Chapter 8-(A imagination or not)

"Ahmnnnnnn?" Ran tried to break the silence.

Kanina pa sila naglalakad sa kagubatan ni Sethorne at hindi pa ito nagsasalita kahit minsan.

"Seth saan tayo kukuha ng pangatong? Ano ba Seth." she said as she tried to walk past him and faced him. Napahinto ito at matamang nakatingin sa kanya.

"Here in the forest, obviously." He said without any emotions in his face.

Ran rolled her eyes, hindi niya inaakalang may sense of humor pala ito, well! Honestly hindi nito bagay dahil sa coldness sa emotionless nitong mga mata. Nakakaasar lang para sa kanya ang sagot nito.

"Yah right! Ang tanong ko po e SAAN, kanina pa tayo naglalakad. Why can't we just get some woods in here, marami naman dito at sa mga nalampasan natin ah, since WE are in the FOREST?" Saad niyang naiinis.

"Oo pwede naman tayong kumuha rito but then these trees in here are still young and they are not good for fires, the guardians of the forest will be upset if we cut these young trees. We need the dry ones and beside do you really want to get some woods here?" tanong nitong nakatingin sa kanya at napasandag pa sa isang kahoy doon.

"Guardians of the forest WHAT?! Big deal, trees are all the same. Like that one, it's dried and it's IN HERE." Napataas kilay siya sa inis at yumuko siya para pulutin sana yung isang kahoy na nakita niya sa gilid.

"Ahhhh I won't pick that if I were you." Saad nito habang nakatingin sa kanya na halatang eneenjoy ang pang aasar sa kanya kaya asar siyang tumingin siya rito.

"And why. Matatagalan tayo at nasa malayo na tayo." Saad niyang nakakunot noo.

Nakita niya yung ngiti nitong pilit nitong tinatago. Kukunin na ulit sana niya yung kahoy nang bigla itong lumapit at tumayo sa tabi niya.

"Don't do it or you'll be sorry." Turan nito.

"Bakit ba?" inis niyang turan at kinuha niya yung kahoy.

"See nothing happens."

"O-ohh you're so hard headed, NOW you've awaken it. My dear, I suggest you slowly put that down and slowly stand. Binalaan na kasi kita o ang tigas ng ulo mo." He said as he shake his head. Nagtataka naman siya sa mga sinasabi nito.

"Why?" she said.

"Uhmnnnn don't freak out but try looking down again." He said.

She looks back to where she gets the wood and her eyes widen. Sa tabi mesmo ng pinagkunan niya nung kahoy ay may malaking itim na ahas na may strip na dark red, nakapulupot ito at nakataas yung ulo na nakaabang sa kanya at naglalabas masok ang dila nito. Nanigas siya sa kanyang pwesto at lalo pa siyang hindi nakagalaw nang makita niyang sa likod nung ahas ay may mga crack ng itlog, she saw 5 little snake heads slowly pop up behind the big snake.

"Opsss too late." Turan ni Sethorne.

"S-S-Seth." Napalunok siya.

"Relax and don't move." Saad nito.

"Easy for you to say." Naluluha niyang turan.

Nakita niyang gumagalaw yung katawan nung ahas at halos naririnig na niya ang tibok ng kanyang puso. Of all animals she can encounter here in the forest.....BAKIT ISA PANG AHAS. Please God no. She hate snake and she don't know why, but she HATED them.

Nakita niyang gumalaw na yung ahas, handa na siya nitong tuklawin at ang tangi niyang nagawa ay ang pumikit at hintayin ang kanyang kamatayan.

Ilang minuto siyang nakapikit at nang maramdamang walang nangyari ay napadilat siya. Nakita niya na may isang malaking aso....no isang lobo ang nakatalikod sa kanya at sa paanan nito ay ang ahas na naliligo na sa dugo kasama ang mga maliliit pang ahas. Natumba siya sa lupa at nilingon niya si Sethorne ngunit wala ito, bigla itong naglaho. Nanginginig siya sa takot at nang binalik niya ang kanyang tingin sa lobo ay nakita niyang dinidilaan nito ang paa nito. She froze when the wolf slowly faces her and it approaches her slowly.

"Don't be afraid." she heard a voice in her mind.

"Se-Seth where are you? Please help me." sigaw niya habang hinahanap niya si Sethorne kung nasa paligid ba ito at nagtatago.

"Relax, I won't bite.....unless you want me to." Narinig niya sa isip niyang tumatawa yung nagsalita kanina.

