ตอนที่ 2 สงครามศักดิ์สิทธิ์

(ณ โลก โกดังที่ไหนสักที่ใน Nevada เวลา 3:15) Azel ตื่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน หัวของเขาปวดตุบๆเหมือนกับถูกค้อนทุบซํ้าๆ ซึ่งดูเหมือนจะเกิดจากการที่โดนแตะหน้าผากที่ทําให้เขาหลับ เขาพยายามเอามือของเขามาปาดเหงื่อบนหน้าผากแต่กลับพบว่ามือของเขาถูกมัดไว้กับเก้าอี้

"ตื่นแล้วเหรอ?" ชายปริศนาที่เขาพบในบาร์พูดกับเขาขณะที่เอาเก้าอี้อีกอันมาวางที่หน้าเขา

"แกเป็นใคร ต้องการอะไรกันแน่ และทําไม ดาบสวรรค์ทำอะไรแกไม่ได้!" Azel พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนเพราะความเหนื่อยล้า ชายคนนั้นเงียบไปสักพักก่อนจะยิ้มอย่างสบายใจ

"ใจเย็นหน่อยสิ ทีละคําถามได้มั้ย?" ชายคนนั้นพูด "ฉันชื่อ Seraphiel นามสกุลฉันน่ะไม่มีหรอก ฉันเกิดก่อนจะมีคํานั้นซะอีก และเหตุผลที่เศษเหล็กที่พวกเทวดาใช้ปลอบประโลมตัวเองนั่นทําอะไรฉันไม่ใด้ก็เพราะฉันคืออย่างอื่นที่ไม่ใช่เทวดาและปีศาจ ฉันน่ะเกิดมาพร้อมกับตัวพระเจ้าเอง...เอาจริงๆเหมือนจะเกิดก่อนหน่อยๆด้วย"

Azel ขมวดคิ้วด้วยความไม่เชื่อ "แกนี่ไม่เคยพูดอะไรที่เป็นความจริงเลยใช่มั้ยเนี่ย"

"จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่เธอเลยเจ้าหนู แต่เธอน่ะควรจะหัดเจียมเนื้อเจียมตัวซะบ้าง ฉันน่ะไม่ใช่สิ่งที่พวกลูกสวรรค์ที่แม้กระทั่งห้ามไม่ให้พี่ตัวเองแทงกันยังไม่ใด้ มาเรียกว่า 'แก' หรอกนะ" เขาพูดด้วยนํ้าเสียงที่เยือกเย็นและเหยียดหยาม พร้อมยื่นมือข้างหนึ่งออกไป ใกล้ไหล่ช่อง Azel ชี้นิ้วไปข้างหลังของเขาพร้อมทําเสียง "ปั้ง..." ทันใดนั้นเองเสียงระเบิดเล็กๆ ดังขึ้นด้านหลังของ Azel ราวกับแรงระเบิดจากที่ไหนสักแห่ง Azel ถูกผลักไปข้างหน้าเล็กน้อยด้วยแรงนั้น ความร้อนจากการระเบิดทำให้เขารู้สึกได้ถึงความอ่อนแอในช่วงเวลาสั้นๆ

"โอเคโอเค ก็ใด้ แล้ว คุณต้องการอะไร" Azel พูดด้วยความหวาดกลัว

Seraphiel ยิ้มเยาะชอบใจและบอกกับ Azel ว่า

"คืองี้นะ ฉันรู้ว่าเธอน่ะโกรธเกลียดมนุษย์มากขนาดไหน แต่ฉันน่ะพยายามจะช่วยเธออยู่นะ เธอดึงเชือกที่มัดมือเธออยู่ไม่ได้เพราะว่าเธอถูกยึดพลังไงล่ะ ถ้าเธอใช้พลังเทวดาของเธอในตอนนี้ คุณพี่ตัวแสบของเธอก็จะเดินลงมาจากสวรรค์บางทีอาจจะพาเพื่อนๆอครเทวทูตของเขาลงมาด้วยและพวกเขาไม่จําเป็นต้องรีรอที่จะกําจัดเธอทิ้ง"

"คุณพยายามจะสื่ออะไรกันแน่" Azel ถาม

"ก็นะฉันคิดแผนนี้มาตั้งนานหลายปีแล้วล่ะ ว่าจะปรับปรุงโลก แต่พ่อของเธอ...ฉันหมายถึงพระเจ้าอ่ะนะ เขาหวงที่นี่มากเลย แต่ตอนนี้น่าจะไม่แล้ว

เพราะฉะนั้นฉันเลยอยากให้เธอมาช่วยกันปรับปรุงโลกนี้ให้ดีขึ้นหน่อย..ในแบบของฉัน" เขาพูดต่อ "เอาไม้เท้าที่รูปร่างเหมือนมีดของเล่นเธอกลับไปเถอะ...และตามฉันมาด้วย เรามีงานต้องทํากันอีกเยอะ" Seraphiel เขาพูดพร้อมแก้มัดเชือกที่มัดมือของ Azel ออก

(ณ สวรรค์ เวลา 3:52 บนโลก) Michael ที่กําลังนั่งเหม่อลอยคิดถึงภาระหนักอึ่งบนบ่าของเขาในตอนนี้ เทวทูตหญิงองค์หนึ่งเดินเข้ามหาMichael

