PARALIA

West's

Bago pa sumikat ang araw ay gising na kami ni Darah at naghihintay na kina Niobi. We already ate our breakfast at talaga namang pinag handaan naman ito, besides wala namang sinabi si Niobi kung anong oras, kaya mas pinili nalang namin ni Darah na gumising ng mas maaga sa naka sanayan namin.

"Darah? West?" Dali dali na kaming pumunta sa may pinto at bumungad samin si Dimitrov "Ahm...Inutusan ako ni Niobi na sunduin kayo, nasa may gate na sila ng Camp" tumango naman kami at sumunod na sa kanya.

Habang naglalakad naman kami ay nakita ko si Darah na titig na titig kay Dimitrov. Anong tinitingin tingin nito kay Dimitrov? Huwag mong sabihin na type nya 'to? Isinantabi ko nalang ang iniisip ko nang matanaw namin sila sa may bukana at kasama si Christine.

"Good morning, I just want you to be on guard when we reach Paralia, Nerieds might set trap there, okay?" Saad ni Calia bago kami naglakad pa-bukana ng gubat na ito. Nang makarating na kami sa may labasan ay may nakita kaming van na nakaparada at sumakay na kami. Si Calia ang nagmamaneho at karatig naman niya sa passenger seat si Dimitrov, ako naman at si Darah ay naka upo sa bukana pag pasok, sina Niobi naman ay sa likod.

"Uhmm...excuse me." Si West. Tumingin naman si Calia sa salamin "Yes? Do you need something?" Dagdag ni Calia "We're are we going again?" Darah

"Sa tinitirhan niyo dati. Why?"

"Alam nyo kung saan ang daan?" Come to think of it, hindi namin alam kung saang lugar ba itong Camp na ito, hindi ko malalaman kung malayo ba ito sa dati naming tinitirhan. Tabing dagat pati yun, samantalang itong daan na tinitahak namin ay puro gubat at yung lake na sana camp lang. "Yes, Darling, i know" saad nalang ni Calia at pinagpatuloy pagmamaneho niya.

"Buti pa sila alam ang daan" bulong ni Darah, siniko ko naman siya. Siguradong maaga kami makakarating duon dahil hindi pa sumisikat ang araw ay umalis na kami. Ano na kayang madadatnan namin doon, ang bahay na iyon pa-mandin ay nag iisa sa dalampasigan, malayo iyon sa syudad.

"Darah, ilan nga kayo sa bahay nyo na nakatira duon dati?" Calia

"Ako, West, Head Sister, Anne, Hans, Sister Elise, Annalise and Mary. Bali walo kami duon. Bakit?" Iling lang ang sagot sa kanya ni Calia "So Hans pala ang pangalan nung lalaki na niligtas namin sa bahay niyo" saad ni Antiope "Niligtas niyo? Pero pinatay na siya ni Alona ah?" Naguguluhang saad ni Darah

"Oo nga, naiwan namin yung katawan sa pagdadaliang makaalis sa bahay" dagdag ko at tumingin sa kanya "I know, it's just that we saved the body and we know that he is already dead" Saved the body?

"What do you mean you saved the body? You guys saved Hans body?" Tanong at tumingin sa kanya "Uhm...yeah. Actually we bought it to the camp. And Christine is looking after his body" tumingin naman ako sa kanya sa likod "You did what? Tapos hindi niyo lang sinabi samin?" Angal ni Darah

"Look girl, we didn't have the chance to tell you because your sleeping for week!" Saad ni Antiope at tumingin naman si Darah kay Christine "I didn't know na related sa inyo yung lakaki. I only recognized him when I hold your hand" agad na sagot ni Christine

"Seriously!? Asan ang katawan kung ganun?" Galit na saad ni Darah. Tumingin naman sa kanya si Antiope na mukang asar kay Darah "He's in my house but Christine is taking care of his body" Si Dimitrov natahimik naman si Darah

"Is she not listening to me kanina?" Rinig kong bulong ni Antiope kay Niobi, sinamaan naman siya ng tingin ni Darah "Shut up!" Pagpapatahimik ni Niobi.

