0455

บทที่ 455 : พี่เลี้ยงเด็กจางเย่!

__________________________________________________________

ยามบ่าย

หน้าประตูลานบ้าน

ป้ากับพี่สาวออกมาส่งเขาถึงหน้าบ้าน

"เย่น้อย ขับรถช้าๆ ล่ะ"

"ครับ รู้แล้วป้า"

"ขอบคุณมากนะเย่น้อย"

"พี่ เกรงใจอะไรกันเนี่ย กลับเข้าบ้านกันเถอะครับ"

"อือ ว่างๆ ก็แวะมานั่งเล่นบ้างนะ ที่บ้านมีคนตลอด"

ชายหนุ่มขึ้นรถ เพิ่งออกจากในซอยบ้านป้าได้ไม่ทันไร โทรศัพท์มือถือที่โยนไว้บนเนาะนั่งข้างคนขับก็ดังขึ้น เขาเหลือบมอง เห็นว่าเป็นชื่อของเหราอ้ายหมิ่น ก็ยื่นมืออกไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดระบบแฮนด์ฟรีตั้งไว้ที่คอนโซลหน้ารถ

"คุณน้าเจ้าของห้อง" มือของเขายังคงจับพวงมาลัยขับต่อไป

เหราอ้ายหมิ่นไม่เคยพูดเกรงใจกับเขาอยู่แล้ว "อยู่ไหน?"

"ไปบ้านพี่มา เพิ่งออกมา มีอะไร? ธุระ?" จางเย่ถาม

เหราอ้ายหมิ่นกล่าว "มาหาฉันหน่อย ช่วยดูเด็กมันสักวัน ฉันมีธุระ ไม่รู้จะได้กลับเมื่อไร มาเร็วๆ รอเธออยู่เนี่ย!"

จางเย่โอดครวญ "คุณจะออกไปก็ออกไปสิ เฉินเฉินยังต้องให้คนเฝ้าด้วยเหรอ? นิสัยแบบเธอไม่ไปแกล้งคนอื่นก็บุญแล้ว"

"เฮ้ย ไร้สาระ รีบมา!"