0831-คำสุดท้าย

ตอนที่ 831 คำสุดท้าย

หลายเดือนหลังจากการลักพาตัวเด็กน้อยจากสมาพันธ์กลุ่มดาว ในที่สุดครอบครัวของมันก็มาถึงที่นี่

เมื่อเกาเผิงกลับมาที่ที่ราบสูงชิงเทียน เกาเผิงรู้สึกได้ถึงแรงกดดันเล็กน้อยในขณะที่เขาก้าวออกจากอุโมงค์มิติ เขาก้มศีรษะลงสังเกตเห็นหญ้าบนที่ราบสูงทั้งหมดงอลงบนพื้น เกาเผิงก้มลงเพื่อยืดใบหญ้าให้ตรง ที่แห่งนี้ไม่มีลมแต่หญ้าก็งออย่างรวดเร็วอีกครั้งโดยไม่มีแรงจากภายนอก

เมื่อยืนขึ้นอีกครั้ง เกาเผิงเงยหน้าขึ้นมองไปทางทิศตะวันออก เขามองไปกลุ่มดาวส่องแสงบนท้องฟ้า ดวงดาวปรากฏขึ้นในตอนกลางวันและดวงดาวที่สว่างไสวเป็นประกายเหนือชิงเทียน

รัศมีของแสงดาวตกลงมาจากฟากฟ้า

บนภูเขานอกทิเบต เกาเผิงเห็นผู้พิทักษ์ของโอลู

หลุมดำยืนอยู่บนยอดเขา เกาเผิงสัมผัสได้ถึงรัศมีของโอลูจากหลุมดำนั้น

“มนุษย์” เสียงแหบพร่าดังขึ้นในใจของเกาเผิง

ทิวทัศน์รอบ ๆ เกาเผิงเปลี่ยนจากที่ราบเป็นยอดเขา สายลมได้ถูกกั้นด้วยบาเรียสีดำ เมื่อมองจากภายในสู่ภายนอก ทุกอย่างถูกคลุมด้วยบาเรียสีดำหลายชั้น

“โอลูของข้าบอกว่าชอบเจ้ามาก”