Maybe Niobi always scold Antiope a lot, pansin ko kasi na laging masama ang tinginan nung dalawa sa isat isa pero lagi naman magkasama "Whatever!" Halukipkip ni Antiope at tumingin sa may bintana. Hindi naman kami pinapakealaman ni Calia, patuloy lang siya sa pagmamaneho. Natahimik naman kami sandali. Kung ganun ay pwe-pwede pa naming makita si Hans. Napanatag naman ako sa isip kong iyon. Pero ng maalala kong katawan niya lang ang buhay na nalungkot ako.

May paraan pa ba para makuha namin si Hans kay Hades? Tumingin naman ako kay Darah na nakapirmi ang tingin sa daan. Dumungaw naman bigla si Christine kay Darah "What?" Agad na saad ni Darah, may inabot na libro si Christine "Para san 'yan?" Tanong ko

"Read it!" Simpleng saad ni Christine at bumalik na sa pagkaka upo niya.

Kunot nuo ko naman syang tiningnan. Sinimulan ng buksan ni Darah yung libro. Walang nakalagay na pamagat sa unahan, ang itsura naman ng libro ay sobra ng luma, ilang henerasyon na ata ang pinagmulan nito eh. "Looks like a diary" tingin sakin ni Darah. Nalukot naman ang muka niya at biglang binigay nalang sakin yung libro at tumingin nalang sa daan.

"Hindi mo ba babasahin?" Umiling naman sya "not my thing, sabihin mo nalang sakin kung anong andyan" saad nya ng hindi tumitingin sakin, tumango lang ako sa kanya. Sinimulan ko nang buklatin iyon at...

"What the fudge!?" Usal ko

"Why?" Darah

"Hindi ko mabasa" ungot ko sabay pakita kay Darah, rinig ko naman na bumungisngis sila. Kinuha naman ni Darah yung libro at binuklat ang bawat pahina "Anong sulat ito? I don't understand a thing here" usal ni Darah habang tinitingnan ang mga sulat "It's in greek" usal ni Niobi.

Tumingin naman samin si Dimitrov "Let me see" saad niya sabay lahad ng kamay. Nagulat naman si Darah pero binigay niya din kay Dimitrov. Kunot noo ko namang tinitigan si Darah.

Anong problema nito kay Dimitrov?

"Calia is the only one who can read this stuff" saad niya habang binuklat iyon, napatitig naman ako sa kanya. Ang gwapo niya tingnan habang hawak niya ang libro at habang binubuklat 'yun.

"I can read in greek too"singit ni Calia. Tumingin naman sa kanya si Dimitrov "Of course, you know." Usal ni Dimitrov "In fact, you can read any of those language in the world. Perks of being a daughter of a half blood" walang kagatol gatol na saad ni Dimitrov

Half Blood?

"My mom Andromeda is a human while my dad Persues is a half blood" saad ni Calia na parang alam kung ano ang nagpapalito samin

"I didn't say anything" saad ni Darah and Calia just chuckled. Binigay na sakin ni Dimitrov yung libro hindi naman makatingin sa kanya sa Darah. Sinimulan ko nang buklatin yung pahina at tinitigan ito, somehow parang naiintindihan ko yung nakasulat doon kahit na ngayon lang ako nakakita nang ganto.

Nerieds come from the north, they explored the sea of Ethiopia. While I'm looking at the wide sea of Ethiopia, I saw a Neried. She is so beautiful, her skin shine as the sun rays touches her skin. She's standing in the paralia of our kingdom. She seem to like to go land but I know she can't. I only knew them by the book. They are already living a thousand years from now.

