Chapter 4

사랑해 언니😍

Sofia's POV

Today we're going to cebu to pickup my dress.

Kasi duon daw sa cebu airlines naka assign yung flight attendant na friend ni ate na mas aasist sa luggage ng dress.

So pinasabay nalang yung gown pero ayos lang naman daw.

So maaga palang nagpunta na kami ni ate Samantha. Baka daw kasi nandoon na, pero kung wala pa naman daw ay hihintayin na namin.

Kailangan kasi naming kunin na ni ate kasi aayusin niya pa daw. Hindi naman daw namin makukuha bukas dahil mayroong bagyo.

Habang nasa byahe kami ay dumidilim na ang langit, kami lang kasi ni ate ang pumunta dahil may ginagawa sila mommy tas yung mga friend ko.

So kami nalang dalawa.

Natatraffic na din kami dahil umaambon ambon na, shempre nag iingat din yung mga driver baka maaksidente sila.

After an hour traffic pa rin kami dahil lumalakas na yung ulan. Sabi naman ni ate makakaabot naman daw kami at baka pagdating namin doon ay nandon na rin yung gown.

Sa tancha pa daw nya ay makakauwi pa kaming dalawa basta hindi na masyadong traffic mamaya.

Kaya ako sa sobrang kainipan ko, nag cellphone nalang ako, soundtrip soundtrip lang.

He said, "Let's get out of this town

Drive out of the city

Away from the crowds"

I thought heaven can't help me now

Nothing lasts forever

But this is gonna take me down

He's so tall, and handsome as hell

He's so bad but he does it so well

I can see the end as it begins, my one condition is

Say you'll remember me

Standing in a nice dress, staring at the sunset babe

Red lips and rosy cheeks

Say you'll see me again even if it's just in your wildest dreams (ah ah)

Wildest dreams (ah ah)

I said no one has to know what we do

His hands are in my hair, his clothes are in my room

And his voice is a familiar sound, nothing lasts forever

But this is getting good now

He's so tall, and handsome as hell

He's so bad but he does it so well

And when we've had our very last kiss

But my last request is

Habang nakikinig ako ng kanta ay sinasabayan ko na rin dahil naiinip na ako e.

Nilaksan ko na rin dahil nakakaenjoy kumanta habang umuulan, natatawa tawa na rin si ate dahil pumipiyok piyok pa daw ako kapag mataas na yung notes.

Say you'll remember me

Standing in a nice dress, staring at the sunset babe

Red lips and rosy cheeks

Say you'll see me again even if it's just in your wildest dreams (ah ah) (ah ah)

Wildest dreams (ah ah)

You see me in hindsight

Tangled up with you all night

Burn it down

Some day when you leave me

I bet these memories follow you around

You see me in hindsight

Tangled up with you all night

Burnin' it down (burnin' it down)

Some day when you leave me

I bet these memories follow you around (follow you around)

Say you'll remember me

Standing in a nice dress, staring at the sunset babe

Red lips and rosy cheeks

Say you'll see me again even if it's just pretend

Say you'll remember me

Standing in a nice dress, staring at the sunset babe

Red lips and rosy cheeks

Say you'll see me again even if it's just (just pretend, just pretend) in your wildest dreams (ah ah)

In your wildest dreams (ah ah)

Even if it's just in your wildest dreams (ah ah)

In your wildest dreams (ah ah)

(Wildest Dream by  Taylor Swift )

Halos natapos ko na yung kanta pero hindi pa rin kami nakakarating.

Pero sabi naman ni ate ay malapit lapit naman na daw kami.

…

Dumaan pa ang ilang minuto at sa wakas ay nakarating din kami sa cebu airlines.

Tapos pumunta agad kami sa gate number 2 dahil doon daw lalabas yung friend ni ate na flight attendant na pinakiusapa nila na iasist yung gown. So yun ayos lang din naman daw yun kasi luggage lang naman daw yun.

Pagpuntang pagpunta namin ay hinihintay na kami nung friend ni ate at nagpasalamat nalang kami kasi hinintay niya kami.

So nagpalipas lang kami ng ilang oras sa  cebu airline tas kumain na din kami, tapos hinintay lang naming humina ng onti yung ulan.

So papagabi na din nung umalis kami at bumyahe na din kami kahit medyo malakas lakas pa yung ulan dahil baka masyado kaming gabihin pag hinintay pa namin.

So habang nasa byahe kami ay nagpatugtog nalang ulit ako.

Sofie's POV (MOM OF SOFIA)

Maagang umalis sila Samanta at Sofia peri hanggang ngayon ay wala pa rin sila. Gabi na at nag aalala na akon sa kanilang dalawa kaya hindi muna ako natulog at hinintay silang dalawa kasama si Derek.