Nakita niyang umupo sa harap niya yung lobo at matamang nakatingin sa kanya. She slowly sit straight and she saw that the wolf's eyes are yellowish, she might be crazy but she think it is the color she have seen when she saw Sethorne's eyes changed when he was looking on a tree where a big dog is hiding. Come to think about it, the dog she saw before was at the same size with the one in front of her. Though she remembers that the one she saw is colored black with some shade of brown while the one who is looking at her as if grinning is colored gray and there is a slight brown color on its tail and ear tip.

"Are you the one talking to me? (tumingin siya sa lobo) Ohhh no! Did I just ask a wolf if it is talking to me? I might be insane." Saad niya habang tinatampal ang kanyang noo.

"Don't be afraid. Yes.....you are speaking to me through your mind. There are things you still need to know and learn, one of this days we will meet again with this form. But....I'M your guardian." The voice in her head said and she saw the wolf shrug his fur and it run away passing her as it took off.

"Great! Weird things kept on happening every day. WHAT THE HELL IS WRONG WITH THIS PLACE." She said as she drops to the ground and lay there still trying to let her heart beat settle.

Ilang minuto siyang nakahiga at humihingal habang takip ng kanyang braso ang kanyang mga mata.

"Madumi jan wala ka bang balak bumangun jan?" napaigta siya at napabangon nang may biglang nagsalita.

Nakita niya si Sethorne na nakaskwat at nakatingin sa kanya. Bumalik siya sa pagkakahiga at tumingala rito.

"Great! YOU WILL PROTECT ME? You even run away when I needed you. You JERK" She said sarcastically.

"Who told you I ran away? Can't you see? I even tried to be your hero by risking my life." She looks at him and he showed her the dead snake.

Napabangon siya at napalayo rito. She tried covering her eyes dahil kahit ayaw niya sa mga ahas ay ayaw naman nisa brutal na pagpatay.

"Ewwwwww get that away from me. Don't lie, a wolf came to my aid and killed it. Don't be a liar." Ran said as she looks away, masama pa rin ang pakiramdam niya at inis siya rito.

"My dear, I think you're confused but I'AM the one who saved you. Look." He said at puno ng pagtatakang tumingin siya rito.

Napanganga siya nang makita niya yung braso nitong namumula at may bahid na kunting dugo yung braso nito. She saw him smirked and she was dumbfounded. Panong nangyari yun e maliwanag naman sa kanya na isang lobo ang nagligtas sa kanya kanina. Ni hindi nga niya ito nakita kanina e, wait.....wag mong sabihing nag-iimagine nanaman siya kanina. Pero imposible kasi...

"Naniniwala kana ba na ako ang nagligtas sa iyo? Well! Anyways, what will I gain if you believe me anyway?" he shrugs and started walking away from her. She stood and followed him fast.

Nakita niya itong hinuhugasan ang braso nito sa isang maliit na pool ng tubig na malapit sa isang puno. Malinaw iyon at nakikita niya yung dugo na nahuhugasan sa kamay nito at naikukulay sa tubig at naglalaho din.

"A-Are you okay? I-I'm sorry and t-thank you." she said as she stop beside him at tiningnan ang braso nito kung may sugat ba ito. So far ay wala naman siyang nakikitang sugat nito.

"I'm fine, don't you worry about it. You're safe with me as I told your friend. Let's get moving." Saad nito at tumayo saka hinarap siya. Halos isang hakbang lang ang layo nila at nakita niyang nakatingin ito sa kanyang mga mata. Nilihis niya ang kanyang tingin dahil sa nahihiya na siya rito.

It all turns out that Sethorne is the only one holding the fire woods so she was just following him.

"Why did you even bring me with you? Hindi mo rin naman ako pahahawakin ng kahoy. Why ask for my help when you don't want me to help?" She said as she walks beside him.

"Para naman hindi boring ang pagkukuha ko ng kahoy." Turan nitong nakangisi at nakatingin sa kanya, napaismid siya sa inis.

"Ah ganon, kaya pala hinayaan mo lang akong magdaldal kanina na para bang isang baliw na nagsasalita mag-isa." Inis na saad niya na nakanguso rito. For the first time ay nakita niyang tumawa ito at namula siya dahil lalong gumwapo ito.

"I just enjoyed your talking, days like that will NEVER be boring." Saad nito na nakangiti parin.

"Y-you know, y-you're more handsome when you smile. You look like a corpse if you stay cold forever." She said habang pinipilit na hindi tumingin dito.

"Alam ko. Oh look! Your boyfriend seems so worried." Turan nito nang parating na sila at nakita nila si Ramhil na mukhang nag-aalala. Nasa tabi nito yung iba na inaayos sa isang kahoy and mga isdang nahuli nila.

"WAIT, WHAT?!!! He is NOT my boyfriend Sherlock." Inis niyang turan na nakataas kilay rito.

"Really, then why is he acting as one?" walang emosyon paring turan ni Seth as he look at her into her eyes making her look away with red face.