My father also the king of Ethiopia forbid me to go to paralia. But I didn't listen because at this day. I immediately go to paralia to see the Neried. I didn't come close to her. I'm looking at her from a far. She is so beautiful. With her hair so black and her skin is so bright. Every man will surely fall for her if they look at her.

I was looking at her when she diverted her gaze to me. I was so entice to her beauty. I didn't realize that I slow go near her. She speak in my mind. She asked me if I was the Princess of this kingdom and I said yes. She smiled at me and offered me a friendship and it was so sincere to declined. I accepted her. She became closed to me.

My father don't know about this. We kept it a secret. She tell me many things about their kingdom and so did I. I found out that she's a Princess too and soon to be a wife of Poseidon, and she said that she was beloved by him. She taught me many thing. She even give the book of Haram. I was shocked, because Haram is a forbidden knowledge and their treasure.

I told her why, but she just said that I must know it.

So I decided to study it. And I learn how to control, Poseidon's trident. I was shocked and by that time my mother mock The Nerieds. Telling that she is more than beautiful than them. And it reach the neried about it. Beauty is important to Nerieds. I Don't know how it happen but my mother anger them. I went to Paralia to tell her that it was a mistake but she was not there. I waited for her everyday but she didn't come.

When I came back to the castle, I saw my mother looking at me in disbelief, she said "sorry, it was my fault" to me. I didn't get it and some of our knights chained me in front of the sea. I didn't understand a thing that time. I cried and plead to my mother and father to let me go but they just can't.

When the dawn came. I saw a sea serpent lurking in the Paralia and it intended to give me as a sacrifice but Perseus saved me. We flee to the kingdom and lived in a very far away land. Away from the sea and ocean.

"I-I can actually read it" usal ko at dahan dahang inangat ang tingin sa kanila, nakita ko naman na nakatingin sakin si Calia through rear view mirror "I'm surprised" saad ni Antiope na mukang nag iisip. Nanatili naman tahimik si Christine at Niobi "I'm actually suprised too. You know while your reading I can actually here your thoughts" nagulat naman ako sa saad ni Darah. She hear me my thoughts while I'm reading. Is that really can happened?

"Maybe it's the power that the curse gave you?" Saad ni Christine

"Maybe?" Sagot nalang namin ni Darah. I'm a freak now! Oh no! Gulat naman akong napatingin kay Darah "I just heard you said freak" saad ko.

She tilted her head and stared at me like I'm saying nonsense "Your lying right?" Saad niya pa na natatawa "You can't read my mind" dagdag niya.

Tinaasan ko naman sya ng kilay. Why? May dapat ba akong hindi mabasa dyan sa utak mo? I said not leaving my gaze on her, she just stared at me too "Are you guys doing stare game? Cause you look like one" Antiope said

Umaayos na ako ng upo at pinag patuloy ang pag babasa. Tapos na ako sa unang pahina, binuklat ko na ang pangalawa pero blanko naman ito, tiningnan ko ang iba at ganun din iyon, blanko. Dumungaw naman ako sa likod at ipinakita yung mga pahina na blanko kay Christine.

Tinaasan naman ako ng kilay ni Antiope si Niobi naman ay naidlip "Bat wala ng sulat yung iba?" Baling ko kay Christine "Kakaunti lang din naman laman niyan. Don't worry" saad niya

Nanatili naman akong nakatingin sa kanya at nag isip. Seriously? Bumalik na ako sa pagkaka upo ko at pinatong sa gilid ko yung libro. Mabilis magpatakbo si Calia ng sasakyan pero ayos lang dahil wala naman masyado kaming nakakasabay sa kalsada. Inaliw ko nalang sarili ko sa pagtingin tingin sa daan na dinadaan namin, papasikat na din ang araw.

Nang makalagpas kami sa magubat ay bumungad sa paningin ko ang dagat "Malapit na tayo" saad ni Calia. Napatitig naman ako kay Calia, kung magulang niya sina Andromeda at Perseus ibig sabihin matanda na siya?