" Mahal.. Bakit kaya wala pa yung mga bata. Nag aalala na ako…" sinabi ko sa asawa ko dahil sobrang nag aalala na talaga ako.

Hindi din kasi sila tumawag para sabiuing gagabiuin sila. At saka malakas ang ulan kaya mas nag aalala ako sa kanila.

" Wag ka ng mag alala. Maayos lang yung dalawa. Baka nasa byahe lang kaya hindi nakatawag" sinabi nya para pagaanin yung luob ko.

Pero kinakabahan talaga ako kaya pinilit ko yung asawa ko na tawagan kahit si Sofia lang.

Kaya tinawagan na namin.

Nag ring lang ng onti at sinagot din ni Sofia ang tawag ko kaya gumaan ng kaunti ang aking loob.

"Hello anak? Nasaan na kayo ng ate mo ? " tanong ko ng sagutin niya ang tawag.

" Nasa byahe pa kami Mommy pero malapit lapit na po kami dahil hindi na po masyadong traffic. Kanina po kasi ay traffic kaya po ginabi na kami ni Ate."

sagot naman niya kaya medyo gumaan na ang loob ko at hindi na ako masyadong nag aalala.

" ah ganon ba, sige mag iingat kayo ha? Hihintayin nalang namin kayong maka uwi. Tawag nalang kayo kapag malapit na malapit na kayo ha?" sabi ko naman at nag paalam na sa dalawa. Pero nanatili pa rin kami sa salas at hihintayin pa namin silang maka uwi. Tulog na din kasi yung iba naming kasama kaya kami nalang dawala ang nag hihintay na gising pa.

Sofia's POV

Napahinto lang ako sa pag kanta ng tumawag si Mommy at tinatanong kung nasaan na daw ba kami ni Ate. Ang sabi ko naman ay malapit na. Dahil nag aalala na daw sya kaya hihintayin nya pa daw kami.

Pagkatapos tumawag ni Mommy ay nag earphone nako at nagpatugtog nalang ulit para hindi na ako mainip pa.

Habang nakapikit ako ay biglang humiyaw si ate at maylakas na ilaw lang akong nakita at biglang mayroong malakas na impact ang tumama sa akin.

Naging slowmo ang lahat.

Naramdaman kong tumama yung mga bubog ng bintana ng kotse sa katawan ko at sa ibang parte ng mukha ko.

Nakita ko din si ate na napatingin sa akin habang gulat na gulat pa din sa nangyari.

Sa sobrang lakas ng impact ng bumunggo sa tagiliran namin ay bumaligtad yung kotseng sinasakyan naming dalawa.

Sobrang naramdaman ko yung sakit lalo na nung mauntog yung ulo ko sa kung saan.

Tapos nakita ko si ateng inaabot yung kamay ko pero hindi ako maka galaw. Pinipilit pa rin nyang abutin pero hindi niya kaya hanggang sa humihiyaw na si ate para humingi ng tulong at ako naman ay unti unying nawalan na ng malay at dumilim na ang lahat sa paligid ko.

...

Samantha's POV

Habang papauwi kami ni Sofia ay hindi naman ako masyadong naiinip dahil naririnig kong kumakanta si Sofia at naaaliw ako doon. May papikit pikit pa kasi sya ng mata.

Pero bigla nalang akong may nakitang malaking truck na mabilis ang takbo at malapit na iyon sa amin.

Wala na akong nagawa kundi sumigaw nalang bago kami tamaan non.

Bumaligtad ang sinasakyan namin ni Sofia.

Naramdaman ko yung sakit at mga dugong dumadaloy patungong  mukha ko dahil mayroong bubog na tumama sa aking katawan.

Dali dali ko ding nilingon si Sofia at nakita ko syang mayroong tama ng bakal sa tagiliran niya at ilang bubog na tumama sa katawan at mukha niya. Pero ang lakas ng dugo na tumutulo ay sa ulo niya nang gagaling. Sobra akong nag aalala sa kanya kaya pinilit ko siyang abutin pero nakatingin lang siya sa akin pero hindi sya gumagalaw.

Sumigaw na ako ng sumigaw para makahingi ng tulong.

Buti nalang ay ang mga dumadaan sa daan na iyon ay tinulungan kami.

Lumapit sa gawi ko ang isang lalaki at sinabing wag daw ako masyadong gumalaw dahil tumawag na daw sya ng ambulansya.

"Yu...yung ka..kapatid ko po. Tulungan n..nyo po sya."nagmamakaawa kong sabi sa lalaking nasa gilid ng sasakyan namin.

