Chapter 34

Magsasalita na sana ako nang tumunog ang cellphone ni Xian at kunot noong tiningnan nito.

"Request back up." Sambit ko at hinawakan muli ang tali bago makalabas sa abonda na iyon.

Dali dali kong tinawagan si Desiree ngunit hindi ito ma reach kaya naman lumapit ako kay Paris.

"Woah, easy nicole."

"Pahiram na muna nang sasakyan mo!" Kinuha ko agad ang susi nya at nag drive agad nang pabilis. Hindi ko na pinansin ang pag sigaw niya dahil pinaharurot ko na nang mabilis pabalik nang mansyon.

Nang makarating ay umakyat muli ako nang bakod at pumasok na sa unahan ng pinto. Nakarinig pa ako nang basag na salamin at gulo gulo na ang bahay.

Dali dali akong bumaba nang basement room at sinipa ang pintuan. Mabilis kong inikot ang kamay na humawak sa braso ko at pinagsisipa ito. Kasabay nang dalawa ay umikot rin ako at sinipa ang dalawa sa dibdib nila. Pa split akong bumagsak at pumasok pa sa kabilang pinto ngunit wala sila doon.

Bumilis ang tibok nang puso ko at lumabas nang basement at umakyat sa itaas nang malalaking hakbang. Sinipa ko ang pinto ni Veil at nagulat ako nang hinihingal ito.

Nanlaki ang mata ko nang tutukan ito nang baril kaya agad kong hinarang ang sarili ko at napapikit nang tamaan ako nang bala sa likod. Nakita ko ang gulat sa mukha nang kapatid ko ngunit inagaw ko ang hawak nyang baril at pilit na piniringan ang mata nya bago ako tumakbo kay kalbo at sinipa sa basag na bintana at binaril ito dibdib nya nang mahulog ito.

Tinapon ko agad ang baril at pilit na naglakad papalapit sa kanya.

Tinanggal nya sa inis ang blind fold at nagulat nang makita akong namumutla. Nataranta siyang lapitan ako nang may pag-alala sa mukha.

"Ate don't die please." Mabilis tumulo ang luha niya at gusto kong matuwa doon.

"I-i won't." Napayakap siya sa akin na para bang walang pakielam na may dugo sa likod ko. Gusto ko na naman mainis dahil sa edad nya ay nakaranas siya nang ganitong eksena

Magtatanong na sana ako kung nasaan sila nang may narinig akong papalapit dito. Nakita ko si Desiree at agad lumapit sa akin.

"O my!" Pabulong niya. "I'm sorry. I turn off my phone because I know the enemy will came here."

Marami ang nag alala sa akin ngunit nanlalabo na ang paningin ko. Nandun na rin sina mom and dad. At panay ang iyak nang dalawa nang maramdam kong naka lutang ako ay napapikit na lang ako dahil sa bigat nang talukap nang mata ko.