ตอนที่ 24

"เราพึ่งรู้ละเอียดขนาดนี้"

"เราก็พึ่งรู้ตอนพ่อเสีย บางทีเราก็คิดนะว่า ถ้าเราไม่ปราณเลือดมา พ่อเราจะยังอยู่ไหม"

เพราะอุบัติเหตุเกิดหลังการย้อนอายุคืนวัยครั้งแรกตอนอายุสามสิบของพ่อ ทำให้พ่อไม่เสียชีวิตทันที แต่ไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ และเมื่อเขากลับไปหาพ่อ เขากลับสามารถรับปราณเลือดและปลุกอาถรรพ์ของติรมันตรามณีได้ เขาจึงได้รู้เรื่องราวทั้งหมดของตระกูลเป็นผู้สืบทอดหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่

การอยู่คนเดียวมาตั้งแต่สิบขวบ กลับทำให้เขาเหมาะแก่การสืบทอดปราณเลือดยิ่งขึ้น นอกจากวีระที่เป็นญาติแล้ว เขาแทบไม่ได้สนิทสนมกับใครเลย แม้คนอื่นจะเห็นว่าเขาเป็นคนช่างพูดเป็นนักโต้วาที แต่นั่นเป็นหน้ากากใบหนึ่งที่เขาใช้ปกปิดความเหงาโดดเดี่ยวเท่านั้น

ภายนอกที่ดูร่าเริงสดใส ทำให้เขาเข้ากับเพื่อนได้มากมาย แต่ไม่มีสักคนที่เขานับเป็นเพื่อน ไม่มีสักคนที่เขาจะเปิดเผยตัวตนแท้จริง จนได้พบกับ โก้ คนที่ยิ้มได้เต็มรอยแบบที่เขาไม่เคยเป็น คนที่ความรู้สึกที่เขาพึ่งเคยสัมผัสกลายเป็นใยร้อยรัดให้หวนหา คนที่ทำให้เขารู้ว่า เมื่อหัวใจมีใครคนหนึ่งมาครอบครอง สายตาจะเฝ้ามองแต่คน ๆ นั้นเพียงคนเดียว