Hinagod ko naman sya ng tingin. But she look so young, mga early twenties. Nakita ko naman na sumulyap sakin si Dimitrov, tinaasan ko naman siya ng kilay "Uhm..Calia how old are you?" Tanong ko. Tingnan niya naman ako bago sagutin "I lost of count" tanging saad niya. Maybe she's really old. I remember when Alona said that Andromeda is not dead. So technically, she's old. Andromeda is living a century now. I think.

"We're here" Calia

Bumaba na kami at nagsimula nang maglakad "Napaka ganda ng paralia dito sa inyong lugar" saad ni Calia at nilibot ang kanyang paningin, malayo layo pa ang bahay na tinitirhan namin kung nasaan kami ng ngayon. Nilapitan ko naman si Dimitrov na nakatitig sa dagat.

"Hey" lumingon naman siya sakin "Hey, the Paralia here is beautiful" saad niya at tumingin ulit sa malawak na dagat, tinitigan ko naman siya saglit at tumingin na din sa dagat.

"What's Paralia?" Saad ko nang hindi inaalis ang tingin sa dagat "It means Coast line or sea shore. Yun ang tawag namin sa ganto" saad niya, tumango lang naman ako sa kanya at ngumisi.

"Why are you smirking?" Tanong sakin ni Dimitrov. Napansin niya pa pala yun. Iling lang ang sagot ko sa kanya "Anong pinag uusapan nyo?" Saad ni Darah ng lumapit samin. Palipat lipat pa ang tingin samin na parang sobrang kailangan niyang malaman kung anong pinag usapan namin Dimitrov.

Kunot noo naman na nakatingin sa kanya si Dimitrov, nahalata naman yun ni Darah and now her expression are bothered "Anyway kanina pa kayo tinatawag ni Calia" saad niya at tumalikod na samin.

Nagkatinginan naman muna kami ni Dimitrov bago sumunod sa kanila. Nangungunang maglakad si Calia, nakasunod naman sa kanya si Niobi at Christine. Si Antiope naman ay nasa tabi nang tubig naglalakad at pinapasunod niya ang tubig sa bawat kumpas ng kamay niya.

She must really love to play with water.

Si Darah naman ay deretso lang ang tingin sa daan, ganun din si Dimitrov na nakapamulsa ang kamay sa pants na suot niya. Tanaw ko na ang bahay ng tumigil si Calia at nilingon kami "Be alert!" Saad niya at pinag patuloy na ang pag lalakad. Nang nasa harap na kami nang bahay ay hinati hati kami ni Calia.

Ang kasama ni Calia ay si Christine samantalang magkasama naman si Antiope at Niobi habang kaming tatlo naman ang magkakasama. Bago pumasok ay gumawa muna ng sariling trap si Antiope sa bawat sulok ng bahay.

"How can you do that?" Tanong ko. Hindi pa kasi siya pumapasok sa bahay eh may lagay nang trap yung bahay. She smirked with me and said that the last time na pumunta sila dito ay naglagay na siya ng trap.

"It's easy, water is liquid so it can go to any places. Kaya ng tubig na pumunta sa mga lugar o sulok ng bahay niyo na maliliit ang space" saad niya. Nang makasigurado ng tapos na si Calia ay pumasok na siya sa loob, sila Antiope at Niobi naman ay sa parameter nitong bahay, kaming tatlo naman ay sa likod dumaan.

We are on are guard at nangunguna samin si Dimitrov. Malawak ang bahay kaya ng makapasok kami ay naghiwahiwalay parin kaming tatlo. Dumeretso ako sa second floor ng bahay. Nadaan ko pa si Calia na nasa opisina ng Head Sister namin na solo.