"Oh yeh! And now you're the love expert. Well! MR. CUPID he is NOT my boyfriend, he is my friend and naturally he would be worried. I'm WITH a stranger for so long. God knows what you might have done to me." She said sarcastically.

"Fine, but I doubt that. Human being really are stupid....they try to hide what they feel. Nagsisimula ka nang maging annoyance." Saad nito na nakapanganga kay Ran.

"NOW I'M ANNOYING? You jerk; you almost get me killed when you didn't warn me about that snake. Then you let me talk all the way without even responding, anong klaseng tao ka ba ha!? You're so rude and cold. Binabawi ko na ang sinabi kong gwapo ka." Nagpupuyos niyang turan and she walk past him.

"So gwapo pala ako sa paningin mo?" Seth said at napaharap siya rito at nang makita ang lukong ngiti nito ay napairap nalang siya sa inis at tinago ang bahagyang pamumula.

She got caught accepting that he is handsome… darn him! Dali-dali niyang tinakbo si Maha at tiningnan yung mga isdang nahuli nina Mark.

"Hey you okay, you're a little pale. Hey Seth what did you do to Ran?" sigaw ni Maha kay Sethorne na binababa yung mga kahoy sa tabi ng inayos ni Ramhil na paglulutuan.

"MAHA!" sita niya rito.

"Nothing, I just listened to her long speech about ME being a Jerk and all." He said as Ran reddens. Bakit kailangan pa nitong sabihin yun, that jerk.

"Ahhh so nakatikim ka na rin kay Ran, buti naman nakaya mo pa." tatawa-tawang saad ni Maha at napanguso nalang si Ran na nagwalk out. Lalo tuloy silang tumawa ng tumawa.

"Ran 1 point for me." Ngisi ni Maha sa kanya habang umuupo siya sa isang bato.

"You wish." Turan naman niya rito. Nayayamot talaga siya sa Seth na iyon, her annoyance to Seth is worse than to Ashton.

Kanina pa nakatingin si Maha sa kanyang kaibigan na nakaupo sa harap ng lamesa habang pinapanood si Conor na nagluluto. Kararating lang nila mula sa kanilang mahaba-habang paglilibot. Napansin niyang unti-unting namumutla si Ran, pumuputi ito na para bang may sakit. Napansin din niyang namumula na yung labi nito kahit na hindi naman ito nag-aaplay ng make-up. Napansin din niyang yung light brown na mga mata nito ay ngayo'y naging darker brown na at ang buhok nito ay napapansin niyang parang humahaba bawat araw. She shook her head baka naprapraning lang siya at kung anu-ano ang napapansin niya sa kanyang kaibigan.

"Maha nararamdaman mo bang parang may kakaiba sa lugar na ito. May tinatago sina kuya Fred na ayaw nilang sabihin sa atin." Napalingon siya nang maramdaman niyang may pumatong na kamay sa kanyang balikat, ngumiti siya nang makita niya si Jovy na nakatayo sa tabi niya. Nakatayo sila ngayon sa tabi ng pasukan patungo sa kusina at may hawak siyang baso ng tubig.

"Napinsin mo rin pala." Turan niya rito.

"Yah as if there is a big secret hidden in this place. Ang nakakainis ay unang gabi lang natin dito ay nababangungot na ako." Napalinga sila at nakita nila si Bri na palapit sa kanila habang hawak ang isang stick ng barbecue.

"Oo nga Bri at napapansin ko ring nag-iiba si Ran, she's as if.....she's becoming more attractive." Napatingin sila kay Mark na ngayo'y nakatayo sa tabi nila.

"Hmnnnnnnn really? BUT not only that ngunit parang namumutla siya. Maha sigurado ka bang walang sakit si Ran?" tanong ni Jovy na ngayo'y nakatingin kay Ran na nakikipag-usap kay Conor na nagluluto at namumula.

"Well! No she's fine. Maybe her body is not yet accustomed to this place and the weather here kaya ganon." Turan ni Bri at napatango nalang sila. Baka ganon nga kaya medyo nagbago si Ran.

"Ahh guys nakausap na namin yong vise president nang School at pwede na tayong magsisimula bukas. Naayos na nila ang magiging office natin at nandoon na daw ang mga gagamitin natin. All we need to do is to show ourselves tomorrow and introduced ourselves sa flag ceremony sa function hall. We need to be there at 6." Napalingon sila nang marinig nila ang boses ni Sofan at nakita nilang malapit ito kasabay si Ramhil.

"Ran narinig mo ba, papasok na tayo bukas kaya maaga kang gigising." Sigaw niya sa kaibigan na napalingon sa kanila saka tumango.

"Oo narinig ko." Sigaw din nito sa kanya.