" Wag ka muna miss mag salita ng mag salita. Dadating na yung ambulansya at matutulungan nila ang kapatid ko" sabi naman nung lalaki at tumango lang ako.

Makalipas lang ang ilang minuto ay dumating na din ang tulong.

Nilagyan nila ako pampatigas na brace sa leeg pati ang kapatid ko dahil ilalabas na daw kami.

Madali lang akong nailabas pati si sofia at isinugod na kami sa ospital dalawa at sinaksakan na nila ako ng pampatulog para hindi na daw ako gumalaw galaw pa dahil makakasaa sa akin.

…

Nagising nalang akong nasa isa akong kwarto at nandoon na si Kuya at dalawang kaibigan ni Sofia.

"Kuya? Kuya nasaan si Sofia  , ayos lang ba sya. Nasan sya?…"  nag aalala kong tanong kay kuya at nilapiyan niya ako agad at pinatawag yung doktor sa dawala naming kasama.

" Shhh... Wag ka munang magsalita ha ? Hindi pa namin alam yung lagay ni Sofia dahil nasa OR parin sya hanggang ngayon pero magiging maayos din sya okay?" sabi ni kuya habang hinahaplos haplos yung buhok ko para pakalmahin ako.

Sandali pa ay pumasok na yung doktor at tinignan yung kalagaya ko. Maayos naman na daw ako. Hindi naman daw ako malala dahil onting sugat lang yung natamo ko sa aksidente.

Pero hindi pa rin ako makampante dahil hindi ko pa rin alam yung resulta ng opirasyon ni Sofia. Hindi pa rin ako mapakali dahil don.

Pero biglang pumasok si Mommy At Papa sa pintuan kaya mabilis akong nagtanong sa kanila kasi alam kong duon sila nang galing dalawa.

"Ma …? Ma nasan po si Sofia ? Ayos lang po ba sya? Kamusta na po ba sya?"  tanong ko agad kay Mommy pero tinignan nya lang ako at nilapitan bago niyakap ng mahigpit.

Naramdaman kong umiiyak sya kaya nagtanong ulit ako.

" Ma ? Ayos lang po ba si Sofia?" tanong ko ng sobrang nag aalala na talaga ako .

"Ikaw anak kamusta na pakiramdam mo? Ayos ka lang ba? May masakit ba sayo?" pagtatanong din ni Mommy ng hibdu sinagot yung tanong ko .

"Ma .. Ayos lang ako si Sofia po ang inaalala ko "sabi ko naman at sobrang nag aalala na talaga ako .

"Si Sofia.... Hindi sya ok anak. ... Ang sabi ng doktor ay mayroong organ na natamaan sa kanya dahil sa lalim ng bakal na bumaon sa tagiliran nya. Malakas din daw ang pagkaka bagok ng ulo nya kaya nagkaroon din ng damage sa bungo niya at pusibling ma comatose sya. At hindi pa alam kung hanggang kailan yun" Sabi naman ni Mommy na ikinahina ko, umiyak na ako nung maisip ko kung ano ang lagay nya. Alam kong walang may gusto ng nangyari pero hindi ko maiwasang sisihin ang sarili ko dahil ako ang kasama nya nung araw na iyon.

Halos hindi ako makakain ng ilang araw dahil sa nangyari kay Sofia. Iniisip ko kung ano na yung lagay nya.

Dinalaw ko sya sa kanyang kwarto bago ako ma discharge sa ospital dahil magaling na daw ako.

Sobrang nasaktan ako nung makita ko sya sa loob mula sa salaming harang lang nito.

Maraming tubo na nakakabit sa kanya. Meron ding benda na naka palibot sa ulo nya at mga machine na nakapalibot na tila yun ang nagpapanating malakas sa kanya.

Sobra akong naawa at inisip na sana ako nalang yung naging ganoon ang kalagayan dahil 17 palang si Sofia at hindi pa sya ganoon katanda para makayanan lahat ng iyon.

Sana ako nalang ang mas nasaktan kaysa sya.

Umuwi ako sa bahay at nagpahinga lang ng ilang araw at gusto ko ay ako rin ang mag babantay kay Sofia. Gusto ko alagaan sya hanggang sa gumaling sya.

Dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nawala sa amin ang kapatid ko kahit sinasabi nila Mommybna hindi ko naman iyon ginustong mangyari.

To be continue....

(chapter 5 ...abangan...)

Nagulat nalang ako ng makitang nakahiga ang katawan ko sa hospital bed habang ako ay nakatayo sa kinatatayuan ko ngayon.

So yan na po ang chapter 4

Hope you all enjoy it ^_^

Please vote to every chapter of the story and keep on reading..

Happy reading sa inyong lahat !!

사랑해 언니😍

❤️ 자매 고유 ❤_