ตอนที่ 909 แบบนี้ฉันก็อันตรายนะสิ
“คิดถึงฉันหรือเปล่า?”
“อืม”
.....
เขา...เขาเห็นอะไร...
ฟ้าถล่มดินทลาย ทะเลแห้งเหือดก้อนหินแตกสลาย สายฟ้าฟาดไม่ขาดสาย...ครั้งนั้นที่เขาเห็นลู่ถิงเซียวอยู่กับแม่กระต่ายน้อยนั่น ยังเทียบไม่ได้กับความตกตะลึงเมื่อเห็นภาพนี้
จากนั้น หลังความตกตะลึง ที่มากกว่า คือตกตะลึงในความงาม
สีสันแห่งรัตติกาลค่อยๆ คืบคลาน แสงอาทิตย์อัสดงสีแดงสาดส่องไปทั่วผืนฟ้า
ยามที่เด็กหนุ่มจ้องมองลู่ถิงเซียว กลิ่นอายแห่งความดื้อรั้นอวดดีบนตัวกลายเป็นความอาลัยอาวรณ์อย่างหนักหนา ภายใต้แสงตะวันยามเย็น นัยน์ตาระยิบระยับคู่นั้นงดงามน่าสะพรึงในบัดดล...
ส่วนลู่ถิงเซียวที่ช้อนตามองชายหนุ่ม นัยน์ตาที่ปกคลุมด้วยหิมะน้ำแข็งค่อยๆ สลายกลายเป็นสายน้ำในฤดูใบไม้ผลิ สายตาอ่อนโยนหวงแหนประหนึ่งมองโลกทั้งใบ
โม่หลิงเทียนรู้สึกขึ้นมาอย่างประหลาดว่า ภาพนี้น่าประทับใจอย่างไร้ที่ติ...
เชี่ย! บ้าไปแล้ว! เขาดันไปรู้สึกว่า...ลู่ถิงเซียวคลอเคลียอยู่กับผู้ชายคนนั้นช่างน่าประทับใจ...
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者