Dumeretso ako sa pinaka dulo nang hallway, which is the library. Dahan dahan kong binuksan ang pinto, nanatili ako sa may pinto at nilibot ko muna ang paningin ko doon bago tuluyang pumasok. Dahil madilim dilim dito ay binuksan ko ang ilaw at bintana. Nakita ko pa sa pag dungaw ko sa bintana sina Antiope na naglilibot sa paligid. Tinawag ko naman sila at kinawayan. Lumingon naman sila sakin, una ay ngumiti sila pero biglang sumeryoso, nagtaka naman ako sa inasal nila. Kunot noo silang nakatingin sa likudan ko. Lumingon naman ako duon pero wala naman ako nakita.

Tumingin ulit ako sa kanila, this time may sinasabi na sila pero hindi ko maintindihan, tanging buka lang ng bibig ang naintindihan ko Girl...." huh?

"Behind you!" Behind what?

Kunot noo ko naman silang tiningnan, lumingon ako sa likod ko at wala naman akong nakita. Nanatili naman ang tingin ko sa likod ko. Ang lakas ng tibok ng puso, nilibot ko ang tingin ko at maya maya ay may bumagsak na kung ano sa sahig.

Napahawak ako sa dibdib ko sa gulat "Shit!" Usal ko. Dahan dahan akong lumapit sa may book shelf kung saan ko narinig yung bumagsak, paglapit ko dun ay may nakita akong libro na nakasalampak, tiningnan ko muna ang mga book shelves at may nakita akong puwang, nilapitan ko iyon at halata sa galbok nito na parang sinadyang ibagsak, natakot naman ako sa naisip ko dahil mag solo lang naman ako sa silid na ito. Umupo ako at pinulot ang libro, pagkapulot ko naman sa libro ay napatingin ako sa may paanan nang book shelves kung saan nakalagay ang librong ito.

Sobrang puti at basa ng binti na nakita ko, wari ko'y sa babae iyon at hindi ako makataas ng tingin. Sapagkat ako'y natatakot na baka kung ano ang nilalang na ito at ang binting ito ang nakaharap sakin.

Parang naestatwa naman ako sa kinatatayuan ko. WHAT THE FVCKIN SHIT IS THIS THING! Tumagilid naman ako ng tayo, gumalaw naman yung binti at humarap sa hinaharapan ko ulit. Napapikit naman ako. WHAT THE FUGDE!??? GINAGAYA BA AKO NITO? KUNG OO, HINDI NAKAKATUWA!

Habol ko ang hininga ko ng bigla itong maglakad ng dahan dahan paunahan. Dahan dahan naman akong tumayo hawak yung libro at sinundan yun, ngunit nasa baba parin ang tingin ko. I'm too scared to look! Tumigil naman ito kaya napatigil na din ako. Nanatili naman akong nakatayo duon ng may sumigaw sa likod ko.

"HELP ME!" Takot na takot naman akong tumingin sa likod ko at nakita ko yung babae sa may dulo ng book shelve. Nakatayo at basa, nakatagilid ito sakin. Hindi ko makita ang muka dahil humaharang ang mahaba niyang buhok.

Yakap yakap ko na yung libro at habol ang hininga ko. "WHO ARE YOU?" I was trembling in fear when I said that. Tinapangan ko nalang dahil baka naman tao ito. Hindi maaring multo ito, yung tinatawag nilang White Lady dahil basa naman itong babae.

Biglang lingon ang ginawa nya sakin. And I swear, nakakatakot! Parang mababali ang leeg nya sa paglingon sakin. "HELP ME TO ESCAPE HIM!" Sigaw niya ulit and I swear her voice is like coming from the deepest part of ocean. Nakakatakot! I was so busy thinking which way to take when I'm going to run nang hindi ko namalayan na tumatakbo na yung babae papunta sakin, nakataas ang kamay na parang sasakalin ako.

Dali dali akong tumakbo at sumigaw pa punta sa pintuan. Nang malapit na ako sa may pintuan ay sakto namang bumukas 'yun at iniluwa si Christine. Dali dali naman akong yumakap sa kanya. Napahagulhol naman ako sa balikat niya sa takot na naramdaman ko kanina.

