintay nito.

"Ang alin?" tanong sa kanya ni Jion, habang hindi inaalis ang mga mata sa kanya.

"Na ganito ako?" hindi kayang ituloy ni Yra ang gustong sabihin.

"Paanong ganyan? Ayusin mo ang pagtatanong hindi tayo magkakaintindihan ng maayos pag ganyan ang tanong mo?" naaliw na saad ni Jion.

"I mean, gusto mo pa rin ba ako kahit napakaselosa ko to the point where I almost hurt my self because of my stupidity and unwillingness to listen?" itinodo na ni Yra ang kapal ng mukha sa tanong niyang iyon.

"Remember when I said that somebody sent me your photo and when I saw it, I imidietly went straight to Heshi kahit oras ng trabaho niya, I don't care what she may think, as long as I got the answer. Pareho lang tayo Yra, I became unreasonable too when it comes to you."

She felt the warm in his eyes. "So pwede ko pa rin bang isipin na gusto mo pa rin ako?" gusto lang niyang linawin ang statues nilang dalawa, kung ano ba talaga sila sa isat isa!

"You can think whatever you want from me, you can call me whatever label it is, you can do whatever you want from me." He never left his gaze on her. "i can be your slave! if you want too!"

"Is that so?" inilapit na rin niya ang kanyang mukha rito. "kahit ano?"

Tumango lang si Jion tanda ng pagsang-ayon niya kay Yra, she looked around and her eyes landed on the upcoming parade, itinuro niya iyon kay Jion "can we take some photos with them? And pwede ko bang I upload sa social media?" alam niyang napaka-pribadong tao nito.

"Youre wish is my command!" biglang tumayo si Jion at hinila siya sa direksyon ng parade.

"So ito ang produkto ng Japan?" iniabot ni Yra kay Heshi ang pasalubong niya ditong Mochi. "naghihirap naba si Jion? Bakit ito lang?" reklamo pa ng kaibigan niya. "pagkatapos ko siyang tulungan para magkabati kayo ito lang?"

Napapangiti na lang si Yra sa mga hirit nito. "Tama na saiyo yan! Traidor ka! Bakit mo sinabi kay Jion na pupunta ako ng Japan ha?"

"Bakit ka nagagalit? Dapat nga matuwa ka sakin dahil kung hindi ko sinabi sa kanya na aalis ka ng bansa e di sana hindi kayo magkakabalikang dalawa! Pasalamat ka pa sakin ano!" gigil na sabi pa nito sa kanya.

"Anong nagkabalikan? Hindi naman kami naghiwalay!" ibinigay na rin niya dito ang nakakahong tsokolate na paborito nito.

"Okey! Sabihin na nating hindi kayo nagkabalikan, naging kayo lang?"

"Well, parang ganon na nga. Atleast okey na kami. Teka kailan mo pa nalaman ang tungkol sa video na yon?" ikinuwento niya dito ang mga pangyayari sa Japan.

"Ang totoo niyan, napanood ko ung Video nung natutulog ka don sa hospital, ipinacheck kaagad ni Jion lahat ng CCTV sa buong bahay para mayroon siyang ipapakitang ebidensya just incase hindi ka nga maniwala sa kanya. So ayun!" paliwanag nito.

"kung ganon bakit hindi mo sinabi sa akin nung nasa ospital palang ako?"

"Sa kondisyon mo noon, mas pinili nalang naming wag magsalita, sigurado naman kasi kami na wala kang paniniwalaan kahit sino pang magpaliwanag sayo. Kaya hinayaan ka nalang naming makarecover." Dugtong pa ni Heshi.

"Ang tanga ko kambal! Nakakahiya ang mga pinagagawa ko! Diyos ko!" naalala na naman niya ang mga buwis buhay stunt na ginawa niya.

"Kahit ako kambal hindi rin makapinawala sa mga ginawa mo..abay kalahi mo pala si spiderman, ngayun ko lang nalaman!" patuloy pa rin ito sa pangaasar sa kanya.

Nakakahiya talaga! Kung pwede lang magpalunok sa lupa ginawa na niya. Pero hindi na bale basta ang mahalaga okey na ang lahat. Kanyang kanya na si Jion wala pa nga lang katibayan.