บทที่ ๖ : มีความลับที่อยู่ในเรือน

"นั่งสิ" เมื่อเดินมาถึงห้องใหญ่ห้องหนึ่งกานดาก็บอกให้อัสดงนั่งลงที่ตรงเบาะนั่ง ภายในห้องนั้นเป็นห้องโล่งกว้างหากแต่ตรงพื้นมีสัญลักษณ์วงเวทย์ขนาดใหญ่วาดเอาไว้ และตรงที่กานดาบอกให้อัสดงนั่งลงไปนั้นก็คือใจกลางวงเวทย์นั้นนั่นแหละ

"ข้าจะรักษาแผลที่แผ่นหลังให้...เห็นเช่นนี้แต่ข้าน่ะเป็นหนึ่งในผู้ถือครองสมานยเวทย์ที่เก่งกาจมีชื่อเสียงก้องอณาจักเชียวหนา"

"เก่งขนาดนั้นผมนี่รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ท่านช่วยรักษาเลยครับ" ว่าแล้วก็นั่งลงตรงเบาะอย่างไม่คิดอะไรมาก

และทันทีที่อัสดงนั่งลง กานดาที่นั่งรออยู่แล้วพนมมือขึ้นปากพึมพำคาถาดวงตาหลับพริ้ม ทันใดนั้นวงเวทย์ที่ถูกวาดไว้ที่พื้นก็เปล่งแสงสีชมพูอ่อนขึ้นพร้อมกับเกิดวงเวทย์แบบเดียวกันขึ้นที่เหนือแผ่นหลังของอัสดง ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วแผ่นหลังลามรุกไปตามร่างกายจนเหงื่อกายไหลซ่ก แต่ดูเหมือนความร้อนที่เกิดขึ้นนั้นจะช่วยบรรเทาความปวดได้อย่างมากโข

ความรู้สึกเหมือนเข้าสปา แถมไอ้ความเจ็บจี๊ดๆ ที่กำลังแล่นไปแล่นมาก็ไม่ต่างอะไรจากตอนไปนวดเลย