Naramdaman ko naman na hinaplos nya ang likod ko "Let's go downstair" sumunod na ako sa kanya. Takot parin ang nararamdaman ko ngayon. Nang makababa kami ay sinalubong ako ni Darah ng yakap. Nasa kitchen silang lahat at nag aalalang nakatingin sakin.

"I heard you scream! What happened?" Nag aalalang saad ni Calia.

Napayakap naman ako sa libro na hawak ko "May babae dun!" Nanginginig kong saad

"I saw it too. Nung dumungaw ka samin. Nasa likod mo sya at nakatingin sayo" kinilabutan naman ako sa sinabi ni Antiope. Kung ganun ay yun pala ang sinasabi ni Antiope kanina.

Tumingin naman si Calia kay Christine "I don't sense another soul here. Only five soul's lang ang kanina ko pa nase-sense" saad ni Christine. Kung hindi soul, ano yun?

Tumingin naman ako kay Calia, na nag iisip ngayon "Did that girl said something to you?" Baling sakin ni Calia, tumango naman ako "She said help me and help me to escape him" saad ko.

Sina Antiope naman ay pumunta sa may common room kami tatlong nalang ni Darah ang natira dito "Is that all what she said?" Tumango naman ako "ANTIOPE! COME HERE" sigaw ni Calia at agad namang pumunta si Antiope dito.

"What is it?"

"We're going upstairs" saad ni Calia at nagsimula nang maglakad papunta sa taas "Report" Calia

"We're doing the thing that you told us. It stinks in the common room. Really stinks" Antiope

"West, described the girl you saw in the room" she said to me

Inalala ko naman kung ano yung itsura nung nakita ko "She's so pale, mahaba ang buhok at basa" tumango naman siya sa sinabi ko.

Nang makarating sa library ay nilibot ni Calia ang paningin niya. Pumunta naman sa gitna si Antiope at lumuhod. Nanatili naman na tahimik kami ni Darah at pinapanuod si Antiope. May inimik na salita si Antiope ngunit hindi namin naintindihan iyon, maya maya pa ay may mga butil ng tubig ang tumaas at natipon sa tapat ni Antiope at nag porma iyon ng isang pigura at ang pigurang iyon ay sa pigura ng babaeng nakita ko kanina.

Lumapit duon si Calia at Darah "Ito ba ang nakita mo?" Tanong sakin ni Darah at titangka na hawakan yung buhok "Don't touch it!" Suway ni Antiope at tumayo sa pagkakaluhod niya. Si Calia naman ay sinusuring mabuti ang iyon.

Kung ano iyong nakita ko kanina ay ito rin ang pinapakita ng pigura. Kuhang kuha nito ang itsura ng babae "Ang sabi ni Christine kanina ay hindi ito isang kaluluwa, kung ganon....isa siyang nabubuhay na nilalang" kausap ni Calia sa sarili. Nilibot nya naman ang paningin niya, natigil lang siya nang makita niya na bukas ang bintana na nakaharap sa dagat

Lumapit sya duon at dumungaw, lumapit naman ako sa kanya "Did you opened this window too?" Saad niya at umiling naman ako. Isang bintana lang ang binuksan ko at iyon ay iyong dinungawan ko kanina.

Tumuwid naman ng tayo si Calia at tinitigan ako, kumunot noo sa ginawa niya "What are you doing?" Tanong ko, tinaas niya kasi ang kamay katapat nang tigkabilang side ng ulo ko

"I'm just going to look what happened earlier here, okay." Saad niya at bigla nalang akong natulala ng dinikit niya na sa ulo ko ang kamay niya.

"Anong ginagawa ni Calia kay West?" Lalapit na nasa si Darah samin ng pinigilan siya Antiope "Don't!" Yun ang huli kong narinig dahil nablanko na ang utak ko.