บทที่ 23 ไน่เหอมาเเล้ว
บทที่ 23
"ย้ากกกก"
หมัดของเฉินตงส่งร่างใส่หมู่ป่าอสูร ปลิดชีพในหมัดเดียว
สามวันต่อมา เฉินตงยังคงฝึกฝนในป่า เขาสังหารสัตว์อสูรไปหลายสิบตัว ระดับ 1ดาว หกตัว ระดับ 2 ดาวสี่ตัว
ด้วยร่างหยินร่าง การสังหารพวกมันจึงเป็นเรื่อง่ายดายมาก ทว่าอสูรพวกนี้กลับเป็นเพียง ชนชั้นกระจอก ยังไม่เคยเจอตัวเก่งๆ สักที
เฉินตงพักที่ริมเเม่น้ำ เขาใช้กระบอกไม้ไผ่กรอกเอาน้ำ เเละเก็บไว้ในเเหวนมิติ จากนั้นเฝ้ารอให้ตนเองหายเหนื่อย
"ไม่เลวนี่"ื เสียงของไ่เหอลอยมา ทำให้เฉินตงดีใจมาก
"ผู้อาวุโส ท่านตื่นเเล้ว" เฉินตงกล่าวออกมาอย่างตื่นเต้น
"อืม ว่าเเต่ เรายังอยู่ในนรกดำอยู่รึ" ไน่เหอลอยออกมา ร่างวิญญาณหันมองรอบๆ อย่างพินิจ
"ถูกต้อง ข้าคิดว่าจะฝึกอยู่ที่นี่สักเดือนสองเดือน ผู้อาวุโส โปรดมอบหนทางการบ่าเพาะต้นอ่อนมารให้ข้าเถอะ ข้าต้องเเข็งเเกร่งขึ้นอย่างเร็วไว!" เฉินตงคุกเข่าลงกัลบพื้น อ้อนวอนในทันที
ไน่เหอมองพลางถอนหายใจ "จะมีก็มี เเต่ข้าต้องรอให้ต้อนอ่อนมารมีพลังเทียบเท่า ขั้นชำระล้างเส้นเอ็น เเละทุกขั้นที่ผ่านต้องเข้าสู่ระดับไร้ที่ติในทุกขั้นพลัง ร่างกายเจ้าจึงจะทนทานต่อพลังมารของข้าได้"
"ผู้อาวุโส ข้าดูดซับพลังฟ้าดินไม่ได้ พลังมารของท่านก็ไม่ได้อีก เเบบนี้จะให้ข้าบรรลุขั้นพลังได้ยังไงเล่า" เฉินตงบอกไป พร้อมกับสีหน้าสิ้นหวัง หลายวันมานี้ต้นอ่อนมารไม่โตขึ้นเเม้เเต่นิดเดียว เละไร้วี่เเววที่จะเติบโต เขาจึงท้อเเท้อย่างมากในเส้นทางสายมาร
"เอาละๆ จะว่ามีก็มี ไม่มีก็ไม่มี อยู่ที่ว่าเจ้าจะทำมันหรือเปล่า" ไน่เหอเอ่ยปาก ทำให้เฉินตงเงยหน้าขึ้นอย่างสนใจ
ไน่เหอเว้นรอไปครู่ใหญ่ค่อยเอ่ยออกมา
"นั่นก็คือ การสังหาร เเละดูดซับวิญญาณเเละเลือดของผู้ฝึกตนโดยตรง!"