ตอนที่ 30
"พัฒน์"
โก้ลุกพรวดพุ่งเข้าไปหาวสวัต คนที่พึ่งเดินเข้ามาในบ้านผงะถอยหลัง ท่าทางตกใจนั้นไม่ต้องแสร้งทำเลย เพราะไม่ว่าจะคาดเดาไว้หลายอย่าง แต่ก็ไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายจะพุ่งเข้ามาทันทีที่เห็นเขา โก้ยืนมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้า คนที่ตามหาอย่างไม่เคยลดละ
"พัฒน์ พัฒน์ใช่ไหม"
โก้คว้าไหล่คนตัวบางพลิกให้เผชิญหน้ากันตรง ๆ เขามองอย่างไม่เชื่อสายตา ใบหน้านี้ ดวงตานี้ รูปร่างแบบนี้ ทุกสิ่งที่เห็นตรงหน้าคือคนที่อยู่ในความทรงจำมาตลอดสามสิบปี กานต์มองอาอย่างตกใจแล้วเห็นวัตหน้าซีด มือโก้ที่จับไหล่นั้นเกร็งแน่น เขารีบแตะมืออาเบา ๆ
"อาโก้ อาโก้ เป็นอะไรไปครับ"
โก้รู้ตัวเมื่อเห็นคนที่จับบ่าอยู่หน้าซีด เขารีบปล่อยมือจากไหล่ที่บีบอยู่
"อาโก้เป็นอะไรครับ"
"แล้วนี่"
"วัต เพื่อนผม เจ้าของบ้านที่ผมเช่าอยู่ คนที่ผมเคยเล่าให้ฟังไงครับ"
วสวัตยกมือไหว้อีกครั้ง หากหลบสายตาโดยทำเหมือนกำลังตกใจ
"สวัสดีครับ อาโก้"
เสียงทุ้มกว่าที่เขาคุ้นเคย โก้รับไหว้มองอีกฝ่ายไม่วางตา แม้จะตกใจและแปลกใจอย่างที่สุด หากด้วยประสบการณ์ชีวิตทำให้โก้ควบคุมอารมณ์ได้
"วัตเหรอ ขอโทษ ถ้าอาทำให้เจ็บ"
"ไม่เป็นไรครับ"
鎖定章節
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者