"ท่านคะ" นางพูดแต่ Michael ยังคงเหม่อลอย "ท่านคะ!" นางพูดดังขึ้นทําให้ Michael รู้สึกตัว "ขอโทษที ข้ากําลังคิดเรื่องอะไรบางอย่างอยู่"

Michael เดินไปตามทางเดินของวิหารศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยความตึงเครียดที่เกิดจากการรวมตัวของกลุ่มเทวทูต Michael เดินไปหยุดอยู่ที่หน้าของกลุ่มเทวทูตระดับสูงจํานวนมาก ในมือของเขาไม่มีดาบสวรรค์ ไม่มีอาวุธ มีเพียงความจริงแสนหนักอึ้งที่เขาต้องประกาศ

"พระเจ้า ผู้สร้างทุกสรรพสิ่ง ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้เปรียบเสมือนพ่อของเราเหล่าเทวทูต ใด้จากพวกเราไปแล้ว!" เขาพูดมันออกมาดังลั่น ด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความสับสน "ข้าพยายามตามหาท่านทั่วทุกหนแห่งแล้ว แต่ก็ไร้ร่องรอย ท่านได้จากไปโดยไม่ทิ้งคำสั่งใดๆ ไว้ แต่ตัวข้าในฐานะบุตรคนโต ขอประกาศว่า ข้าจะรับหน้าที่ดูแลสวรรค์และจักรวาลต่อไป"

เสียงซุบซิบดังขึ้นทั่วทั้งวิหารเหล่าเทวทูตตกใจในสิ่งที่ใด้ยิน บางคนสับสนและบางคนแสดงความไม่เชื่อถือ "และข้ายังอยากจะกล่าวเรื่องการขัดคําสั่งของสวรรค์ของน้องทั้งสอ-" Michael ที่กําลังจะพูดต่อ ถูกขัดจังหวะโดยเสียงของเทวทูตองค์หนึ่งที่ดังก้องออกมา

"ทำไมเจ้าถึงสมควรได้เป็นผู้ปกครอง?" เสียงนั้นเป็นของ Uriel หนึ่งในเทวทูตที่มีพลังอำนาจรองจาก Michael "เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะแทนที่พระองค์? นี่คือการกบฏ!"

เทวทูตบางกลุ่มเริ่มแสดงท่าทีสนับสนุน Uriel

ขณะที่กลุ่มอื่นๆยังคงอยู่ข้างของ Michael สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งจู่ๆ เสียงของเทวทูตบางกลุ่มตะโกนออกมา ท้าทายอำนาจใหม่ของ Michael การปะทะกันด้วยคำพูดเริ่มรุนแรงขึ้น และไม่นานนัก การปะทะทางกายภาพก็เกิดขึ้น เทวทูตบางตนชักดาบออกมาเพื่อที่จะต่อสู้และป้องกันตนเอง

เสียงของ Michael ดังขึ้นเมื่อเขาตะโกนให้ทุกคนหยุดการต่อสู้ แต่ทุกอย่างกลับสายเกินไปแล้ว สงครามกลางเมืองบนสวรรค์เริ่มต้นขึ้น การแตกแยกที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้แพร่กระจายออกไปทั่วหมู่เทวทูตเรียบร้อยแล้ว

Michael รู้ตัวดีว่าต้องทำยังไง เขารีบวิ่งไปเอาดาบสวรรค์ที่เขาเก็บไว้ออกมา ดาบที่เขาใช้ฟาดฟันกับน้องของเขา ตอนนี้มันคือความหวังที่จะหยุดสงครามนี้

"เหล่าอัครเทวทูตผู้ซื่อสัตย์ จงมารวมตัวกันที่นี่!" Michael ประกาศก้อง ดาบสวรรค์ในมือเขาส่องประกายดุจเปลวเพลิงแห่งศักดิ์สิทธิ์ เสียงของเขาเข้มแข็งแต่แฝงด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องสวรรค์ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม "ถึงเวลาที่เราต้องรักษาสิ่งที่พระองค์สร้างไว้ ถึงเวลาที่เราต้องลุกขึ้นปกป้องสวรรค์จากการถูกทำลาย!"

เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังเข้ามาเรื่อยๆ เหล่าอัครเทวทูตที่ได้รับการเรียกต่างปรากฏกาย พวกเขายืนหยัดเคียงข้าง Michael แต่ละคนถืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ในมือ ดวงตาเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น

Gabriel ผู้ถือแตรศักดิ์สิทธิ์ เอ่ยขึ้น "เราพร้อมแล้ว Michael ขอเพียงคำสั่ง" น้ำเสียงของเธอแฝงด้วยความเชื่อมั่น

Raphael ผู้รักษา ยืนอยู่เคียงข้าง พร้อมให้การสนับสนุนเหล่านักรบ "เราจะปกป้องสวรรค์จนกว่าชีวิตนี้จะสิ้น" เขากล่าวอย่างสงบแต่แน่วแน่

Michael หันไปมองพี่น้องของเขา พลางกล่าวอย่างหนักแน่น "พวกเราไม่ได้ต่อสู้เพียงเพื่อปกป้องอำนาจของพระองค์ แต่เพื่อรักษาความสมดุลของทุกสิ่ง ทุกสิ่งที่เราช่วยกันสร้างขึ้นมา!"

จบตอนที่ 2.